Stay strong (flikken maastricht)

Deel 39

Pov noah
Het is woensdag, wat betekend dat mijn familie langs komt. En kian is jarig! Het 13:00 uur dus dr reid komt aanlopen met de spullen voor de chemo. Ze sluit me aan en doet daarna Melle. "hebben jullie nog wat nodig?" Vraagt ze. "ja, wat slingers als die er zijn, we vieren vandaag de verjaardag van kian hier" zeg ik. "Tuurlijk regel ik" zegt ze. "dankje!" Zeg ik blij. "Melle, heb jij nog iets nodig" vraagt ze. Hij schud zijn hoofd waardoor dr reid weer door loopt. 10 minuten later is dr reid nog niet terug met de slingers. Ik stap uit bed en houd me stevig vast aan mijn paal waar de chemo en het infuus aanhangt. Ik loop langzaam de gang op door naar de bali. "waar is dr reid" vraag ik. "die heeft even pauze" zegt de gene achter de bali. "zou u haar willen roepen" vraag ik. "tuurlijk" zegt ze weer. Ze doet wat ze zei en niet veel later staat dr reid voor me. "oja, de slingers" zegt ze. Ik knik. "kom dan gaan we ze samen evven halen" zegt ze. Dr reid helpt mij met lopen. We lopen naar de liften. Ik twijfel of ik wel mee wil, ik heb geen hoofddoek of pet ofzo op en dat is hier normaal maar ergens anders word je zo aangekeken. Ik stap toch maar de lift in. "Waar gaan we heen" vraag ik. "naar willen, ze liggen daar ergens" zegt ze. "oh" zeg ik. "is dat te ver voor je?" Vraagt ze. "nee, ik heb niks op mijn hoofd" zeg ik best wel schamend. "hoezo er is niks mis met jou hoofdje hoor! ik vind het wel leuk zo!" Zegt ze. Ik lach met het gevoel dat het me nog niet helemaal op mijn gemak stelt. We lopen door de aankomst hal waar mensen mijn hoofd toch wel heel interessant vinden. Een paar mensen blijven me maar aanstaren. "Kan je het zien" roep ik naar die paar mensen. Ze lopen door. Het hielp dus. "moest dat nou" zegt dr reid. Ik lach, "ja moeten ze maar niet zo stom staan te kijken" zeg ik. Ze lacht ook en samen lopen we snel door naar willem. Na een warme chocomel te hebben gedronken samen met willem en dr reid lopen we weer terug met de slingers. We lopen weer terug naar de kamer waar we meteen beginnen met ophangen. Omdat ik niet veel kom doen heeft ze de slingers alleen op moeten hangen. We zijn net klaar als kian binnen komt lopen samen met me ouders en aron. Me moeder legt snel het kado namens mij onder de dekens in mijn bed. Kian moest weer terug de gang op. Nu zitten me moeder samen met wolfs en aron op de vensterbank en komt kian heel vrolijk opnieuw binne lopen. We zingen met zn alle langzal hij leven en dan ploft hij bij mij op bed. Melle was samen met zijn ouders even naar beneden gegaan zodat wij even de kamer voor ons alleen hadden.

Nadat we gezongen hadden gaven eerste me moeder en Wolfs hun kado aan kian. Hij pakt het kado uit en kijkt er met grote ogen naar. "wat is het?" Vraag ik. "Een space scooter!" Roept hij blij. Ik tover mijn kado onder de deken vandaan en geef het aan hem. "ik weet al wat dat is" zegt hij. "wat dan" vraag ik. "een skateboard!" Roept hij blij. Hij pakt het snel uit om het zeker te weten. Hij vind hem prachtig. Hij geeft me een knuffel en gaat weer naast mij liggen. "Ik heb ook iets voor je gelocht" zegt aron. Hij haalt een pakje uit zijn tas en geeft het aan kian. Kian pakt het snel uit. "het is een armband" zegt hij blij. Het is een erg leuk kado, het is zo'n gevlochten donkerbruine armband. Hij doet hem meteen om.

Nadat we een taartje hebben gegeten was het tijd dat hun weer moeten gaan. Het was erg gezellig, nu moet ik weer wachten tot vrijdag.