Stay strong (flikken maastricht)

Deel 18

Pov Noah
Het is alweer een paar weken geleden dat, ik Luuk ontmoette en dat hij mijn half broer dus nu blijkt te zijn. Over een week begint school weer. De eerste dag is gelukkig pas op dinsdag aangezien we maandag, woensdag en vrijdag nog gewoon chemo hebben. Ik heb vandaag weer bloedonderzoek net zoals Luuk. We hopen natuurlijk dat we bijna beter zijn. Ik wil gewoon naar school kunnen en zijn zoals normale kinderen. Als ik beter ben wil ik iets gaan doen met mijn rappen. Me moeder en iedereen die mij heeft horen rappen zegt dat ik een grote kan worden. "jo noah" zegt luuk. "ja" antwoord ik. "Volgende week als we ons goed voelen zullen we dan samen naar school gaan" vraagt hij. "ja isgoed!" Antwoord ik. Ik was echt niet van plan om de eerste dag te missen. De rest van de week mis ik sowieso want dat is activiteiten week en daar ben ik nog gewoon niet sterk genoeg voor. Luuk en ik moesten een uur van te voren samen met onze ouders aanwezig zijn, zodat we aan onze mentoren kunnen uitleggen wat we precies hebben en hoe het nu gaat en wat we aan de klas gaan vertellen, dat soort dingen. Dus ik hoop dat ik me gewoon goed voel en daar heen kan!

Aangezien dat het vandaag gewoon maandag is hebben we ook nog chemo. Eerst hebben we rond 13:00 bloedonderzoek en dan van 14:00 tot en met 18:00 uur chemo. Dus elk moment kunnen Dr Reid en Dr Lin hier heen komen. En zoals ik al zei zie ik ze aan komen lopen met zo'n karretje met allemaal dingen erop.
"Zo heren" zegt dr reid. "hoi" antwoorden luuk en ik teglijk. "luuk, dr lin gaat bij jou wat bloed afnemen" zegt dr reid. "is goed" antwoord luuk.
Dr reid doet alledingen bij mij voordat ze het bloed gaat afnemen. Daarna stopt ze een naald in me arm en neemt ze wat bloed af. "We hebben de uitslag morgen, die vertellen we dan als jullie ouders er zijn" zegt dr reid. "is goed" antwoorden luuk en ik. We hebben al zoveel bloedonderzoeken gehad. En steeds is de uitslag, het gaat de goede kant op. Ik hoop dat ze nu dus zeggen dat het weg is dat de chemo zijn werk heeft gedaan.

We zitte al 2 uur aan de chemo als onze ouders binnen komen lopen. We zeggen ze gedag. Ik voel me echt verschrikkelijk. Ik heb echt al 2 keer moeten spugen. Ik heb buikpijn, misselijk en ga zo maar even door. Ik zie dat Luuk slaapt. Ik snap niet dat hij zoveel slaapt. Dat zou ik dus echt niet kunnen. "morgen krijgen we de uitslag van het bloedonderzoek" zeg ik. Ze knikken. Die glutenallergie daar word ik echt helemaal simpel van. Dan nemen me ouders een lekker stuk cake mee voor Luuk en dan krijg ik ook wel cake, maar die smaakt gewoon niet zo lekker. Maarja er is 1 voordeel. Ik heb Wolfs echt gelukkig gemaakt. We eten nu elke avond verse producten inplaats van spul van de chinees. Me moeder daar in tegen is er niet zo blij mee. "We willen jullie iets vertellen" zegt me moeder. "wat is er" vraag ik. "we willen gaan verhuizen, niet uit maastricht maar we willen gewoon een huis inplaats van de ponti, het is te groot" zegt me moeder. "oke, waar heen dan" vraag ik. "we hebben er al 1 gekocht" zegt wolfs. "wacht wat" zeg ik. "je moeder dacht, we doen eerst alsof we het vragen want jullie zeggen toch wel ja" zegt wolfs. "dat is best slim" geef ik toe. "Heb je foto van het huis" vraag ik. "ja, ik laat hem wel even zien" zegt me moeder. Ze pakt haar telefoon en laat een afbeelding van het huis zien. (zie afbeelding van dit deel) "vet!" Zeg ik. "wouw" antwoord luuk. "Jullie hebben allemaal een eigen kamer, en Wolfs en ik hebben een eigen badkamer en jij, luuk en kian" zegt me moeder. "nog vetter!" Antwoord ik. "we beginnen over een uur met de verhuizing" zegt me moeder. "oke, en de spullen van mij kian en luuk dan" zeg ik. "jullie mogen naar de chemo mee naar huis en dan bregen we jullie morgen middag weer terug, dus in de tijd pakken we jullie spullen in en brengen we die als eerst naar het nieuwe huis!" Zegt me moeder. We knikken enthusioust.

We zijn net weer van de chemo afgehaalt. Dr Reid wenste ons veel plezier en succes met de verhuizing en dan tot morgen. We bedankte haar en nu zit ik op de rug van me moeder en Luuk op die van me vader. Dat hele stuk naar beneden houden we niet vol om te lopen en aangezien we een rolstoel hebben die speciaal gemaakt zijn voor ons lichaam laten we die niet daar in de aankomst hal staan. Als we bij de auto zijn stappen we in en rijden we naar de ponti.

We komen aan bij de ponti en meteen loop ik door naar mijn kamer. Hetzelfde doen luuk en kian. Er staan allemaal dozen op de gang. Ik pak er 1 en begin met daar al mijn fotolijstjes en beeldjes in te doen. Daarna pak ik mijn trofeën, ik heb er een aantal van basketbal. Die stop ik ook in die zelfe doos en zet die dan in de hoek van mijn kamer. Nu pak ik 2 sporttassen en doe daar al mijn kleding in. Als dat ook weer gedaan is pak ik nog een doos voor al mijn schoenen. En dan nog een doos voor wat speelgoed van vroeger en wat rommeltjes op mijn kamer. Na een uur zijn de kamers van Luuk en Mij helemaal leeg. De dozen hebben we allemaal alvast in de woonkamer gezet. Me moeder en wolfs hadden zich bedacht. we doen nu alles inpakken, behalve de dingen die niet mee hoeven zoals de bedden enzo. Of de kopjes en borden want dat willen ze helemaal nieuw kopen.

Het is 23:00 uur als alles in het nieuwe huis staat. Romeo, marion, esmee en Joe hadden geholpen dus het ging heel snel. Het enige wat nu nog in de ponti ligt zijn kleren voor morgen pyjama's en wat te eten. Morgen als wij in het ziekenhuis zijn gaan Pap en Mam samen met kian naar de ikea en meubels uitzoeken. De kamers van luuk en mij dat word een verassing voor als we de eeste volgende keer weer thuis komen. Nu slaap ik voor de laatste keer in de ponti. Me moeder vertelde me dat de ponti al verkocht is aan iemand die het weer wil gaan heropenen.