Stay strong (flikken maastricht)

Deel33

Pov Noah
5 uur later word ik wakker op de bank van dr bell. Ze werkt aan wat spullen op haar bureau. "goedemorgen" zegt ze. "goedemorgen" zeg ik netjes terug. "waarom mag ik eigenlijk hier slapen, want als andere kinderen hebben gespuugd ofzo gaan ze naar een andere kamer of moeten ze even wachten" zeg ik meer vragend. "omdat ik dat met dr reid heb afgesproken, je moet ergens kunnen slapen waar je je veilig voelt en hier ben je al vaak geweest" zegt ze. "maar als andere kinderen naar een andere kamer moeten is dat toch noet veilig" zeg ik. "nee, dat klopt maar kinderen zoals jeroen deden we daar wel leggen, kijk jij bent een lieve jongen die nooit iemand opzettelijk pijn zal doen en sommige kinderen doen dat wel" zegt ze. "zoals jeroen bij mij deed met dat koekje" zeg ik. Ze knikt. Ik denk aan die keer dat ik die jongen sloeg die mij pestte. Daar was me moeder heel boos om, terwijl wolfs zoiets had van, had hij hem maar niet moeten pestte. "Zullen we samen gaan ontbijten?" Vraagt ze. "ja leuk" zeg ik blij. Ik vind het leuk om met iemand te ontbijten, nu lig ik dan wel op zaal maar dat is toch anders. Samen lopen we eerst naar mijn kamer. waar ik mijn pyjama ruil voor een jogging broek en t-shirt. Ik trek me schoenen aan en loop samen met Dr Bell naar een andere verdieping waar ze altijd wel lekker ontbijt hebben. Ik kijk op een klok en zie dat het 11:00 uur is. En ik moet nog ontbijten. We bestellen allebij wat en gaan dan aan een tafeltje zitten. Als we ons ontbijt op hebben lopen we samen naar de liften. Waar ik onderweg me moeder voorbij zie lopen samen met wolfs. "Mam!" Roep ik door de gangen. Ze hoort me en draait zich meteen om. Ik ren naar haar toe en geef haar en wolfs een knuffel. "wat doe jij nou hier" vraagt ze. "ik heb net ontbeten met dr bell" zeg ik. We praten nog wat en dan moet ik weer mee en moeten hun weer verder met werken. Dr Bell en ik lopen weer naar de liften en gaan weer naar de 4de verdieping. We lopen naar de juiste afdeling en komen dan op de gang al Dr Reid tegen die iets moet halen. Als we bij de kamer aankomen, ga ik op mijn verschoonde bed zitten en pak mijn IPad. Ik word best raar aangekeken. Dr Beel is net weg gelopen als meteen iemand de vraag stelt. "waar was jij?" "Ik was ontbijten met dr bell" zeg ik. "waarom" vraagt er weer iemand. "gewoon, ik was vanacht ziek en mocht toen in haar kantoor slapen op haar bank en toen hebben we samen ontbeten" zeg ik. Sommig draaien chagerijnig weg terwijl andere heel raar kijken. "dus jij vind dr bell aardig" zegt iemand. "ja, ze is heel aardig" zeg ik. Ik zie ze allemaal een beetje lachen en raar kijken maar dat kan me niks schelen.

Pov Eva
We lopen de kamer van Aron in, hij is gelukkig wakker en ziet er een stuk beter uit. Hij heeft zijn pols gebroken en voor de rest een paar gekneusde ribbe. "Hoi aron, ik ben eva en dit is mijn college wolfs" zeg ik. Hij knikt. "ik ken hem al" zegt hij. "ja, ik heb hem op de dag dat luuk overleed gesproken" bemoeit ook wolfs zich ermee. "nou aron vertel is, wat is er gebeurt" vraag ik. "ik was weg gelopen van mijn pleeg gezin, omdat ze mij mishandelde en toen was ik verkeerde moment verkeerde tijd in een smal straatje waar ik mensen een deal zag maken. Ik denk iets met drugs. Toen namen ze me mee, en nu word ik hier wakker" zegt hij. "Dus je weet helemaal niet wat ze met je gedaan hebben en waar je gelegen hebt" zeg ik. Hij schud zijn hoofd. "geen idee" zegt hij. "zijn mijn pleegouders al gebeld" vraagt hij. "ja ik denk het wel" zeg ik. En inderdaad 2 seconde later staan zijn pleegouders in dr kamer. "rot op" schreeuwt aron boos.

Pov aron
"Rot op" schreeuw ik naar mijn pleeg ouders die binnen komen lopen. Ik zie eva en wolfs verbaasd kijken, maar ze moeten gewoon weg. "doe is even normaal, brutale aap" zegt mijn pleegvader. "oja, we gaan al, we kwamen alleen even zeggen dat we al je spullen mee hebben genomen en dat je niet meer welkom bent bij ons. We hebben je weer weg gedaan" zeggen ze terwijl ze weer weg lopen. "kut, waar moet ik nu heen" roep ik boos. Kutzooi, nu kom ik in een tehuis ofzo. Ik ga recht opzitten wat geen goed idee is, maar ik ga door de pijn heen. Ik stap uit bed en loop boos langs eva en wolfs naar de gang. Ik ga opzoek naar de lift. Ik moet hier weg, ik weet niet waar heen maar ik ga niet in een tehuis zitten. Als ik de lift instap word ik tegen gehouden door eva. "waar ga je heen" vraagt ze. "Ik moet hier weg, ik moet ergens kunnen slapen als ik hier uit kom" zeg ik bang. "rustig maar, eerst moet je nog een paar dagen hier in het ziekenhuis blijven daarna brengen ze je naar een weeshuis waar ze geschikte pleegouders voor je zoeken" verteld eva mij. "maar dat wil ik niet, ik wil niet naar een weeshuis en ik wou dat ik mijn eigen ouders nog had" zeg ik huilen. Eva trekt me in haar armen. Het is lang geleden dat ik van iemand een knuffel heb gekregen. "Kom," zegt ze. Ik loop achter haar aan terug mijn kamer in waar ik meteen weer onderzocht word door artsen, omdat ik net gewoon door de pijn heen ben gaan lopen enzo. Eva en Wolfs zijn al een tijdje weg, het lijken me aardige mensen om als ouders te hebben. Zulke dingen ga je je echt afvragen als je een wees bent. Als ik zou mogen kiezen, zou ik hun kiezen.

Pov noah
Ik ben nog steeds boos op jeroen, van dat koekje. Vandaag moets hij nog een keer komen en dan zal dr bell meteen even zijn ouders en hem aanspreken. Ik voel me de hele dag al beroerd. Het is nu 20:00 uur dus de chemo zit er ook al weer een tijdje op. De medicijnen voor mijn andere probleem die werken echt goed, ik heb geen pijn meer met plassen en er zit ook geen bloed meer bij. Ik lig op zaal maar veel vrienden heb ik niet. Iedereen hier vind iedereen wel aardig maar niet echt dat je met zn alle samen eet ofzo. Wie zijn eten krijgt eet het op met de gordijnen dicht. Jammer maarja. "Zo noah, hoe gaat het" vraagt dr reid. "kut" zeg ik. "pardon" zegt ze. "ik voel me niet goed, eigenlijk gewoon echt ellendig" zeg ik. Ze knikt. "hoezo" vraag ik. "anders konden we beneden een lekker ijsje gaan halen" zegt ze. "daar heb ik wel zin in" zeg ik met een lach. Ik stap uit bed en trek mijn schoenen aan. Als we op de gang lopen bedenk ik me iets. "gaan de andere niet mee" vraag ik. "nee, ik behandel jou, dus doe leuke dingen met jou, de rest van die kinderen in je kamer worden behandeld door dr bell en dr lin en dr harris en dr goran" zegt ze. "oh okee" zeg ik.