Stay strong (flikken maastricht)

Deel 32

Pov Wolfs
Het is alweer 2 weken geleden dat noah weer zn eerste chemo kreeg en luuk overleed. We hebben een mooi begrafenis gehad. Ik ben er zelfs trots op dat ik het nog zo goed heb laten verlopen. Luuk zijn kamer laten we zoals hij is. En die blijft er ook vooraltijd. Nu zitten eva en ik op het bureau, we wachten tot mechels ons roept voor een zaak.

Pov Eva
Het is al 10:00 uur en we hebben nog steeds niks. Rond 14:00 uur ga ik naar noah wamt het is maadag en vandaag moet hij weer. Hij moest er vanochtend al zijn dus toen heb ik hem even gebracht. "Wolfs, van dongen" roept mechels. Ze noemt mij nog steeds van dongen, dat vond ze handiger. "Er is een jongen vermist, zijn naam is Aron Torenbos hij is 12 jaar" zegt mechels. "zijn moeder heeft zelfmoord gepleegd na dat julia torenbos haar zusje dat ook had gedaan. Zijn vader is vroeger om het leven gekomen met een vliegtuig crash. Hij woont bij zijn pleegouders. Maar die willen hem weg hebben" zegt wolfs. "hoe weet jij dit allemaal" zegt mechels. "ik heb hem gesproken het was het neefje van Luuk" zegt wolfs weer.

We zijn al de hele tijd naar hem opzoek, maar nu is het 14:00 dus ga ik naar noah. Wolfs moet nog wel verder werken maar dat vond hij niet erg. We moeten aron snel vinden voordat ze iets erg met hem gaan doen.

Ik loop het ziekenhuis meteen door naar de kamer waar noah ligt. Als ik naar binnen loop zie ik meteen allemaal ouders bij hun kinderen zitten. Snel loop ik naar noah en ga bij hem op bed zitten.

Pov Noah
Ik zit al een uur aan de chemo als er allemaal ouders binnen komen. Mijn moeder is er pas over een kwartiertje denk ik. Ik vind het wel wenne hier. Die jongen schuin tegenover mij is zo vervelend als wat. Hij heet jeroen. Hij voelt zich heel wat, super vervelend. Omdat ik schuin tegen over een deur lig. Kunnen mensen mij zien liggen. Dat heeft er al voor gezorgt dat er een paar ouders met kinderen naar binnen zijn gelopen voor een foto en handtekening om daarna weer weg gestuurd te worden door dr bell of dr reid. Ik ben echt heel blij dat dr reid mij nog behandeld. Ik zie me moeder binnen komen lopen met een tas. "wat is dat" vraag ik meteen. "nou, ook hallo" zegt ze. "hoi, maar wat is dat nou" vraag ik. "marion had een cake voor je gemaakt en esmee had brownies voor je gemaakt" zegt ze. "lekkker!! " Zeg ik blij. "Wel glutenvrij, toch?" Vraag ik. "ja tuurlijk" zegt ze.

Pov Eva
Het was gezellig met noah, maar helaas is het alweer 17:00 uur en moeten wij gaan. Nu rij ik snel terug naar bureau want wolfs weet waarschijnlijk waar aron is. Als ik bij het bureau aan kom springt wolfs meteen bij mij de auto in en stuurt me naar een nieuwbouw wijk. We rijden langs de huizen en stoppen bij nummer 67. We trekken beide een kogelvrij vest aan en lopen naar het huis. Er is zo te zien niemand thuis. We maken voorzichtig de deur open en doorzoeken snel het huis. Al snel zie ik een deur naar de kelder. Ik roep wolfs en samen lopen we snel de kelder in. Waar we Aron bewusteloos, onder de blauwe plekken en schrammen aan treffen. "Snel bel een ambulance" roep ik naar wolfs. Hij doet wat ik zeg en binnen 3 minuten is er een ambulance. Ze nemen hem mee. Samen rijden wij weer naar het bureau. Als we daar aankomen worden we eigenlijk vrijwel meteen door mechels naar huis gestuurd met de opdracht om morgen naar aron te gaan in het ziekenhuis.

Pov noah
Schuin tegenover mij lag jeroen hij mag zo naar huis, zijn ouders zijn wat aan het onderteken terwijl jeroen koekjes uitdeeld. "zijn ze glutenvrij" vraag ik. "Ja" zegt hij. ik vertrouw hem daarop en eet het koekje op. De cake en de brownie had ik bedacht om morgen uit te delen, want dan hoef ik niks aan alle ouders te geven, dus dan hebben wij meer.

Het is alweer 23:00 uur als ik eindelijk inslaap val. Ik heb buikpijn en hoofdpijn. Geen idee waar het van komt. De chemo vandaag ging goed, ik merk wel dat mijn lichaam erg slap word en dat ik vooral weer snel moe ben. Hele dagen naar school lukt net, maar dan moet ik daarna ook echt even 2 uur slapen om bij te komen.

Ik word wakker met een heel misselijk gevoel en ontzettende buikpijn en hoofdpijn. Als ik op de wekker naast mij kijk, zie ik dat het pas 04:00 uur is. Ik voel dat ik moet spugen. Ik voel om me heen maar kan geen bakje vinden. Als ik op het knopje klik voor een dokter is het al te laat. Het zit al in mijn bed en op de grond. Dit is lang geleden dat ik me zo ellendig heb gevoeld. Ik voelde me zo toen ze nog niet wisten dat ik glutenallergie heb. "Noah wat is er?" Vraagt dr reid zo zacht mogelijk. "ik voel me niet lekker" zeg ik. Ze kijkt om zich heen en ziet mijn spuug op de grond en op mijn bed zitten. Ze wenkt dat ik uit bed moet stappen. Ik loop met haar mee naar het badkamertje waar ik wat water drink en mijn tanden poets om van de vieze smaak af te komen. Als ik klaar ben loop ik samen met haar naar het kantoor van dr bell, waar ik weer op de bank mag gaan liggen. "zeg noah, heb je perongeluk gluten gegeten" vraagt dr bell. "nee, alleen een koekje van jeroen, hij zei dat er geen gluten in zaten" zeg ik. "dan heeft jeroen gelogen want daar zaten absoluut gluten in" zegt ze. Ik kijk haar verbaasd aan. "ga maar lekker slapen" zegt dr bell. "maar mijn bed is vies" zeg ik. "je mag op mijn bank slapen" zegt ze. Dr reid pakt een kussen en een deken voor me, waarna ik lekker in slaap val.