Stay strong (flikken maastricht)

Deel 2

Pov Eva
Noah is gaan douchen dus heb ik Kian proberen uit te leggen wat Noah heeft. Hij begreep het volgends mij wel. Hij is pas 9 dus moeilijk te begrijpen dat je broer erg ziek is en dadelijk tijdelijk even niks meer kan.

De volgende ochtend.

Ik heb Kian net opschool afgezet en ben samen met Noah even naar zijn klas en juf gelopen om te vertellen wat hij heeft. De juffrouw schrok heel erg, maar de rest van de klas besefte het niet helemaal. De juf zei dat ze dadelijk wel even uitlegt wat hij precies heeft. Noah en ik lopen weer terug naar de auto en rijden dan snel door naar het ziekenhuis. In het ziekenhuis aangekomen worden we meteen opgevangen door dokter Roos die met ons mee loopt naar de afdeling Oncologie. Het is nog een heel doolhof om daar te komen. Lange gangen door dan met de lift naar de 4de verdieping en dan weer door lange gangen door en dan ben je er. We lopen naar kamer 414. "Dit word je kamer, noah" zegt ze. Noah knik en loop de kamer in. "noah je hebt het bed naast het raam" zeg ik. Hij glimlacht.

Pov Noah
Ik lig dus op kamer 414. Ik heb het bed naast het raam. "Heb ik een kamergenoot" vraag ik. "ja, hij heet Sem en hij is ook 11 net als jou" zegt ze blij. "oke" zeg ik met een glimlach. "sem is er pas rond 13:45 denk ik want zijn chemo begint ook pas om 14:00 uur" zegt ze. Het is ondertussen al half 10. over een half uur word ik geopereed. Niet veel later komt er een vrouw binnen lopen. "hallo, ik ben Alex Reid en ik ga jouw operatie doen" zegt ze vriendelijk. Ze geeft me hand. "hee, het komt goed! Echt vertrouw me!" Zegt ze met een glimlach. "oke, maar dan moet u mij beter maken!" Zeg ik met een lach. "deal!" Zegt ze. Ik glimlach en ga weer op het bed liggen. "mam, ik durf niet" zeg ik. "je moet je er even over heen zetten schat! Dan komt het allemaal goed!" Zegt ze. Ik glimlach. Over een kwartier word ik geopereed. Zuster Reid komt weer binnen lopen met zo'n lelijk groen ding in haar handen. "Zou je dit willen aantrekken dan kom ik je over 2 minuten ophalen" zegt ze. Ik knik. ze geeft me een aai over me hoofd en loopt dan weer door. Binnen een minuut heb ik dat lelijke ding aan. Ik ga weer liggen. Ik ben zo zenuwachtig. Het word alleen maar erger als ik zuster Reid weer binnen zie lopen. De eerste tranen lopen over me wangen. Me moeder ziet het en komt meteen naar me toe om me te knuffelen. Zuster Reid komt ook en neemt me na een lange knuffel mee naar de operatie kamer. Ik krijg allemaal slangetjes aan me. Voordat ik onder narcose ga, fluisters zuster Reid nog snel wat in me oor. echt lief! En dan word alles zwart.