One Night Mistake(Montefalco Series #2:) Completed

Chapter 8

Sa kagustuhan kong makalayo agad kay Ethan, hindi ko binigyan pansin ang rota ng jeep na sinakyan ko. Basta lang ako sumakay natatakot na baka sundan niya ako. Mabuti nalang at nahimasmasan kaagad ako sa padalos-dalos na ginawa ko.

“Para ho!” ani ko at nag abot ng sampong piso at mabilis na bumaba. Tumawid ako sa kabilang kalsada at nilakad ang sakayan ng jeep pa uwi sa amin. Sa dulo ako umupo, habang hinihintay na mapuno ang loob ng jeep naglakbay ang isipan ko.

Kapag hindi tumigil si Ethan sa ginagawa niyang paglalandi sa akin baka lalo ko lang siyang mamahalin, baka sa puntong ito hanap-hanapin ko na ang ginagawa niya.  Hindi ko alam kung anong laro ang gusto niya. KUng katulad parin ba ng dati na isa lang akong pampalipas oras, parausan, lapitan kapang may kailangan siya.

Hindi na ako katulad ng dati. Natuto na ako sa pagkakamali ko. HIndi na ako masisilaw sa pera dahil sa kagustuhan kong kumita kaagad. Nangako ako sa sarili ko. Nangako ako sa kanya na hindi ko na iyon uulitin pa, pero kung ganito siya sa akin; ang akitin ako, landiin, hindi ko maipangako na hindi ako bibigay.

Kaya hangga’t maaga pa, hangga’t pareho pa namin kayang pigilan ang tukso, lalayo ako, iiwas. Pero paano ko iyon gagawin kung siya mismo ayaw? KUng siya mismo ang lapit nang lapit sa akin? Masisiraan ako ng ulo sa kanya.

“Latasa Village.”

“May bababa, kuya,” sagot ko kay manong drayber. BUmaba ako pagkatapos ko maiabot ang bayad.

MAy mga tricycle na namamasada dito sa village, pero pinili ko ang maglakad pauwi sa bahay. Gusto ko pagkarating ko makatulog kaagad ako dahil sa pagod. HIndi pa ako nakabawi sa antok ko kagabi, kailangan ko makatulog ngayon ng maaga dahil kung magtuloy-tuloy ito baka magka anemia ako.

Pasado alas otso na ako nakarating sa bahay. Tagaktak ang pawis ko. Nadatdan ko si nanay na naghuhugas ng mga plato. Inilapag ko ang aking bag sa ibabaw ng divider at pumasok sa kusina kung nasaan si nanay naghuhugas. Niyakap ko siya mula sa likuran.

“Oh, narito ka na pala. Sandali, ihanda ko muna ang pagkain mo,” aniya.

Bumitaw ako sa pagkayakap. “Si nanay naman, e. Parang naglalambing lang, e,” ani ko sa nagtatampo na tono.

Umingos siya. “Araw-araw mo naman ako nilalambing. Umupo kana roon para makakain ka na.”

Nanulis ang nguso ko at sinunod ang utos niya. HInayaan ko siya na lagyan ng kanin at ulam ang plato ko. Sinalinan niya rin ng tubig ang baso ko, pagkatapos umupo siya sa umupan na nasa harapan ko at hinintay akong matapos kumain habang nag-uusap kami ng kung anu-anong bagay. Ito lagi ang eksena kapag uuwi ako galing trabaho.

“Ako na maghugas nito,” aniya nang matapos ako kumain. “Pagod ka. Doon kana sa silid mo para makatulog ka ng maayos.”

Hindi na ako nakipagtalo pa dahil pagod talaga ako at gusto ng humilata. “Salamat, Nay.”

Nag half bath muna ako. Bago humiga, kinuha ko ang gamot na nakatago sa ilalim ng kama ko. Pampatulog iyon, niresita ng doktor sa akin dahil may mga araw na sinusumpong ako, hindi ako makatulog. At hindi rin ito alam ni nanay. Ayoko mag alala siya. Minsan lang naman nangyayari 'to. Limang minuto ang lumipas dinalaw na ako nang antok. Salamat sa gamot dahil mabawi ko ang isang gabi na wala akong tulog noong nakaraan dahil kay Ethan.

_______

“Halina muna kayong lahat. May announcement galing sa HR,” saad ni Maam Mia. “Kasali ito sa pinag meeting-an nila kahapon with CEO. Dahil sa susunod na buwan na ang anibersaryo ng mall may event sila at isa na itong ‘MODELING  FOR MR&MS MILLANIC’. Each department ay mayroong participant kaya dapat mayroon din tayo, hindi pwede na hindi tayo kasali, hindi tayo special para maging exempted.”