+18
"Komutan, geri döneceğinize söz verdin. Unutma."
Cevap olarak asker selamı dışında bir şey alamamıştı.
Meriç, çok sevdiği gözyüzüne benzetirdi onu; uzakta olsa da sevdiği ve koruduğu gökyüzüne..
Yağız, çok sevdiği vatanına benzetirdi onu; koruma...
Yorum yapmayı ve vote vermeyi unutmayın iyi okumalar ✨️
Yorumlar niye azaldı ya...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Meriç'in Yağız'u darlama şekli 🤭
Meriç
Bahçede oturmuş askerleri izlerken aklımdan geçen tek şey, daha doğrusu tek kişi Yağız'dı.
Sevmek, aşık olmak böyle bir şey miydi?
Her anında yanında olma isteği ile yanıp tutuştuğum yetmiyormuş gibi bir de sürekli onu düşünüyordum. Sabah uyanıyorum, aklımda. İşe geliyorum, aklımda. Uyurken, aklımda. Rüyalarımı zaten demek istemiyorum.
Hayatımda daha önce hissetmediğim bir şeydi bu. İlk defa hissettiğim bu şey ne yazık ki imkansız gibi bir şeydi.
Geçen konuştuğumuz zaman biraz hissetmiş gibi gelmişti ve beni çok da güzel başından savarak uzaklaştırmıştı.
Bir erkeğe aşık olduğumu fark ettiğim ilk an çok güzel kabullenmiştim. Sanırım yıllardır az da olsa bu yönümün farkındaydım ama kendime itiraf edemiyordum. Ta ki birine aşık olana dek.
100 metre ilerimde timdeki askerlerle eğitimde olan ve yaklaşık bir haftadır benimle diyaloga girmekten kaçan adama aşıktım.
Git gide içimde büyüyen sevgiye yenilmemek için uzun uğraşlar veriyordum. Ama nereye kadar böyle giderdi bilmiyorum. Onu uzaktan izlemek de güzeldi ama ben onunla konuşmak istiyordum. Onunla sarılmak, öpmek istiyordum..
Geçsem karşısına desem ben sana aşık oldum be komutan. İstersen döv, ister söv. İstersen sür. Ama kalbimdeki sevgini alamazsın, desem.
Yapmasına yapardım da onu uzaktan da olsa görme şansımı kaybedecektim. O zaman ne yapacaktım? Buna bile zor dayanıyordum.
Sıkıntıyla bir nefes aldım. Dağılmaya başlayan timle bende oturduğum yerden ayaklandım.
Çocuklarla taburun kapısında toplandığımızda Yağız bana bir şey demeden içeriye girmişti.
"Komutanım!"
Dila'nın Yağız'a seslenmesiyle bize doğru döndü.
"Efendim?"
"Yemekhaneye gideceğiz. Sizde bizimle gelir misiniz?"
Yağız kısa bir an bana baktı. Bunu büyük ihtimalle sadece ben ve fark etmişti.
"Gelirim."
Onaylamasına şaşırsam da timdekileri kırmak istemediği için beni görmezden gelmiş olacağı aklıma geldi.
Yemekhaneye girip kalabalık olmayan sıraya da girerek tek tek yemeklerimizi almış ve boş bir masaya oturmuştuk.
