Söz // bxb

29

Yorum yapmayı ve vote vermeyi unutmayın iyi okumalar ✨️

Yağız

Meriç'i zar zor ikna edip revire götürmüştüm. Ezilme olduğu için bir süre sargıya aldılar. Ve tahmin ettiği gibi uçuşunu uygun görmüyorlar. Ama tabi Meriç bunu dinler mi? Hayır.

Katır inadı vardı adamda ya.

"Doktoru duymadın mı hayatım? Niye diretiyorsun?"

"Hayatın mıyım gerçekten?"

Şirin görünmek için kafasını eğerek kurduğu cümleyle koltuğun üstündeki yastığı alarak ona fırlattım. 

"Zevzekliğin sırası mı şu an?"

"Doktorların söylediklerini yapmayacağımı bildiğin halde beni ikna etmeye çalışma sende."

"Uç da o helikopter düşsün. Sonra son uçuşum olsun."

Dediğimden anında vazgeçip kulağımı çekerek sehpaya vurdum.

"Allah korusun, ne dedirtiyorsun bana ya."

"Düşeceği varsa iki kolum sağlamken de düşer o. Ayrıca ben sağ elimi kullanıyorum, sol elimi değil."

Sıkıntıyla nefes alarak yanına oturdum.

"Bir de abimi arıyayım bakalım o ne diyecek?"

"Abin ne alaka?"

"Abim doktor ya."

"Abin doktor mu?"

"Söylemedin mi sana bunu?"

"Sevgilimin abisinin ne iş yaptığını bile bilmiyormuşum."

"Söyledim sanıyordum. Neyse.. Arıyayım ben onu."

Oturduğum yerde sehpaya doğru uzandım, telefonumu almak için. Meriç amaçsız uğraşıma gülerek telefonu aldı.

"Bir öpücük almazsam telefonu vermem."

Sevilmek insanı çocuklaştırıyor olabilir mi? Diğerlerine aslan olan adam benim yanımda bir kediye dönüşüyordu.

Uzanarak dudaklarına bir öpücük kondurdum. Geri çekilecekken Meriç belimden tutarak beni kucağına çekti. Yan bir şekilde kucağında otururken tekrar dudaklarımızı birleştirdi. Bir yandan belimi okşarken bir yandan beni kendine bastırıyordu.

Nefessiz kaldığımızda ayrılmak zorunda kalmıştık.

"Artık alabilirsin telefonunu."

Kucağından inmeme izin vermeden telefonu bana vermişti.

"Hoparlörü açacağım ki sende duy da inatlaşma benimle."

Pek beni takıyormuş gibi değildi ama neyse.