+18
"Komutan, geri döneceğinize söz verdin. Unutma."
Cevap olarak asker selamı dışında bir şey alamamıştı.
Meriç, çok sevdiği gözyüzüne benzetirdi onu; uzakta olsa da sevdiği ve koruduğu gökyüzüne..
Yağız, çok sevdiği vatanına benzetirdi onu; koruma...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yorum yapmayı ve vote vermeyi unutmayın iyi okumalar ✨️
Meriç
Eve geldiğimizde annem hemen mutfağa gitmiş ve yemek yapmaya başlamıştı. Yemeklere dokunmamıza asla izin vermiyordu. Bizde masayı falan hazırlamıştık.
Yağmur elinde sarma dolu tabakla içeriye girerken çoktan birkaç tanesini ağzına atmıştı.
"Anneme söyleyeyim mi yediğini?"
"Sen bugün yeteri kadar ispiyonladın bence."
"Bana ne kızıyorsun? Kaya dedi."
Kaya elindekileri masaya koyup ellerini hava kaldırdı.
"Valla benim bir suçum yok. Haberim yoktu sakladığınızdan."
"Boş ver Kaya. İyi oldu Yağmur hanıma. Bana haber vermezse geleceklerini böyle olur."
"Sanki evde uygunuz bastık seni he."
"Tabur yerine eve gelseydiniz basamayacağınıza konusunda garanti veremezdim."
Kaya'nın söylediği şeyle kafasına vurdum. Hayır en son olanlardan haberi bile yoktu. Olsa kim bilir nelere diyecekti.
"Sevgili mi yaptın lan?"
"Hayır. Kaya yine şuursuz şuursuz konuşuyor."
Yağmur gözlerini kısarak bana bakarken ben de aynı şekilde ona bakıyordum. Bu bakışmamız babamın balkondan çıkıp salona geldiği ana kadar sürdü.
"Siz yine kavga mı ediyorsunuz?"
Yağmur hemen babamın yanına giderek "Ne kavgası edeceğim senin deli oğlunla?" dedi.
"Ben seninle kavga etmeye çok meraklıyım zaten."
Babam sabır çekerek televizyonun karşısındaki koltuğa oturup haber izlemeye başladı.
"İkinizi de uyarıyorum Yağız komutanın yanında adam akıllı durun. Onun önünde sizinle dalaşmak istemiyorum."
"Sen bu komutanı baya sevmişsin he."
Kaya gülerek "Of hem de nasıl sevdi." dedi. Bu sefer vurmakla uğraşmak yerine öldürücü bakışlarımı atmıştım ona.
"Geç dalganı Kaya geç."
Kapı çaldığında masanın olduğu yerden hızla çıkarak "Ben bakarım!" diye bağırdım. Babam televizyonu kapatıp ayağa kalkarken annemde sonunda mutfaktan çıkmıştı.
Kapının önüne geldiğimde beklemeden hemen açmıştım. Yağız elinde bir buket çiçek ve tatlıya gergin bakışlar atıyordu bana.
"Beni istemeye mi geldin? Tek başına gelmişsin ama babam vermeyebilir böyle."
Ben gülerken o bana sert bakışlar atıyordu.
"Daha o kadar delirmedim Allah'a şükür."
"Tüh ama ben delirdim. Annenlerle yemek yiyecek olsaydım diyeceğim ilk şey, düğünü ne zaman yapacağımızı somak olurdu."
