+18
"Komutan, geri döneceğinize söz verdin. Unutma."
Cevap olarak asker selamı dışında bir şey alamamıştı.
Meriç, çok sevdiği gözyüzüne benzetirdi onu; uzakta olsa da sevdiği ve koruduğu gökyüzüne..
Yağız, çok sevdiği vatanına benzetirdi onu; koruma...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Trt bu bölüme sponsor değil zaten böyle bir bölüm olduğunu görse kalpten gider
Ayrıca günün ikinci bölümüdür lütfen atlamadığınızdan emin olunuzz 🌺
Yorum yapmayı ve vote vermeyi unutmayın iyi okumalar ✨️
Kaya
Topluca yaptığımız bir aktivitenin sonunu kazasız ve belasız atlattığımız için o kadar mutluydum ki anlatmamam.
"Komutanım?"
Günü tim olarak kazasız, belasız bitirmiş olabilirdik ama aynı şey benim için geçerli değildi. Yanımda oturan hiçbir şeyden haberi olmadığı gibi suçu da olmayan Mert'i evine bırakıp evime gidene kadar bir şey olmazsa aynı şey benim içinde geçerli olacaktı.
"Efendim Mert?"
"Yağız yüzbaşı ile Meriç üsteğmen niye aynı eve çıkmıyor?"
"Ne bileyim oğlum ben? Gidip onlara sorsana."
"Yağız yüzbaşıya soramam. Meriç üsteğmene sorarsam da çok dayak yermişim gibi geliyor."
"E yani yersin."
Kıvırcık saçlarını tek eliyle karıştırıp arkasına yaslandı. Bu çocuk hep bu kadar çekici miydi de ben yeni fark ediyordum? Yoksa yeni bir şeyler mi vardı?
"Yakın zamanda bir değişiklik yaptın mı, Mert?"
"Ne gibi komutanım?"
"Ne bileyim işte saçlarına, yüzüne falan."
"Yo komutanım. Bir yıl önce gördüğünüz neyse şu anda o."
O zaman ben yeni fark ediyordum. Gerçi hayatımın son dört yılında benim için sadece Yağmur vardı. Şimdi ise o yoktu. Garip bir şekilde sanki biri sihir yapmış da bütün o duygularım gitmişti.
Yanımda oturan adama ise ne hissettiğim meçhuldü. Aşk, sevgi gibi büyük bir şey değildi bundan emindim. Bildiğim tek şey vardı ki daha önce öpmediğim dudaklarını öpmek istiyordum. Ellerim onun tenine dokunmak için yanıyordu adeta.
Mert'in evinin öne geldiğimizde arabayı müsait bir yere çekip ona döndüm.
"Teşekkür ederim komutanım."
"Rica ederim."
Kemerini açtıktan sonra bana döndü.
"Yukarıya gelin bir kahve yapayım."
"Zahmet olmasın şimdi gece vakti."
"Ya komutanım ne zahmeti. Hadi."
"İyi madem."
Bende kemerimi açtıktan sonra arabadan inmiştik.
Yukarıya çıktığımızda montumu askıya astıktan sonra girişin karşısındaki salona girmiştim. O da mutfağa geçmişti. Çok fazla Mert'in ya da diğerlerinin evine gitmezdik. Ya benim evimde ya da Meriç'in evinde toplanıyorduk. Bu yüzden ilk defa görüyormuşum gibi etrafa göz gezdirdim.
