"Hemofili hastalığı olan birine göre biraz fazla riskli birinin avukatlığını yapmıyor musun?"
Kuzey birkaç saniye duraksadı, 'bu bilgiyi nereden öğrendin?' gibisinden sorular sormayacaktı. Kalıplı adama baktı, hafifçe gülümsedi. "Risk almaktan hiçbi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hayat ileriye bakarak yaşanır, Geriye bakarak anlaşılır.
.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ölüm hayattaki en büyük kayıp değildir. En büyük kayıp biz yaşarken içimizde ölendir.
.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
.
Ellerini siyah masanın üzerine koyduktan sonra parmakları ile ritim tutmaya başladı, başındaki iki komiser ona bakarken Ateş oldukça sakin bir şekilde gözünü sol taraftaki komisere çevirdi. "Ben artık bu işlerden tüm elimi çektim, yani bu adamı öldüren kişi ben değilim."
"Ama tüm deliller seni gösteriyor." Komiser inatçıydı, ellerini masaya koyup Ateş'e eğildi ve tek elini masadan kaldırıp önündeki dosya kağıdına işaret parmağı ile iki kez vurdu. "Adam ile en son görüşen kişi sensin."
"Benden yardım istedi, ben de yapmadım." diyerek omuz silkti Ateş. "Sonrasında da ayrıldık."
"Seni şöyle birkaç gün nezarette tutalım da aklın başına gelsin."
"Yapamazsınız." Odadaki herkesin gözleri kapıya çevrildi. Elinde deri bir çanta tutan; sarışın, gözlüklü bir adam içeriye girip diğer polislere baktı. "Ben Kuzey Öztekin, Ateş Kara'nın avukatıyım." Diğer elindeki kartı polislere gösterdi. "Elinizde hiçbir kanıt olmadan onu burada daha fazla tutamazsınız."
