PHANTASMAGORIA

CHAPTER 23

Mga around 9 AM na kami nagising lahat ng mga kaibigan ko. Sobrang pagod at puyat kasi namin kagabi dahil mga 2 AM na kami natapos. Gano'n kami ka-hyper kagabi. Sobrang sakit pa ng ulo ko dahil sa hangover dahil matapos kong kausapin iyong Azi, e, bumalik na rin ako sa mga kaibigan ko para makipag-inuman ulit. Good thing, we exchanged numbers. Gusto ko talagang bumawi sa kan'ya kaya humingi ako ng number niya to still keep in touch with him. He didn't take it as a big deal naman, in fact he willingly gave it to me. Parang comfortable na agad kami sa isa't-isa kahit kakakilala pa lang namin.

That weird deep connection nga naman.

I heard Naia and Rei's sleepy groans when they woke up. Pareho silang napahawak sa mga ulo nila dahil tulad ko ay sobrang lala rin ng hangovers nila. Pumasok ako sa banyo para maghilamos at mag-toothbrush. And then I tied my hair in a messy bun, wore a cream romper, a brown sandal, and my sunglasses. Hinintay ko pa ang dalawa na bumangon bago kami bumaba para mag-breakfast. Mantakin mo, 10 AM na kami nakapag-breakfast at nakasabay pa namin ang mga boys bumaba. We had our breakfast late na tuloy together. Pagkatapos ay bumalik na sila sa mga kaniya-kan'ya nilang kwarto para magpahinga. Ako naman, gusto kong maglibot-libot kahit medyo mabigat pa ang ulo ko. Bakit ba? This was the last day so I should enjoy.

Nagtungo agad ako sa may tabing-dagat. Hinayaan ko lang na mahampas at mabasa ng alon ang mga paa ko. Naaaliw ako sa mga footprints na naiiwan ko habang naglalakad na agad din namang nabubura kapag nadaanan ng alon. Nang medyo malayo-layo na ang lakad ko ay nahagip ng mga mata ko si Azi. He's playing with a kid. They're building a sand castle together. I smiled of how cute the view was. Nang makita niya ako ay ngumiti siya at sinenyasan akong lumapit sa kanila.

Agad naman akong naglakad palapit.
“Good morning, Azi!” I greeted with a wide smile plastered on my face.

“It's almost noontime,” he answered and chuckled..

“Kapatid mo?” I asked, pertaining to the boy he's with.

“No, just a random kid. He invited me to play with him.”

Tumango-tango ako at parang nag-squat para makisali sa kanila. “Can I join, too?” malambing kong tanong sa bata. The kid immediately nodded as a response, smiling. I helped them build the sand castle. Malaki ang ginawa nila kaya medyo matagal bago natapos. My skin was already burning because of the scorching heat. Good thing I put some sunscreen. Nang natapos kami ay saka lang ako nakahinga nang maluwag. Tinawag na rin naman 'yong bata no'ng sa tingin ko ay Mommy niya kaya tumakbo na rin siya paalis. Tumayo na rin kami ni Azi at umupo roon sa outdoor lounge chair sa ilalim ng parasol para sumilong.

“So, paano ako makakabawi sa 'yo? Uhm.. are you fond of home cooked meals? Marunong akong magluto or... I'll help you with your schoolworks! I'm a consistent honor student since pre-school. Pinakamababang grade ko na ang 95 and I assure you, magaling ako sa acads! Or I'll treat you na lang, just name what you want to buy.” I opened the topic again.

Azi chuckled, “You really don't have to, Shim. It's enough for me to see you safe and okay,” he said.

His eyes locked in mine. Napailing ako at iniwas ang tingin. “I insist. Gusto ko talagang makabawi sa 'yo. I owe you big time for saving my life, Azi. Nakaka-guilty naman kung i-thank you ko na lang 'yong ginawa mo, 'di ba? It became a big deal to me since I heard nag-flat line ka pa. Feeling ko kasalanan ko kasi kung tumingin muna sana ako sa daan noon ay hindi sana mangyayari 'yon.” I crossed my arms over my chest. I felt so guilty.

Azi sniggered. It was as if he find everything I say funny. His gaze went to the sea as he licked his lower lip. “It was my decision to save you, Shim. You are not held accountable for that so don't blame yourself. I am not asking anything in return. Hindi nga kita nailigtas, e. We both ended up in the hospital.”