18.06.2021r. | 00:21
MONOCHROMATYCZNE SZCZĘŚCIE
Zapomnieć to mój największy lęk i największe pragnienie.
Nic nie wiedzieć
Mieć nowy start
Żyć w końcu z lekkim sercem
Ale jak żyć nie pamiętając tego kim się było? Co robiło?
Jak żyć z pustką w sercu, które przez nią jest tak lekkie, że mogłoby odlecieć?
Każdy zasługuje na szczęście
Nie każdemu jest one dane
Nie.
Nie każdy jest w stanie po nie sięgnąć
Bo szczęście to nie jest coś czego inni mogą nas pozbawić
Mogą sprawić, że będziemy cierpieć, bardzo długo i mocno,
Jednak nasze szczęście powierzone jest nam samym i nosimy je własnymi rękami
Tak długo jak sami go nie wypuścimy, nikt nie może nam go odebrać
Nikt ani nic nie może nas w pełni złamać
Więc trzymajmy z całych sił swoje szczęście i pozwólmy mu się wznosić
Gdy będzie tych sił nam brakować
Póki mamy na nie oko
Nie schowa się przed nami
CZYTASZ
Szeptające serce
PoesiaListy i wiersze, które nigdy nie dotrą do adresatów, a które musiałam wypuścić w świat, aby się nie udusić.
