Burning rose

Rozdział 22.

Lucrecia

Odetchnęłam z ulgą jak tylko znalazłam się w budynku firmy Archester i mogłam złożyć czarny duży parasol. Dzisiejsza pogoda w Filadelfii była wyjątkowo deszczowa i w pewnych chwilach nawet parasol nie był wstanie uchronić mnie przed ulewą.

Oparłam się o jedną ze ścian windy i spojrzałam w lustro czego momentalnie pożałowałam. Moje poplątane kosmyki włosów i zaczerwienione policzki nie wyglądały dobrze nie wspominając o mokrym w niektórych miejscach płaszczu.

Trzymając dłonie na kubku podeszłam do recepcji gdzie zawsze siedział Christian i położyłam na nim śniadanie przygotowane specjalnie dla Aresa. Nie widząc wyskakującego zza blatu blondyna, nachyliłam się nad nim upewniając się że aby na pewno tam jest.

- Z kim ty tak piszesz? - spytałam a mężczyzna podskoczył na siedzeniu.

- Czy ty jesteś poważna? - obdarzył mnie najbardziej oburzonym spojrzeniem jakie kiedykolwiek widziałam i zgasił urządzenie. - Nie twój interes. Zajmij się lepiej sobą bo wyglądasz jakby na dworze było co najmniej tornado.

- A żebyś wiedział że było! - zabrałam z blatu dokumenty i przeszłam do swojego biura.

Najszybciej jak potrafiłam ściągnęłam płaszcz i poprawiłam swoje włosy by po chwili wrócić do tego samego miejsca po śniadanie i wręczyć je swojemu szefowi oraz odebrać materiały do pracy.

- Jak ja za tobą tęskniłem. - westchnął patrząc na mnie z rozbawieniem.

- Ja za tobą nie. - odparłam chodź oboje dobrze wiedzieliśmy że są to tylko żarty.

Jak tylko usłyszałam ciche przyzwolenie weszłam do gabinetu, zastając za biurkiem bruneta ubranego w czarną koszulę. Uśmiechnęłam się lekko stawiając na biurku czarną kawę i rogalika zapakowanego w brązową torbę.

- Dzień dobry. Przyszłam po gotowe projekty... - zaczęłam niepewnie przyglądając się Aresowi, który na twarzy był wyjątkowo blady. - Wszystko okej? - spytałam a mężczyzna poderwał do góry głowę jakby dopiero zorientował się że cokolwiek do niego mówię.

- Tak, cześć. - odpowiedział pośpiesznie. - Gdzieś tutaj są. - dodał przegrzebując biurko na którym było mnóstwo papierów.

W tym jego pośpiechu i przekartowywaniu wszystkich dokumentów, przypadkowo strącił kubek z gorącym napojem, który spadł na ziemię brudząc tym samym kawałek dywanu. Jak najszybciej podniosłam naczynie i odstawiłam je kawałek dalej by nie doszło ponownie do jego przewrócenia.

- Cholera. - syknął patrząc na poplamiony dywan i kilka projektów.

- Nic się nie dzieje, zaraz zawołam kogoś z pomocy sprzątającej. - uspokoiłam go i tym samym zmusiłam by usiadł na swoim fotelu. - Jesteś strasznie blady. - westchnęłam stając przed nim i dotykając dłonią jego czoła.

- To przez pogodę. Sama nie wyglądasz najlepiej. - spojrzałam na niego w niedowierzaniu podczas gdy na jego ustach pojawił się chytry uśmiech. - Żartowałem.

- Ale ja nie. Masz gorączkę. - powiedziałam odsuwając od niego dłoń. - Powinieneś zostać w domu. Przecież to widać że ledwo się na nogach trzymasz. - odwróciłam się w stronę biurka i w miarę szybko zaczęłam segregować papierki.

- Dam sobie radę. Poza tym muszę być bo nikt mnie nie zastąpi. - stał twardo przy swojej racji jednak nagły napad kaszlu mu bardzo w tym przeszkadzał.

- Nie po to masz tylu ludzi w firmie żeby nic nie robili. Damy radę. Masz mnie i Chrisa, ogarniemy to. - zapewniłam go, kończąc sprzątać.

Widziałam że brunet się łamał i patrząc mi w oczy analizował zapewne wszystkie za i przeciw dotyczące pozostawienia firmy w moich i jego przyjaciela rękach. Sama obawiałam się tak dużej odpowiedzialności, jednak zależało mi na tym by Ares mógł pozwolić sobie na drobny odpoczynek trwający choćby jeden dzień.