LOVE CONTRACT WITH THIS STUPID WHITE LADY (COMPLETED)

CHAPTER 30-big changes

AHLYINNA'S POV

Nandito ako ngayon sa klase ko pero wala naman akong ganang makinig sa sinasabi ng professor namin.

"Ahlyinna ayos ka lang ba?"

"oo Freya ayos lang ako" at nginitian siya.

Maya-maya, napansin ko namang kanina pa hindi mapakali si Freya.

"Freya ayos ka lang ba?" kung makikita mo siya ngayon, dinaig niya pa ang tumatakbong tao sa pawis na tumutulo sa kanyang mukha.

"h-ha? O-oo naman. Ayos lang ako Ahlyinna" Kahit nararamdaman kong nagsisinungaling siya, nagpanggap pa rin akong naniniwala sa kanya.

Nagulat ako nang makita ang isang pamilyar na lalaki malapit sa pintuan. Anong ginagawa niya rito?

"ma'am, can I give these flowers to that girl?"

FREYA'S POV

Kanina pa ako hindi mapakali sa upuan ko at nakakapagtaka lang kasi air conditioned naman ang room namin pero kung pagpawisian ako, akala mo ay ipinagdamot sa akin yung aircon dito.

"ok class, our best among the best is no other than Ms. Freya Ruiz" parang nag-lighten ang mga mata ko nang malamang ako pa rin ang nangunguna sa klase at ngayon, hindi lang dito kundi sa buong campus na. Siguradong matutuwa si nanay kapag nalaman niya ito. Napansin ko namang parang matamlay si Ahlyinna na halatang hindi nakikinig sa proctor namin. May sakit ba siya? Tinanong ko siya pero heto! Inilipat niya rin sa akin yung tanong ko. Pero sa pagsagot ko, sana hindi niya mahalata na nagsisinungaling lang ako.

"Ms. Ruiz, you may give your speech in front" natauhan naman ako ng biglang magsalita ang proctor namin.

"y-yes ma'am" I stood in front. As what you can see, some of them are happy. But majority of them are killing me in their thoughts base on their creepy eyes looking straightly to mine. Why? Because of enviousness? Imposible.

"A pleasure day to all of you. Before I receive my achievement, I would like to thank my trainors, our beloved proctor and this prestigious school. You all don't know but this hardship is such a great blessing given by our almighty god and I will treasure this memory for the rest of my life. Lastly, a happy gratitude to my friends and at the same time for my inspiration."

"Ma'am can I give these flowers to that girl?" the boy said leaning at the door as if he's the coolest man they ever encountered in their life. And then I was shocked when I found out the feature of that bastard guy wearing his complete uniform. Sorry for my word. =_=

The more I disgust is that, AGAIN! HE'S NOW WEARING HIS BIG GRIN ON ME!

"It's my duty to accept your permission Mr. Villacruz. Ok, class dismiss" sabi ng proctor namin. T-teka, there's still one hour left before our dismissal.

Nakakapanibago lang kasi tuwing nagde-declare ang proctor namin ng 'class dismiss', halos kainin na silang lahat ng pintuan. Palibhasa'y mga tamad lang talaga silang maglinis. Pero ngayon, lahat SILA nakaupo pa sa armchair nila. Yung iba nagbibisi-busy-han, yung iba naman gumagamit ng gadget pero karamihan sa mga babae kong kaklase, may mga heart na sa mga mata nila.