Bawal na Pag-ibig (SPG) COMPLETED

29 - The untold story

A/N: Shaun's POV is the longest chapter. Please comment down your reactions, I'm excited to hear it!

Chapter Twenty-nine

Shaun

Walang ampat ang pagtulo ng aking mga luha nang iwanan akong mag-isa ni Charity doon sa CR matapos ang mainit na sandaling aming pinagsaluhan. Buong akala ko ay may magandang ibig-sabihin ang pagtugon niya sa aking mga halik kanina at ang buong puso niyang pagpapaubayang magpaangkin sakin. Pero ginawa lamang niya pala iyon upang tuluyan ko na siyang lubayan at layuan.

I remembered her saying na 'nagtaksil siya kay David'. Sila na ba? Huli na ba ako?

Napakasakit palang mabalewala ng taong mahal mo. Ganitong-ganito din ang naramdaman ni Cha noon sa ginawa ko sa kanya. Maybe she has finally moved on from me? I can't blame her.. sa sobrang sakit ba naman ng ginawa ko sa kanya.

Bakit nga ba ako nasasaktan ngayon kung ako naman ang naunang nanakit sa kanya? Dahil mahal na mahal ko parin si Charity. She was the only woman that I ever loved, and it will remain that way.

*Flashback*

Masayang masaya ako matapos ang surprise visit sakin ni Cha kanina. Nakaalis na siya noong hatinggabi ay hindi parin ako makatulog. The big smile on my lips couldn't be removed as I think of her beautiful face, her sweet smiles, her alluring scent, her hot kisses and her wonderful moans as we make love a while ago. Nakakawala ng pagod at mga alalahanin. Pakiramdam ko kahit anong problema ay makakalimutan ko, maisip ko lamang siya. I am so whipped..

Ngunit hindi ko inaasahang mabilis na mawawala ang kaligayahang iyon kinabukasan. Isang hindi inaasahang bisita ang dumating sa aming apartment.. ang ina ng babaeng pinakamamahal ko, si Ate Fatima. Ang babaeng itinuring kong kapatid sa napakatagal na panahon.

"Shaun, pwede ba tayong mag-usap?" seryosong tanong niya sakin.

Kinakabahang tumango ako at binigyan siya ng upuan. "I know Charity was here last night," panimula niya.

Napayuko ako, ngunit hindi nagsalita kaya nagpatuloy siya. "Matagal ko nang napapansing may kakaiba sa inyo ng anak ko, pero ipinagsawalang-bahala ko lang. Kilala ko ang tingin ng isang taong inlove because I've already been there, at ganun na ganun ka tumingin kay Cha. Pero kahit expected ko na, masakit din palang marinig ang katotohanan mula sa inyo mismo. But I admired your bravery to tell me the truth."

"Pinaalis kita sa bahay hindi dahil ayaw na kitang makita o makasama, kundi dahil ayokong isipin ng mga tao na isa akong kunsintidor na ina. You've been my brother all my life, kahit hindi tayo magkadugo ay minahal kita, Shaun," ate continued, at ginagap niya ang isa kong kamay. "Naisip ko na baka kasalanan ko.. dahil isinubsob ko ang aking sarili sa trabaho kaya hindi ko kayo nasubaybayan.."

"Ate, I'm sorry," alam kong paulit-ulit nalang, pero sinabi ko parin. Nanatili akong nakayuko, hindi makatingin sa kanyang mga mata.

"Pero noong pinaalis kita, hindi ko sinabing maghiwalay kayo.. kasi naisip ko rin na sino ba ako para hadlangan ang isang tunay na pag-ibig? Kaya lang naisip ko rin, mag-isa lamang ako. Kahit na hindi ako tumutol sa inyo, paano naman ang ibang tao lalo na ang batas?" mahinahon parin niyang saad.

Pinisil niya ang aking kamay kaya napatingin ako sa kanya. Her eyes was looking at me softly. "Pumunta ako dito ngayon upang pakiusapan ka, Shaun.."

"What is it, ate?" I asked her.

"Hiwalayan mo muna si Cha.."

It instantly broke my heart. "You know I can't do that. Mahal na mahal ko si Cha, ate," I insisted with pleading eyes.