Middle Of Nowhere | Jikook

Hastane

Bitti.

🚲

Bir ayağımı boşluğa atmışken beni belimden tutup çekiştiren iki eli hissetmiştim. Sıkıca tutunmuştu bana. Sadece bir dakika bile geçmemesini, tam saatinde atlamayı istiyordum ama tutuluyordum.

"Yardım edin!"

O an fark ettim.

Her şeyi tam anlamıyla o an fark ettim. Sarışın tutmasa, boşlukta süzülüp yere çakılacaktım ama tutuyordu. Beni belimden tuttuğunda kaydığımı, düşecekken bileğimi yakalayıp tuttuğunu algılayamamıştım ilk başta. Elimi tutsaydı çoktan bırakırdım kendimi ama o iki eliyle bileğime asılmıştı.

"Tutamıyorum yardım etsenize! Ne biçim insanlarsınız be siz?"

Yere baktım, arabalar geçiyordu.

"Hayır, bırak." dedim. "Bırak dakika geçiyor bırak!" diye bağırmıştım sonra da. "Hayır!"

"Sakın bırakma elimi!"

İki eliyle tuttu ve çekiştirmeye çalıştı.

Bitmişti zaten, muhtemelen iki dakika geçmişti bile. Aylardır yaptığım planım bok olup gitmişti. Jimin beni yukarıya, ben kendimi aşağıya çekiştiriyordum.

"Gücüm kalmadı birisi yardım etsin! İnanamıyorum size yüz kişisiniz ve sadece izliyorsunuz!"

Sonunda birisini ikna etmişti. Bir adam gelip beni Jimin'le tuttuğunda, yukarıya çektiler. İstemsizce ben de yukarıya kaymıştım.

Yaşıyordum.

Bu hiç de iyi değildi, yaşıyordum. Hala nefes alıyor, hala acı çekiyordum. Yüzüstü yere düştüm. Kollarım tutmuyordu, iyice uyuşmuştu. Ellerimi yere koydum, sargılı elime baktım. Nefesim bir türlü düzene girmiyordu. Girmesini de istemiyordum zaten. En azından, kalp krizi falan geçirip orada ölebilirim diye düşündüm. Titriyordum çünkü. Korkudan mı, az önce ölecek olmamdan dolayı mı yoksa başka bir şeylerden mi bilmiyordum ama fena titriyordum.

"İyi misin? Bana baksana iyi misin?" Jimin'in bağırışları yüzünden kulağım çınlamıştı. "Nasıl yapabilirsin bunu ya nasıl?"

Ağlamam gerekiyordu. Asla yapmayacağım bir şeydi ama bu. Ağlamak istemiyordum hiç kimsenin yanında. Derin bir nefes aldım. Epey sesli bir nefesti bu boğuluyor gibiydim çünkü.

"Dikkat et, dikkat et." dedi Jimin. Üst üste yutkunarak başımı yere yasladım. Gözlerimi kapatmış, sakinleşmeye çalışıyordum.

Tam anlamıyla ölecektim. Az önce tam anlamıyla ölecektim ama sarışın beni durdurmuştu. Üstelik normal bir durdurma bile değildi bu. Havada tutmuştu resmen.

"Bırak beni." dedim. İnsanlar boğuyordu beni.

Hızlıca ayağa kalkmıştı. İnsanlara bağırdığını duyabiliyordum. Sanki beynimin içini okumuştu.

"Dağılın hemen! Ne boka yarıyorsunuz siz, sadece izlemeye mi? Dağılın film falan çekilmiyor!" Yardım eden adama teşekkür etmiş, herkesi dağıtmıştı. "İyi misin? Kalk hadi, kalk."