Middle Of Nowhere | Jikook

Umut ve sıcak aile

Duman yüzünden bayılmak üzereyken bir anda gözlerimi açmıştım. İğrenç kokan, nefes aldırmayan bir duman bütün ciğerlerimi kaplıyor gibiydi. Arabanın içinde olduğumu anlamam da biraz vaktimi almıştı.

"Baba." dedim. Nefes alamıyordum. Birkaç kez öksürdüm. Boğazım kupkuruydu. "Anne."
Daha çok öksürdüm, öleceğimi düşünüyordum sadece. "Chaeyoung." dedim zorla. Arabanın ters döndüğünü daha yeni anlıyordum. Babamı, annemi görebiliyordum ama kardeşim yoktu ortalıkta. Babama doğru elimi uzatıp omzuna dokunduğum anda öne düşmüştü.

"Baba!" diye bağırdım. Bundan sonrası çok hızlı gelişmişti. Kendimi arabadan kurtarmış, kırılmış pencereden atmıştım dışarıya.

"Anne!" diyerek onun oturduğu tarafa döndüm. "Anne uyanık mısın?"

Birkaç araba yolda durmuş bize bakıyordu. Bize çarpan araba neredeydi bilmiyordum onlar söyleyene kadar. İleride görmüştüm. Tepesinden duman çıkıyordu bizimki gibi. Birkaç kişi gelip yardım etmeye çalışınca tam anlamıyla yalvarmıştım onlara.

"Yardım edin." dedim birinin kolundan tutarak. "Yalvarırım annemle babam...orada...kardeşim nerede? Chaeyoung nerede?" Ellerimi saçlarıma atıp etrafıma baktım. Nefesimi düzene sokamıyordum bir türlü.

"Evlat." dedi oldukça olgun görünen bir adam. Yaşlı denecek kadar değil ama olgun birisiydi. "Sakin ol, sakinleş. Ambulans geliyor, tamam mı?"

"Babam iyi mi? O iyi mi? Baygındı. Az önce baygındı lütfen bir şey yapın."

"Ambulans geliyor."

"Kardeşim nerede?"

Arkamı döndüm. Yeşillik bir alan vardı. "Chae!" diye bağırdım yürürken. "Neredesin? Çık ortaya neredesin?"

Ambulansın sesini duyduğumda yeniden o tarafa dönmüştüm. Bir kişi benim yanıma gelmiş, diğerleri arabaya yaklaşmıştı.

"İyi misiniz?" diye sordu genç bir erkek. Belki benden biraz daha büyüktü. "Yaralandınız mı?"

Kollarıma, ellerime baktım ve başımı olumsuz anlamda salladım. "H-hayır. Kardeşim kayıp, lütfen yardım edin."

"Bulacağız, sizi hastaneye götürelim."

"Annemle babamı götürün."

"Götüreceğiz ama sizin de gelmeniz gerekiyor. Sizi de tedavi etmeleri gerek. Görünmeyen yaralarınız olabilir."

"Kardeşimi bulalım lütfen."

"Bulacağız."

Omzuma dokunup beni ambulansa doğru yürütmeye başlamıştı. Sonrasını pek de hatırlamamıştım. Belki uyuyakalmış, belki bayılmıştım ama uyandığımda hastanedeydim.

🚲

"Ya sen iyi misin?" diye sordu Jimin, sözde ikizine bakarak. Biraz bile benzemiyorlardı cidden. Bir an beni kandırıyor falan sanmıştım hatta. Daha da kötüsü, ikizi görene kadar Jimin'i gerçek sarışın sanmıştım. "Sabahtan beri sadece omuz diyorsun! Adam Hulk sanki! Gayet normal omuzları var neyini ölçeceksin?"