Middle Of Nowhere | Jikook

Yeni hayat (final)

"Canım annem." dedim mezara bakarken. Buraya geldiğimde kendimi parçalayacağımı sansam da öyle olmamıştı. Garip, buruk bir gülümseme vardı yüzümde. "Yaralarımı ondan saklamaya çalışırken bir boya tenekesine düşmüş gibi oluyordum."

Jimin omzuma dokundu. Bu onun 'yanındayım' deme şekliydi.

"Makyaj malzemeleri çabucak bitiyordu. Küçük kardeşimin kullandığını düşünerek ona soruyordu. Zavallı, kullanmadığını söyleyip dururdu."

"Onlar şimdi seninle. Seni hep görüyorlar ve Kookie eminim ki annen bu fedakarlık için şimdi sana minnettardır. Onları üzmek, endişelendirmek istemedin."

"İstemedim."

"Seni çok güzel bir şekilde yetiştirip gittiler."

"Gitmek zorunda kaldılar." dedim titreyen sesimle. "Benim yüzümden."

"Hayır." Elini saçlarıma attı ve okşadı. "Bunları tekrar konuşmayalım. Senin bir suçun yoktu."

Ona döndüm ve dolan gözlerimi gözlerine diktim.

"Sarı."

"Canım."

"Cezasını çekiyor değil mi?"

Gülümsedi ve başını salladı. "Çekiyor."

"Çıkamaz değil mi?"

"Hayır, her şeyi itiraf etti. Öldürdüğü başka insanları bile."

Tekrar mezarlara baktım.

"Küçük." dedim kardeşimin mezarına bakarken. "Çok özlüyorum, orada umarım iyidir."

Jimin beni sıkıca tuttu ve omzuma yaslandı. Başımı iyice salmış, onun başına yaslayarak tamamlamıştım ikimizi.

"Umarım babam da iyidir."

"Umarım." Elimi tutup öptü ve derin bir nefes aldı. "Senin gibi birini büyüttükleri için dünya çok şanslı."

Gülümsedim.

"Öyle mi dersin?"

"Öyle tabii ki. Dünyada tanıdığım en iyi insansın sen. İçinden bir kez bile kötülük geçmedi."

"Belki bir kez."

Omzunu silkti ve "Bir kez." dedi. "Ama bir hata yapmadan kurtardın kendini."

"Sen varsın diye."

"Jeon Jungkook." dedi gözlerime bakarak. "Ailenin önünde söz veriyorum. Yeni hayatımız o kadar güzel olacak ki hiç acı çekmeyeceğiz. Artık bitti. Tamam mı? Sen de bana söz ver. Artık acıların bittiğini söyle gözlerime bakarak."

Bitmişti. Daha duyacağım kötü bir şey yoktu. Kaybedecek tek şeyim Jimin'di ve o da kurtulmuştu sonunda o herifin elinden.

Başımı salladım ve elini daha sıkı tuttum. "Söz. Artık bitti."

Gülümseyerek, "Yeni evimize gidelim ve artık mutlu olmanın tadını çıkaralım." dedi.

"Ah Sarı ya. Orada iş bulmam gerekiyor benim."

"Sen orasını bana bırak. İş konusunu hallederim."

"Nasıl?"

"Görürsün."

"Pekala."

Ona güvenmekten başka çarem yoktu.

"Ben de okul kaydımı oradaki bir okula aldıracağım. Sonra yeniden bir hastanede stajyer asistan olarak devam edeceğim.