SEÇKİN KRALİÇE

11

Köhne binanın önünde durduğunda karanlık ara sokağa dalarak insanların önünden geçmesini bekledi. Etraf tekrar sessizleştiğinde kapıya giderek üç kere vurdu. Kısa bir beklemenin ardından gıcırdayan tahtaları ve birkaç söylenme duydu. Kapı, arkasında ki kilolu yaşlı adamı gösterecek kadar aralandı. Elinde tuttuğu mum neredeyse bitmek üzereydi ve ufak ışığı şüpheci ifadeyi az da olsa aydınlatıyordu. Hekim Obyen'in derin kırışıklarla kaplı yüzü, gri saçları ve her daim çatık kaşları geçmişle aynıydı. Uyku mahmuru gözleri bir kısılıp bir açılıyor, kapısındaki gizemli yabancıyı süzüyordu. Şamdanı her an vuracakmış gibi sıkıca kavradığından onu korkutmuş olabileceği kanısına vardı Reanna.

Ona gelmişti çünkü Reanna ilk hayatında hekimin savaş meydanındaki üstün yeteneğine bire bir şahit olmuştu. Askerleri kısa süre de ayağa kaldırdığını, yapılamaz denen ameliyatları kusursuzca yerine getirdiğini görmüştü. Savaştan sonra ise kraliyet hekimliğine getirilmişti. Bu yüzden Caleb'in annesini tek iyileştirebilecek kişinin o olduğunu düşünüyordu.

"Ne istiyorsunuz?" dedi kaba bir sesle. Reanna, cebinden çıkardığı kağıdı ve altın dolu keseyi adama uzattı. "Bu adresteki hastaya gitmeni ve onu tedavi etmeni istiyorum." dedi kati bir sesle. Adam merakla keseye baktı. Onu almaya çalışmamış, kılını bile kıpırdatmamıştı. Hekim Obyen'in parayı ne kadar sevdiğini bildiğinden yeni bir teklif sundu.

"Eğer onu tamamen tedavi edersen sana bundan bir tane daha veririm" diyerek keseyi salladı. Adamın kaşları çatılırken kapıyı biraz daha aralayarak kağıda ve keseye uzandı. Anlaşılan para, güvenliğinin önüne geçmişti. Reanna büyük kırışık el onu alamadan keseyi çekti. " Beni kandırmaya kalkarsan bu kesede ki tüm paraları sana yediririm." Dedi keskin bir sesle. Adam buna alınmış gibiydi. "İnsan hayatıyla oynamam ben" dedi kızgınlıkla. Gözlerini keseden çekerek "Peki seni nasıl bulacağım" dedi merakla müşterisini süzerken. Reanna, dönüp gitmeden önce "Ben seni bulurum" demekle yetindi. Şimdi ise gecenin asıl planına geçmeliydi.

Defterinde ikinci tarihin yanındaki işaret bu sefer bir loncayı gösteriyordu. Ticaret loncası adı altında aslında karaborsaydı ve pek çok illegal iş yürütüyorlardı. Bunlardan biri de elbette soyluların kara parasını aklamak üzerine kuruluydu. Alastair kardeşini kaybettiği o savaştan sonra loncanın düşmanla iş birliği yaptığını öğrenmiş ve acısını burayı yerle bir ederek çıkarmıştı. Bu işin peşine düşerek pek çok kanıt toplayıp bu işte parmağı olan tüm soyluları da cezalandırmıştı.

Loncanın arka kapısına doğru yürüdü. Üç kere ritmik şekilde tıkladı. Kapıda ki küçük aralık aralandı ve sonuna kadar açık bembeyaz bir göz ortaya çıktı. Tüyleri istemsizce diken diken olan Reanna, şifreyi fısıldadı.

"Paraya susamışsın belli ki, paraya boğuyorum ben de seni." Kapı ardına kadar açılarak karanlık bir holü gösterdi. Tek gözü kör adam uzun boylu, geniş cüsseliydi ve kirden keçeleşmiş saçları neredeyse yüzünü örtüyordu. Siyah bir pelerin giymişti ama ona o kadar küçük geliyordu ki eski çizmelerini ve kirli pantolonunu açıkta bırakıyordu. Hiçbir şey söylemeden önünde yürümeye başladı. Şifreyi söyleyen herkesi sorgulamadan getirmekle görevlendirilmiş olmalıydı.

Reanna meşalelerin aydınlatıldığı dar taş duvarlardan geçiyor, merdivenlerden iniyor ve köşeleri dönüp duruyorlardı. Unutmamak için gözlerini dört açıyor, herhangi bir görüntüyü yakalamaya çalışıyordu. Ne yazık ki adamın hantal adımlarından başka bir şey duyulmuyordu. Sonunda geniş, uzun iki kanatlı kapıya geldiklerinde adam önünden çekilerek geldikleri yönden gitmeye başladı. Kapıda ki iri adamlar maskeli suratını, vücudunu süzdüler. Bir an için onu arayacaklarını ve silahlarını alacaklarını düşündü ama bunu yapmayarak kenara çekildiler. Kapılar hafif ittirmeyle açılırken ciğerleri anında yoğun bir dumanla doldu. Kafa bulandırıcı dumanlar dört bir yandan çıkıyor şuh kahkahalar gürültülü konuşmalara karışıyordu. Tek ışık kaynağı büyük şamdanlardaki mumlardı ve odaya şuh bir loşluk katıyorlardı.