~The boy that I met in Summer ~ / Jeon Wonwoo

Bölüm 6

Kurabiyeleri yemeyi bitirdikten sonra büyükannem Lia'ya da götürmem için elime bir kutu kurabiye daha tutuşturdu . Ben de tekrardan büyükanneme ellerine sağlık diyip Lia'nın yanına geçtim .

Ona Kurabiyeleri uzattım
"Al büyükannem gönderdi , yersin"

"Ayy bu Kurabiyeleri çok seviyorum ya , teşekkür et benim için."

"Ya karşı dairede yaşıyor kadın . Gidip kendin teşekkür etsene . "

"Iıııı bakarım."

Karşı dairelerde yaşamalarına rağmen Lia doğru düzgün büyükannemin ve dedemin yanına gitmez . Büyükannemler de bundan şikayetçi tabii , bizim yanımıza hiç gelmiyor , bir selam bile vermiyor diyip duruyorlar . Ki bence haklılar .

Yine gece olduğunda Lia'yla yatakları yapmaya koyulduk. Yatakları hazırlayıp yattık.

"Yine sevgilinle sabaha kadar konuşmazsın dimi?"

"Yok merak etme yatacağım şimdi ."

"İyi bari , iyi geceler o zaman ."

"Sana da ."

O gece sorunsuz bir şekilde uyumuştum, etrafta ses olunca gerçekten uyuyamıyorum .

Sabah olduğu zaman bu sefer Lia'yla aynı saatte uyandık . Kahvaltıyı da birlikte yapacaktık ama tadaaa bir sorunumuz var : Evde Ekmek yok !?

"Y/nn sana çok mükemmel bir haberim var ."

"Geliyor gelmekte olan , neymiş o haber ?"

"Evde ekmek kalmamış . Ekmek almaya gider misin ??"

" Ya neden ben ? Herşeyi ben yapıyorum."

"Küçük olan sensin de o yüzden ^-^"
(Tabi ona göre yeri gelince küçük yeri gelince büyük , işine hangisi geliyorsa)

" Ekmek almaya gitmenin küçük olmakla ne ilgisi var?"

"Hadi bak yoksa kahvaltı yapamayacağız hadi"

"Çıldırıcam cidden , para ver madem."

Lia bana parayı verdi ben de giyinip istemeye istemeye ekmek almaya çıktım. Fırının eve yakın olması iyiydi , ama yinede sabah sabah uykulu bir şekilde gitmek hiç de iyi değildi.

Fırına vardığımda önümde yaklaşık 3 kişilik bir sıra vardı . Bende sıranın gelmesini bekledim. Sonra önümdeki kişiden sonra ekmeğimi alıp eve gitmek için fırından çıktım.

Birkaç sokağı döndükten sonra birşey farkettim . Sırada benim önümde bekleyen kişi de benim gittiğim yöne gidiyor gibiydi .

O sokağı dönüyordu ben de arkasından . Kendimi garip hissettim çünkü aynı yerden çıkmıştık ve hâlâ aynı yere doğru gidiyorduk. Sanki onu takip ediyormuşum gibi .

Sonra binanın önüne geldim . Peki be mi oldu? ÖNÜMDEKİ ÇOCUK BİZİM BİNAYA GİRDİ!? Onu bunu bıraktım aramızda sadece 1 metre vardı ve hâlâ çocuğun arkasındayım . Kesinlikle onu takip ettiğimi düşünüyordur!!!

Onun arkasından bende binaya girdim . Arkasına baktığını hissettim ama yürümeye devam etti . Ya resmen çocuğun peşine takıldım. Ama bir türlü katlarda durmak bilmiyordu.

Birinci kata geldik yok ikinci kata geldiğimizde burası mı dedim ama çocuk YİNE MERDİVENLERE YÖNELDİ ŞAKA FALAN MI BU!?

En üst katta mı yaşıyor o zaman ? Üst katta dört daire var zaten ikisini saymıyorum biri dayımın biri anneannemlerin. Diğerinde de tanıdığım kiracılar yaşıyor zaten . Kalıyor tek bir daire .

O zaman bu çocuk da yeni taşınan komşulardan biri mi?! Bu çocuk dünkü çocuk değildi yani Bohyuk , hem yaşı da küçük durmuyordu . O zaman hemen teori üretmeye başladım . Muhtemelen bu çocuk dün tanıştığım çocuğun kardeşi falan mıydı ?

En üst kata geldiğimizde çocuk bir anda durdu ve arkasını döndü. ( NEDEN ARKASINI DÖNDÜ Kİ GERİLİYORUM?!)
Bana bir bakış attı sanki beni mi takip ediyorsun der gibi , belki de ben öyle hissettim . Ama dayanamayıp;

"Şey , fırından beri arkanda olduğumun farkındayım ama yemin ederim seni takip etmiyorum ."

"Peki, sana beni mi takip ediyorsun dememiştim zaten . "

Woah çocukta tam bir zeki , her şey de becerikli , kendini bilen ve bütün tartışmalarda üstün gelebilecek bir tip vardı gerçekten. Dış görünüşü ise ; Uzun biriydi yani 1.80 lerde falan sanırım , gözlerinde gözlükleri vardı ve kalın bir ses tonuna sahipti. Dünkü çocuktan tamamen farklı biri gibi .

"Ah tamam o zaman , kusura bakma . Tam arkandan yürüyünce seni takip ettiğimi düşünmüş olabilirsin diye düşünmüştüm ."

"Hayır öyle birşey düşünmedim merak etme , hem takip ettiğini düşünsem kendi evime gelmem zaten , başka biryere giderim . Beni takip eden birini neden kendi evime götüreyim?"

Haklıydı , dediğim gibi biraz çok bilmiş gibi bir tipi vardı.

"Ah , aslında doğru ."

Sonra birşey demedi sadece bana doğru baktı ve evine girdi . Ardından ben de eve girdim . Ama içimi biraz merak sardı . Keşke çocuğun adını öğrenebilsem diye düşündüm.

Belki de yakında öğrenecektim...