Marriage To Mr CEO [COMPLETED]

𝐊𝐀𝐁𝐀𝐍𝐀𝐓𝐀 34

[Unedited]

“PRIME, PRIMO. This is the day you're waiting for... You're Mom is in front of you.” Sambit ni Kant sa dalawang bata na printing naka-upo sa sofa habang na nunuod ng TV.

Nakaluhod si Carry sa sahig habang nakatitig sa kaniyang mga anak na abala sa pagkain ng pasalubong na ibinigay ni Kant dito. Hindi niya maiwasang hindi umiyak at masaktan dahil sa hindi siya nito na gawang yakapin at kahit man lang batiin ay hindi nito ginawa.

Sabay silang dumating ni Kant sa condo nito dahil bumalik na sila ng Manila ng hindi na tatapos ang shoot.  Nakaramdam siya ng inggit kay Kant ng salubungin ito ng mga anak niya ng mahigpit na yakap at mga halik.

“I hate her just like how she hate us from the very start.” Primo coldly said while staring at the TV.

Napatakip si Carry sa kaniyang bibig upang pigilan ang ingay ng kaniyang pag-iyak. Pakiramdam niya ay pinipiga ang puso niya sa sakit dahil sa sinabi ng kaniyang anak. Kasalanan niya rin kung bakit ganito sa kaniya ang mga anak niya dahil sa una pa lang ay pinagtatabuyan niya ang mga ito at itinanggi niya ng maraming beses.

“Primo, she's still your Mom.” Mahinahon na sambit ni Kant. “Give her a hugs and kisses, she need the both of now.” Dagdag pa ni Kant.

“We need her too when we are just a baby but she's nothing have done to us. She doesn't have a right to demand on us.” Muling tugon ni Primo.

Masakit ang bawat salitang binibitawan ng kaniyang anak. Masakit na masakit na marinig ang sarili niyang dugo’t laman na nagsasalita ng ganu'ng bagay sa kaniya. Hindi mo aakalain na sa edad nitong apat na tao ay kaya nitong makapagsalita g ganu'ng bagay. Ang mature nitong mag-isip na para bang katapat niya lang ang ka usap nito.

“Please, stop. Don't say bad that to Mommy...” Saway ni Prime sa kapatid.

Maluwa-luwa ang mata nito na dumapo ang tingin sa kaniya. Kaagad naman na sumikdo ang puso niya ng makita ang munting ngiti sa labi ng kaniyang anak na babae ka sunod ang pagluha ng mga mata nito.

“Mommy! Mommy! Mommy!”

Sounds like a music in her ears that's make her cry so hard. Mas lalo siyang hunagulhol ng yumakap na sa kaniya ang kaniyang anak na babae. Mahigpit ang yakap na ibinigay niya dito.

“M-my baby. Patawarin mo si Mommy, patawarin niyo ako mga anak...” Mahina niya g sambit habang nakayakap kay Prime habang nakatingin kay Primo ang kaniyang mga mata na para bang wala itong pakialam sa eksena.

Kinalas niya ang yakap kay Primiat pinunasan ang mga luha nito bago pinaulanan ng halik ang mukha nito.

“I love you Mommy! Don't leave us, please...” Sunod-sunod na umiling si Carry dahil hinding-hindi niya hahayaan na malayo siyang muli sa kaniyang mga anak.

“Not gonna happen again, my baby, hindi ko na kayo iiwan. Hindi ko kayo pababayaan, mahal na mahal rin kita. Sobrang mahal... Pangako ni Mommy, babawi ako. Babawi ako sa inyo ng kapatid mo.” Muli niyang niyakap ang kaniyang anak bago hinalikan sa noo.

Naglakad siya papalapit kay Primo at lumuhod sa harapan nito upang magkatapat sila pero hindi man lang ito tumingin sa kaniya. Hinawakan niya ang kamay ng kaniyang anak na si Primo at hinak-halikan iyon habang umiiyak.

“I’m so sorry, baby, sorry... Forgive me for all what I have done, I’m sorry... Kung alam ko lang hindi ko gagawin ang bagay na ‘yon. Patawarin mo ako anak...” Paki-usap ni Carry kay Primo.

Umupo siya sa tabi nito at niyakap ito. Binuhat niya ito dahilan para maupo ito sa kandungan niya. Hinalikan niya ito sa noo ng ilang beses at niyakap niyang muli.