Destiny - (Zawieszone)

Piętnaście

Siedziałam w salonie przed szklanką lemoniady. Razem ze mną siedziała Maeve. Przyjechała po jakieś notatki do Hudson'a, a że jego nie ma, to ja miałam je przekazać, więc zaproponowałam, że możemy razem posiedzieć w salonie i popracujemy nad swoimi notatkami, przy okazji lepiej się poznając. Chociaż jesteśmy na innych kierunkach.

O tym właśnie mówiłam, że to ja wolę mieć tą możliwość, by kogoś poznać i to ja proponuję spotkanie na własnych warunkach. A że jesteśmy u mnie w domu to warunki istotnie są moje. Ta dziewczyna, jak sama określiła, ma dobrą aurę. Podobno ja też, chociaż w to wątpię. Jeśli byłoby coś takiego, moja aura ciskałaby gromami. W szczególności do jednej osoby.

- Powróżyć ci z kart? - spytała w pewnym momencie Maeve.

- Chyba nie wierzę w takie rzeczy. - odparłam, poprawiając się na kanapie.

- Może pora uwierzyć. - powiedziała i wyciągnęła talię kart.

- No dobrze. - Westchnęłam. - Co wszechświat dla mnie przygotował. - powiedziałam trochę prześmiewczo.

- Nie śmiej się z tego. - skarciła mnie delikatnie. - Wróżyłam już nie raz. Czasami nawet na zamówienie i wszystko się spełniło. A jak będziesz się z tego prześmiewać, wszechświat może ci się odpłacić.

- Och wybacz wielki wszechświecie. - powiedziałam, próbując udawać powagę. - Więc co mnie czeka w najbliższym czasie?

Nie neguje istnienia większej siły. Wszechświata, kosmosu, Boga czy co tam jest. Może sobie istnieć, ale jakoś nigdy nie miało to wpływu na moje życie. A zaczęłam w to wątpić, kiedy mama zachorowała. Może i nie płakałam, nie błagałam korząc się do nieba. Ale jeśli istnieje jakaś większa siła, czy pozwoliłaby na takie rzeczy jak katastrofy, czy śmierć dobrych osób?

Dziewczyna przetasowania karty, które miały w sobie jakieś pokłady energii. Może czuć było od tego, że coś mają, ale czy działały? Jak na zawołanie z talii wypadło kilka kart. Maeve przyjrzała się im i ułożyła w tylko sobie znanym rozkładzie.

- Hmm. - mruknęła i zmarszczyła brwi. - Będzie cię czekać pewna propozycja, która zmieni twoje życie. - powiedziała.

- Jaka? Moje życie już się zmieniło.

- Będziesz musiała się sama dowiedzieć.

- Nie no cudownie. - mruknęłam. - Miałam się czegoś dowiedzieć, a sama muszę to odkryć. Dzięki wszechświecie.

- Mariposo. - Usłyszałam za sobą i obie z Maeve spojrzeliśmy przez oparcie kanapy. Za nami stał Cassian z dłońmi włożonymi do kieszeni spodni.

Nie dzięki wszechświecie. Nie to. To musi być przypadek. Nie jest tu sprowadzony jakąś magiczną siłą. To za to, że się z ciebie śmiałam, wszechświecie? Przepraszam, ale nie rób mi tego.

- Co? - spytałam pośpiesznie.

- Możemy porozmawiać? - spytał Cassian.

- Chcesz.. rozmawiać ze mną? - spytałam zdziwiona i podniosłam brwi do góry. - To nowość.

- W cztery oczy. - dodał, spoglądając kątem oka na Maeve.

- I tak się zbierałam. - powiedziała dziewczyna i zaczęła zbierać swoje rzeczy.

- Na pewno? - Spojrzałam na nią.

- Tak. Było miło.

- No dobra. Trafisz do wyjścia? - spytałam, kiedy już biegła w stronę drzwi machając mi na pożegnanie.

Wstałam i skierowałam się do swojego pokoju. Cassian poszedł za mną i zamknął za nami drzwi, kiedy znaleźliśmy się w mojej sypialni. To chyba był najgłupszy pomysł jaki wymyśliłam. Czemu musiałam go zaprowadzić akurat tu? Przeszły mnie ciary po plecach i powoli się obróciłam w stronę chłopaka. Jego mina jednak nic mi nie mówiła. Był pozornie spokojny, a na ustach nie miał tego kpiącego uśmiechuz który by mi powiedział, że pomyślał o tym o czym ja nie chciałam myśleć. Coś jest nie tak.