CHAPTER 88

65 9 1
                                    

ငါေျပာသားပဲ.. ငါတို႔ေတြ အခ်ိန္တိုင္း ကံမေကာင္းတာေတြခ်ည္း ျဖစ္မေနပါဘူးလို႔...ဒီနားမွာ တျခား႐ြာတစ္႐ြာရွိေနတယ္မလား?

" ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဖိုးဖိုး"

, 40

သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က အဖိုးႀကီးေနာက္ကေန ေတာင္တက္လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ လိုက္လာခဲ့ၾကသည္။ ႐ြာငယ္ေလးဆီေရာက္ေအာင္ ေတာေတြ၊ လွ်ိုေတြအထပ္ထပ္ကို ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ရသည္။

ေတာင္တန္းရဲ႕ေတာင္တက္လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ တည္ထားတဲ့႐ြာငယ္ေလးက အိမ္ေထာင္စုတစ္ခ်ိဳ႕နဲ႕ ေျပာက္တိေျပာက္က်ားဖြဲ႕စည္းထားၿပီး အိမ္ေတြကလည္း ေရွးက်သည္ဆိုတာထက္ အလြန္ေရွးက်လြန္းလွသည္။ မိုး႐ြာသြန္းေနတဲ့ညက အလြန္ရွင္းလင္းလွၿပီး အိမ္ေတြက ေမွာင္မိုက္ေနသည္။ အဖိုးႀကီးရဲ႕အိမ္တစ္လုံးတည္းကသာ ဆီမီးအိမ္ေလးတစ္လုံးက တျဖတ္ျဖတ္ေလာင္ကြၽမ္းထြန္းလင္းေနေပသည္။

" ဒီအိမ္က အသစ္ေဆာက္ထားတာမၾကာေသးဘူး..ညဆို အလြန္ႏြေးေထြးတယ္ကြယ့္...ဒါေပမယ့္ ကုတင္က တစ္လုံးတည္းရွိေတာ့ မင္းတို႔မႀကိဳက္ရင္လည္းပဲ ဒီတစ္ညေတာ့ သည္းခံၿပီး ဖ်စ္ညစ္တိုးေဝ့အိပ္ၾကဦးေပါ့ကြယ္"
အဖိုးအိုက ေတာစပ္မွာရွိတဲ့ အိမ္အသစ္ရဲ႕တံခါးကို ေဘးသို႔တြန္းဖြင့္လိုက္ၿပီး ရႈစစ္န်န္ကို ၿပဳံးျပလာ၏။ ထို႔ေနာက္ ခဏေလာက္တိတ္ဆိတ္သြားကာ ခြၽီခ်န္ကို ထိုစကားေျပာေနတာျဖစ္သည္။

ရႈစစ္န်န္ အခန္းထဲက အေျခအေနကို အခ်ိန္ခဏေလာက္ စူးစမ္းၾကည့္လိုက္ၿပီး
" ကုတင္တစ္လုံးတည္း?"

" အိုး ကုတင္က သစ္သားကုတင္..ငါ့ကေလးနဲ႕ေခြၽးမေလးရဲ႕အခန္းေလ..ဒါေၾကာင့္ က်ိန္းေသေပါက္ ကုတင္ကတစ္လုံးတည္းပဲ ရွိရမွာေပါ့"

အဖိုးအိုရဲ႕ မ်က္လုံးတို႔က တြန့္ေကြးေနေလၿပီး အလြန္ရိုးသားစစ္မွန္စြာ သြားၿဖီးရယ္ေမာျပလာခဲ့သည္။

" မင္းတို႔က သူငယ္ခ်င္းေတြမလား? ႏွစ္ေယာက္လုံးကလည္း ေယာက်္ားေတြ..ဘာဂ႐ုစိုက္စရာရွိလို႔လဲကြယ္?"

တစ္ခ်ိန္လုံး ေတမိလုပ္ေနတဲ့ ခြၽီခ်န္က ရႈစစ္န်န္ကို ဖက္ကာ ၿပဳံးရယ္လ်က္ ေျပာလာခဲ့၏။

တန္ျပန္ (MM Translation) ZAWGYIWhere stories live. Discover now