And God Create Death,,Hyunin

12| değişebilir heran adres

"Al istediğin telefon. İçinde numaralar da var. Hepsini kaydettim." Yongbok'un getirdiği çantadan telefonu çıkardı.

Jeongin için istemişti telefonu. Ne eski ne de yeni. İlk defa kullanacaklar için ortalama seviyede bir telefon.

"Birtanesin Yong."

"Teveccühün Hyunjin. Ama neden istediğini sorabilir miyim?"

"Nereden başlasam anlatmaya?"
—
"Yani şuan katil olma ihtimalleri olan insanlara beraber mi kalacaksın?" Şaşkınlıkla karşısında oturan arkadaşına bakıyordu.

"Hm. Bahsettiğim gibi Jeongin'i oradan çıkarmamız gerek. İlk başta ciddiye alamadığım için emin olmak istedim. Ama bize bazı şeyler anlattı. Kan dondurucu."

İkisi konuşurken arkadan sesler geliyordu. Changbin evdeydi ve temizlik yapıyordu.

"Hyunjin! Boya fırçalarını kaç kere dedim bulaşıkların yanına koyma diye!"

İkisi de sesin geldiği yöne döndüler. Changbin elinde fırçalar ile hızla salona girdi. Hyunjin'i ve Yongbok'u görünce fırçaları indirip eğildi.

"Merhaba Yongbok-ssi. Ne zaman geldin?" Birden değişen yüz ifadesi Hyunjin'i gülümsetti.

"On dakika oldu hyung. Gördün sanmıştım."

İkisi arasında garip bir şeyler olduğunu seziyordu. Mesafelilerdi ancak ilgilerini belli ediyorlardı.

"Hayır görsem seni bu halde karşılamazdım üzgünüm. Bekle senin için içecek bir şeyler getireceğim." Mutfağa geri dönmek üzereydi.

"Teşekkür ederim lütfen zahmet etme. Gel otur."

"Aynen Changbin hyung gelsene bi önemli bir şey söyleyeceğim."

Changbin elindeki fırçaları bir kenara bıraktı. Üstündeki önlüğü de mutfak kapısının girişindeki sehpanın üzerine bırakıp yanlarına yaklaştı.

"Söyle bakalım."

"Bugünden itibaren evsizim."

"Ne saçmalıyorsun yine? Beni birilerine şikayet etmeyeceksin değil mi?"

Birlikte yaşamaya başladıkları ilk zamanlarda onu polise şikayet etmişti. Evinde bir yabancı var sanmıştı.

"Hayır. Kiliseye taşınıyorum. En azından bir iki bilgi edinene kadar orada yaşayacağım."

Changbin güldü. Arkadaşı için endişelendi. Ama onu bu saatten sonra geri döndürmeye çalışmanın bir işe yaramayacağını da biliyordu.

"Korkusuz musun yoksa aptal mı? Monika seni orda barındırmayacaktır. Jeongin'in yanına yaklaşmayı bırak adını bile anmana izin vermez."

"Ölmek beni korkutmuyor ya da Monika. Beni korkutan tek şey Mujin. Yaşlı olabilir ama Monika onun gölgesindeki bir kukladan ibaret bunu görebiliyorum."

Sabah kiliseden çıktıktan sonra bahçede Rahibi görmüştü. Silüeti bile onu korkutmuştu.

"Cesursun. Yardıma ihtiyacın olacaksa ara beni. Her zaman buradayım. Lütfen hayatta kal tabiki." Dedi Yongbok.

"Aslına bakarsan akşama onlara bir fikir sunacağım. İki haftada bir çocuklar geliyor ve oyun oynuyoruz. Çocuklar için yemek yapmaya gelemez misiniz? Monika ve Rahibi oyalamak ve bir şeyler ele geçirmek için iyi olur."

Fikrini Yeji ile de paylaşmalıydı. Ne de olsa o da bunu planlamıştı.

"Yapabiliriz sanırım. Ne zaman?" Yongbok çalıştığı ekibe bildirebilir böylece ekstra puan kazanıp şefin gözüne de girebilirdi.