Olduğum yerde hareketsizce yerde yatan adama bakıyordum. ''Hayır...hayır...hayır b-bu...bu olamaz'' dedim. Ne diyeceğimi bilmez halde şaşkınca yerde kafasından kanlar akan adama bakıyordum.
Ben az önce ne yapmıştım?
Ellerim , ayaklarım her yerim tit...
Beril daha yeni üç yaşına basmıştı. O kadar meraklı bir yapısı vardı ki her şeyi soruyordu. Hava da uçuşan tozlara kadar sorup neden bunların varlığının olduğunu bile sormuştu. Bazen benim bile aklıma gelmeyecek soruların hepsi Beril de tamamıyla mevcuttu . O kadar şaşırıyordum ki bazen benim aklıma bunlar neden hiç gelmedi diye.
Yine hep beraber toplanmış bahçe de Barış, Elif, Beril ve ben yerde misket oynuyorduk. Beril dışında herkes gayet normal bir şekilde oynarken Beril'in sürekli misketleri alıp ağzına atma girişimi olduğundan dolayı sürekli gözümüz onun üzerindeydi. Tabi soruları asla bitmiyordu.
Beril boncuk gözlerini kırpıştırarak abisine "abiiiğ bu neğ?" diye yerdeki çimleri göstererek bir soru yöneltti tabi işaret parmağıyla da göstermeyi ihmal etmeyerek .
Barış yine bütün sevecen ve tatlı bakışlarıyla canından çok sevdiği kardeşine çevirmişti kehribar gözlerini. Beril her soru sorduğunda Barış çok mutlu oluyordu ve ne zaman işaret parmağıyla bir yeri sorsa ilk önce parmağını öpüyor ardından da bütün ciddiyetine bürünüp anlatıyordu bütün bildiklerini.
Beril'in her şeyi öğrenmesini çok istiyordu. Barış elindeki misketi çimenlerin üzerine bırakıp önce her zaman ki gibi Beril'in işaret parmağına bir öpücük kondurup "abim bu yeşil bir çimen . Aralarında karıncalar gezer , insanlar , hayvanlar oturur bazen de üzerlerinde yatarlar " diye uzun bir cevap verdi.
Beril anladığına dair ağzından bir kaç mırıltı çıkardığında Elif gülerek "o kadar ayrıntı vermene ne gerek vardı ki ya çimen desen yeterdi bence" dedi.
Barış kaşları hali hazırda çatılırken "olsun her şeyi böyle böyle öğrenecek benim meleğim " dedi bakışlarını Beril'e çevirip gülümseyerek.
Beril "abi peki neyden kayincalar araşında geziyoy ki?" diye bir soru sorunca Barış'ın eli başına gitmiş ve saf saf bakakalmıştı.
O da böyle bir soru beklemiyor olacak ki bir an bocalama yaşamıştı. Elif yeniden gülerek " al o kadar ayrıntılı bilgi verirsen böyle kalırsın" dedi.
Beril'in altın sarısı saçlarını arkaya doğru okşayarak attığımda " bebeğim karıncalar yerde küçük yemek kırıntıları topluyorlar genelde evlerine yemek götürmek için. Ayrıca onların doğalarında var bu . Onlar her yerde gezerler" diye Barış gibi uzun bir açıklama da bulunmuştum.
