Olduğum yerde hareketsizce yerde yatan adama bakıyordum. ''Hayır...hayır...hayır b-bu...bu olamaz'' dedim. Ne diyeceğimi bilmez halde şaşkınca yerde kafasından kanlar akan adama bakıyordum.
Ben az önce ne yapmıştım?
Ellerim , ayaklarım her yerim tit...
@reyhandemir @alpdemir : He öyleyiz yok mu haberin
@alpdemir @reyhandemir : Reyo deme şöyle şeyler şu yaşımda kalpten gitmek istemiyorum
@reyhandemir @alpdemir : Allah Aşkına git de başımdan bir salak eksilsin
damlacar, reyhandemir ve diğer 25.670 kişi beğendi .
Asıl canımızı yakan neydi ? Fiziksel acı mı yoksa ruhsal acı mıydı? Şuan bacağım değil de ruhum daha da parçalanıyordu. Meğer ruhsal acı fiziksel acıdan daha betermiş. Onca zaman sonra nasıl oluyordu? Bir insan saatlerce konuşmak isterken nasıl oluyordu tek kelime edemeyecek kadar yorgun olurdu?
Acı çekmek böyle bir şey miydi?
Sesini duyunca titrediğim insan nasıl olurda tanımayacak kadar yabancı davranırdı bana?
Çoğu konuda haklı olmaktan şimdi anlıyorum ki daha çok sıkılmıştım. Şimdi o eskiden tanıdığım Barış'tı öyle mi? Peki ben buna neden inanmıyordum? Tanıdığım kişi değil de sanki gerçeği gitmiş onun yerine duygusuz , acımasız bir insan gelmişti.
Benim eskiden tanıdığım Barış sayfalara sığmayacak kadar iyi çocuktu. Şimdi de herkes durmuş bana onun Barış olduğunu söylüyordu. Hayır bu benim tanıdığım Barış değil. Kesinlikle olamaz!
Kafayı yiyecek kadar delirmiş olamazdım değil mi? Birileri bana gerçeği elbette anlatacaktı. Ben onca sene boşuna acı çekmemiştim. Boşuna uykusuz kalmamıştım. Şimdi bunların acilen bir rüya olması gerekiyor.
Ben onca zaman acı çekemem. Bu asla olamaz. Bunların her biri bir rüyadan ibaret.
Ben bunları kaldıramam ki bir daha , hayır bu böyle olmaz .Benim ondan nefret edip yüzüne bakmamam lazım. Evet ben ondan nefret ediyorum.
