Incredible Fate +18 ✔

Rozdział trzydziesty, w którym wszystko kończy się tak, jak powinno

LAVENDER

Odzyskiwanie zaufania nie jest takie proste, jak można by przypuszczać. Chociaż tęskniłam za posiadaniem obok bliskiej osoby, to udało mi się doprowadzić się do stanu względnej stabilizacji, w której byłam samowystarczalna i tęsknota obejmowała jedynie przeszłe chwile, których żałowałam, że nie było więcej. Jeszcze kilka dni temu byłam na etapie, w którym nie sądziłam, że dane nam będzie jeszcze kiedykolwiek się spotkać i przez to zamknęłam się w swoim świecie, do którego nikt nie miał dostępu. Ponowne otworzenie go było trudne. Starałam się na nowo odtworzyć wizję przyszłości, która pojawiła się w moim umyśle jeszcze pół roku temu i ponownie myśleć o niej jako o czymś realnym.

Aktualnie byliśmy na etapie przyjaźni. Grayson pomagał mi w pozbyciu się nadmiaru moich rzeczy i razem planowaliśmy, co dalej. Okazało się, że nie tylko ja miałam czystą kartę. Gray dostał kilkadziesiąt tysięcy dolarów odprawy, pozwolono mu zachować dom i samochód. Na ten moment brzmiało to dobrze, ale oczywiste było to, że będzie musiał znaleźć sobie pracę. Zupełnie jak ja.

Z tego, co mi powiedział, przekazał swoje udziały Christianowi, dzięki czemu jego przyszywany szwagier zyskał większą władzę w firmie. Gdyby nie to, skutki zerwania umowy byłyby o wiele gorsze, więc chociaż nie lubiłam Christiana, ten gest w jego wykonaniu był w porządku. Na pewno miał z tym coś wspólnego egoizm, ale nie patrzyłam tak na to. Dał Graysonowi szansę na rozpoczęcie nowego życia, a to było wystarczającym powodem, dla którego zyskał mój ogromny szacunek.

— Nie chciałabyś wyjechać do Kalifornii? — zapytał mnie ostatniego wieczoru, który spędzałam w swoim mieszkaniu.

Siedzieliśmy na podłodze i jedliśmy zamówioną wcześniej chińszczyznę.

Wzruszyłam ramionami.

— Zaczęło się lato, więc pewnie będzie zapotrzebowanie na kelnerów w barach przy plaży, więc jest szansa na pracę choćby na początek — przyznałam. — A ty? Co chciałbyś robić?

To musiało być dla niego dziwne – w końcu od dziecka wiedział, że będzie pracować z ojcem, a teraz sam musiał wymyślić, co dalej.

— Nie wiem — powiedział zamyślony. — Chyba poszukam posady nauczyciela. — Zerknął na mnie, jakby czekał na moją reakcję.

Uniosłam jedną brew, a on się uśmiechnął.

— Wbrew pozorom, bardzo lubiłem pracować z nastolatkami — wyjaśnił. — Przez to, że dorośli często lekceważą ich problemy, łatwo ich sobie zjednać, bo wystarczy im poświęcić trochę więcej uwagi i zaczynają mówić. Podobało mi się to, że nie podchodzili do mnie z dystansem, tylko traktowali jak równego sobie. To chyba jeden z największych plusów bycia młodym nauczycielem.

— Albo zaczynają cię podrywać — skomentowałam z przekąsem.

Przewrócił oczami, co mnie rozbawiło bardziej niż powinno. Grayson to zauważył, bo pierwszy raz, odkąd się rozstaliśmy, głośno się przy nim śmiałam.

— A jak twoja mama? — zagadnął niepewnie.

Westchnęłam i odstawiłam puste pudełko na stolik.

— Nie wiem. Nie mam z nią żadnego kontaktu.

Pokiwał głową.

— To nie tak, że musisz mieć z nią kontakt — zwrócił się do mnie łagodnie. — Po tym, co z nią przeszłaś, masz prawo zachować dystans.

— To samo mówi moja terapeutka — zauważyłam.

— Wiesz, ja mimo wszystko wciąż utrzymuję kontakt z rodzicami, choć wolałbym tego nie robić, bo aktualnie strasznie się na mnie wyżywają za to wszystko, co się stało, jednak mam wyrzuty sumienia na samą myśl o tym, że bym się odciął. — Skrzyżowaliśmy wzrok, a kącik jego ust się uniósł. — Podziwiam cię, że jesteś w stanie zupełnie się odizolować. Ludzie mówią, że przecież to nasi rodzice i nawet po wielu traumach i przeżyciach powinniśmy przy nich trwać, ale prawda jest taka, że jeśli ktoś zatruwa ci życie, nie powinieneś czuć się źle z tym, że się od niego odcinasz. To zdrowe postępowanie, które podyktowane jest dbaniem o siebie i swoją przyszłość. Skoro kiedy dowiadujesz się, że coś zawiera toksyny i zatruwa twój organizm, wtedy to odstawiasz, żeby żyć dłużej i czuć się lepiej, dlaczego masz nie robić tego samego z ludźmi? Szkoda tracić czas na coś, co cię niszczy.