1

9.7K 338 31
                                    

"အာ့...ဖြည်းဖြည်း!"

တိုက်ခန်းကျဥ်းလေးထဲတွင်အမျိုးသားနှစ်ယောက်သည်အဝတ်မကပ်နိုင်ပဲခန္တာကိုယ်နှစ်ခုကိုရောထွေးထားကြသည်။ချစ်ရိပ်ညနေသူ့အပေါ်မှာလှုပ်ရှားနေတဲ့အမျိုးသားကိုငေးကြည့်လိုက်ရင်းမဖြစ်နိုင်မှန်းသိသော်လည်းနောက်ဆုံးမျှော်လင့်ချက်အနေနှင့်မေးကြည့်လိုက်သည်။

"မင်းငါ့ကိုလက်ထပ်ဖို့ထိတွေးဖူးလား"

ထိုအမျိုးသားကလှုပ်ရှားမှုတွေကိုနှေးလိုက်ရင်းချစ်ရိပ်ညနေကိုငုံ့ကြည့်လာကာ

"ဟင့်အင်း"

"မင်းငါ့ကိုချစ်ရောချစ်ခဲ့ရဲ့လား"

သူ့ကိုယ်သူမပျော့ညံ့ဖို့သတိပေးထားပေမယ့်အဆုံးမှာတော့သူဟာပျော့ညံ့သူတစ်ယောက်ဖြစ်နေဆဲပင်။ကျလာတဲ့မျက်ရည်တွေကိုလက်နှင့်သုတ်ဖို့ကြိုးစားလိုက်တော့ထိုအမျိုးသားကသူ့လက်တွေကိုဆွဲယူပြီးမျက်ရည်တွေကိုလျှာဖြင့်လျှက်ကာသန့်ရှင်းပေးလိုက်သည်။

"ငါမင်းကိုမငိုရဘူးလို့ပြောထားတယ်လေချစ်ရိပ်မင်းမျက်ရည်တွေကိုငါမကြိုက်ဘူးလို့!"

ချစ်ရိပ်ညနေကသူ့စကားကိုနားမထောင်ချင်သလိုခေါင်းကိုတစ်ဖက်သို့စောင်းလိုက်တော့ထိုအမျိုးသားကသူ့မေ့စေ့ကိုညှစ်ပြီးသူနဲ့မျက်နှချင်းဆိုင်ခိုင်းလိုက်သည်။

"ငါ့ကိုမျက်နှာလွှဲတာမကြိုက်ဘူးချစ်ရိပ်ငါတို့အတူရှိနေတဲ့အချိန်မင်းမျက်လုံးတွေကငါ့ကိုပဲကြည့်နေပေး"

စကားဆုံးသည်နှင့်ခပ်နွေးနွေးအရာတွေကချစ်ရိပ်ညနေကိုယ်ထဲတိုးဝင်လာတော့သည်။

"အထဲမှာမပြီးနဲ့လို့ငါမင်းကိုပြောထားတယ်လေ"

"ဘာလဲမင်းဗိုက်ကြီးသွားမှာစိုးလို့လား"

"ငါဗိုက်ကြီးသွားရင်မင်းတာဝန်ယူမှာလား"

"မင့်မှာမြင့်မားတဲ့အဆင့်အတန်းရှိရင်တော့ငါစဥ်းစားပေးမယ်လေ"

"ပြန်တော့ငါမင်းကိုမမြင်ချင်တော့ဘူး"

ဟန်မင်းသူသက်ပြင်းချမိလိုက်သည်။ချစ်ရိပ်ကချစ်စရာကောင်းတာတစ်ခုကလွှဲရင်ဘယ်နေရာမှအဆင်မပြေသူဖြစ်သည်။ဘယ်တော့မှမရင့်ကျတ်ပဲအမြဲတမ်းကလေးဆန်နေတတ်သည်။အိပ်ယာထဲမှာထပင်မထနိုင်ဖြစ်နေသောချစ်ရိပ်ကိုသန့်ရှင်းပေးဖို့ရေချိုးခန်းသို့ပွေ့ချီသွားပေးလိုက်တော့

ငါ့ရည်စားနှစ်ယောက်လုံးကအောက်တန်းစားတွေချည်းပဲ!(COMPLETE)Where stories live. Discover now