2

5.8K 314 11
                                    

ချစ်ရိပ်အိပ်ယာကနိုးလာတော့ဟန်မင်းသူကသူ့နဖူးကိုအနမ်းဖွဖွလေးပေးလာသည်။

"ထတော့ငါကော်ဖီဖျော်ထားပြီထသောက်အုံး"

"မင်းခုထိမပြန်သေးဘူးလား"

"ကော်ဖီသောက်ပြီးရင်ပြန်မှာစေ့စပ်ပွဲကကိုးနာရီမှစမှာအခုမှခုနှနာရီပဲရှိသေးတယ်"

ချစ်ရိပ်ဘာမှပြန်ပြောချင်စိတ်မရှိတာကြောင့်မျက်နှာသစ်ရေချိုးကာသူဖျော်ထားပေးတဲ့ကော်ဖီကိုသောက်နေလိုက်သည်။ဟန်မင်းသူကသူ့အိတ်ထဲတစ်စုံတစ်ခုနိုက်လိုက်ပြီးချစ်ရိပ်ညနေရှေ့ထိုးပေးလာကြောင့်ကြည့်လိုက်တော့ကဒ်တစ်ခုပင်။

"ဘာလဲ"

"ချစ်ရိပ်အတွက်လေကျောင်းဆရာတစ်ယောက်ရဲ့လစာကဘယ်လောက်ရမှာမို့လဲဒါကိုသုံးလိုက်ဒါကုန်သွားရင်ငါ့ကိုပြောငါထပ်ပေးမယ်ဘာမှအားနာမနေနဲ့ငါနဲ့ခုနှနှစ်တွဲခဲ့တဲ့အတွက်ဒါကမင်းရသင့်ရထိုက်တာပဲ"

'ခွပ်'

"ချစ်ရိပ်မင်း!"

ချစ်ရိပ်ညနေဆက်ပြီးသည်းမခံနိုင်တော့တာကြောင့်ဟန်မင်းသူမျက်နှာကိုအားကုန်ထိုးချလိုက်သည်။ဟန်မင်းသူကဒေါသတကြီးအော်ဟစ်လာပါသော်လည်းချစ်ရိပ်မျက်ရည်တွေမြင်လိုက်သည်နှင့်ရပ်တန့်သွားကာ

"ချစ်ရိပ်မင်းငိုပြန်ပြီလားဘာလို့ခဏခဏငိုနေတာလဲမင်းနည်းနည်းလေးတောင်မရင့်ကျတ်နိုင်ဘူးလား"

"ထွက်သွား!"

ဟန်မင်းသူကသူ့ကိုအကြာကြီးငေးကြည့်ပြီးနောက်အသံတိုးတိုးဖြင့်ဆိုလာသည်။

"မင်းငါ့ကိုမသွားဖို့မတားတော့ဘူးလားချစ်ရိပ်"

ချစ်ရိပ်ရဲ့ငေးငိုင်နေတဲ့မျက်ဝန်းတွေကမျှော်လင့်ချက်ကြောင့်တစ်ဖန်တောက်ပလာကာ

"ငါ..ငါတားရင်မင်းမသွားတော့ဘူးလား"

"သွားမှာဒါပေမယ့်မင်းတားတာလေးကိုငါကြားချင်တယ်"

ချစ်ရိပ်ရဲ့နှလုံးသားဟာတစ်စစီကြေကွဲသွားတော့သည်။ဒီကောင်ကိုအောက်တန်းစားမှန်းသိပါရက်နဲ့သူကိုကအမှတ်မရှိတာ!။

ငါ့ရည်စားနှစ်ယောက်လုံးကအောက်တန်းစားတွေချည်းပဲ!(COMPLETE)Where stories live. Discover now