Vote sınır: 120
Satır arası yorum sınır: 250
"Neriman, ben seni kızının önünde öldürmeyeceğim." dedi.
Dudaklarına yerleştirdiği tebessümle cümlesine devam etti. "Kızını senin gözünün önünde öldüreceğim," dedi.
Dolan gözlerimle aşık olduğum aynı zamanda Azrail'im olacak olan adamın gözlerine baktım. O kadar rahat söylüyordu ki beni öldüreceğini, gülümseyebiliyordu.
Her ne kadar böyle bir şey yapmayacağını bilsemde bunu dile getirmesi bile ne kadar kırıcıydı farkında değildi. Gözlerime yerleşen hayal kırıklığının farkına vardığında dudaklarındaki tebessüm silindi.
Arkamda tanıdık bir ses "Yamaç delirdin mi sen kendine gel!" diye bağırdı.
Yamaç sadece gözlerimin içine bakıyordu. Sadece benim duyacağım bir şekilde "Sadece bana güven Balım," dedi.
Sözleriyle dudaklarıma alaylı bir gülüş yerleştirdim. Belki kafama sıkmayacaktı ama sözleriyle beni zaten öldürmüştü. Ben ki yıllar sonra bir erkeğe güvenmiştim. Yamaç benim ona olan güvenimi her seferinde boşa çıkarmıştı.
Annem boğazı yırtılırcasına "YETER!" diye bağırdı.
Yamaç benden bakışlarını ayırmazken ben dolan gözlerimi anneme çevirdim. Annem "Özür dilerim bal kızım," dedi ağlayarak.
"Senin suçun değil anne. Ona güvenmek benim suçumdu," dedim.
Annem başını iki yana salladı. "Sen-" durup derin bir nefes aldı. "Sen benim kızım-" bakışlarını yere eğip devam etti. "Balca benim kızım değil," dedi.
'Balca benim kızım değil.' Dolan gözlerim sanki bu itirafı bekliyormuşcasına akmaya başladı. Yamaç silahını indirip yanıma diz çöktü. Ben bakışlarımı annemden ayırmazken Yamaç ellerimi tuttu.
"Ben ve kız kardeşim Zahide aynı zaman içerisinde doğum yaptık. İkimiz de aynı hastanede farklı odalarda yatıyorduk. Hemşire bana bebeğimi getirdikten sonra geri gitti. Bebeğime daha doyamadan aynı hemşire geri gelip bir yanlışlık olduğunu bebeklerin karıştığını söyledi. Bende kendi bebeğimin nerede olduğunu sordum. Bana bebeğimin öldüğünü söylediğinde dünyam başıma yıkıldı. Hemşire kucağımda ki bebeği benden almak istediğinde vermedim. Yanımda Samet de vardı. Orada Samet'le hemşire ne konuştu hatırlamıyorum ama hemşire bebeği benden almadan gitti. Samet herşeyi ayarladığını kucağımdaki bebeğin artık bizim bebeğimiz olduğunu söyledi. "
Ömer Kara'nın eşi Zahide Kara anneme doğru yürüdü."Neriman, bana bu kötülüğü yapmadığını söyle,"dedi titreyen sesiyle.
Neriman başını kaldırıp Zahide'ye baktı."Ben Balca'yı senin doğurduğunu yıllar sonra öğrendim Zahide. Balca benim herşeyim. Benim bu hayata tutunma sebebim-" Neriman'ın sözünü yüzüne inen Zahide'nin tokadı kesti.
Zahide "Ne anlatıyorsun sen Neriman? Gözünün önünde neler yaşadım ben? Ölümlerden döndüm, kızımı kaybettim diye aklımı yitirdim. Sen yıllarca bana bakıp vicdan azabı çekmemek için benimle görüşmeyi kestin. Sen benden evladımı nasıl çalarsın? Onunla yaşayacağım yıllarımı nasıl çalarsın? Hangi hakla evladımı benden alıkoydun? "diye bağırdı.
Ömer Kara karısının yanına gidip onu yerden kaldırdı. Zahide ağlayarak eşine sarıldı. Ben ise artık ağlamıyordum bile. Sadece hayatımın gerçeği ile yüzleşmenin verdiği ağırlık vardı omuzlarımda. Önümde birbirine sarılan bu çift benim biyolojik ailemdi.
Yamaç elini yanağıma çıkarıp okşadı. "Özür dilerim Balım. Ama ben bu oyunu oynamasaydım bu kadın bunları asla itiraf etmezdi,"dedi.
Yamaç'ın yüzüne bakmadan elimi elinden çekip yere dayadım. Yine düştüğüm yerden kendim kalkacaktım. Bu yaşıma kadar da böyle olmamış mıydı zaten? Birisinin desteğine ihtiyacım yoktu benim. Yamaç benimle birlikte ayağa kalkıp arkamdan geldi. Ömer Kara ve Zahide Kara bana dönüp dolu gözleriyle bakmaya başladılar. Onları da es geçip Neriman'ın önüne oturdum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Beş Dakikalığına Sevgilim Olur musun? +18
ChickLit"Şimdi bu sorunun sırası mı?" diye sordum. "Şuan seni öpmemin tam sırası ama ben herşeyi sırasıyla yapıyor muyum? "diye sordu. " Bilmem yapıyor musun? "diye sordum. " Hep yapmam ama şuan yapasım tuttu,"dedi.
