♡♥︎ TAMAMLANDI ♡♥︎
Yeni taşındığı mahallede onun sesini duyan biri olacak mı?
Eşcinsel bir kurgudur.
Küfür,Argo,şiddet içerir!
Rahatsız olacaksanız okumayın.
Hàmuş - Suskun demektir.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🩷🪷
Baha'dan ..................
Ben kadına baktığımda, kadın babamda olan bakışlarını bana çevirdi. Yüzündeki gülümsemesini silip bana acınırcasına baktı. Hiçbir şey söylemeden bana bakıyordu. Ben de gözlerimi onun üzerinden çekmiyordum.
Genç, zayıf ve süslü püslü bir kadındı. Bakışlarını benden çekip babama bakarak "Hayatım bu o mu ?" Diye sordu. Babam göz ucuyla bana bakıp tekrar kadına döndü.
"Evet güzelim." deyip kadının yanağından öptü. Kadın hâlâ babama bakarken "Hayatım biliyorsun, daha önce de söyledim. Ben bu çocuğa bakamam." Dedi. Ben hiç kimseye muhtaç falan değildim. Yıllarca kendime zorda olsa baktım.
"Zaten eşşek kadar oldu. Kendine bakıyor o. Boş ver sen onu, hadi yemek hazırladım ikimize mutfağa gidelim." kadının belinden tutup yanımdan geçerken "Baba." dedim.
Babam anın da durup sinirli bir şekilde bana baktı. "Ne var lan? Bana bak ağzını açıp tek bir laf edersen seni bağırta bağırta sesini keserim. Bir daha da konuşamazsın." bana bir açıklama yapsaydı bari.
Tam gidecekken yine durup "Ha bir de ben evde olmadığımda Bengü'ye bir şey dersen seni gebertirim. Güzel geçin karımla." deyip mutfağa gittiler. Ben de arkalarından bir süre bakıp, odama gidip annemin fotoğrafına bakarak ağladım.
.............................
Sabah üzerimi değiştiğimde Bengü denilen kadın odamın kapısını açıp "Çocuk hadi gel kahvaltı hazırlada yiyelim" dedi. Neden kapıyı çalmadan giriyordu ki? Allah'tan giyinmiştim.
Üzerimi düzeltip arkamı döndüm. Kadına bakıp "Neden sen hazırlamıyorsun?" Diye sordum.
Birdi şimdi iki oldular. Hem ben şu halimle nasıl hazırlayayım. Kadın bakışlarını benden çekmeden Tırnaklarını üfleyerek, "Tırnaklarıma yeni oje sürdüm bozulurlar." Dedi.
"Bana ne ojenden kuruduğunda git hazırla." dedim. Bir an da yüzündeki ifade değişip sinirle bakmaya başladı. "Bana bak çocuk dediğimi yapmazsan akşam baban geldiğinde seni ona söylerim. Bak o zaman olacaklardan ben sorumlu değilim. Ama yok uslu durup dediğimi yaparsan, ağzımı bile açmam. Ne dersin?" Beni babamla tehtit ediyordu, ama babam zaten beni gördüğünde dövüyordu.
Göz devirip derin bir nefes aldım. Bir kere yaparım sonrası ona kalmış artık. "Tamam geliyorum" dedim.
Kadın yüzünde samimi olmayan gülümsemeyle "Tamam hadi çabuk gel. Çok açım" deyip odadan çıktı, arkasından oflayarak bende gittim.
Biraz zorlansam da kahvaltını hazırlamıştım. Bengü gelecek diye babam buzdolabını doldurmuştu. Mutfakta yiyecek her şey vardı. Ben günlerle aç kaldığımda zar zor gidip ekmek almıştım ama bu kadın gelecek diye tüm marketi toplayıp getirmişti. Ben kahvaltı hazırlarken Bengü de mutfak masasında oturmuş bilgisayarından bir şeyler izliyordu.
"Kahvaltı hazır." dedim ben de masaya yaklaşıp yiyecekken bana bakıp "Sana hazırla dedim. Gelip benimle otur ye demedim." ama birlikte yiyeceğimizi söylemişti. Önüme bir dilim ekmek koyup "Al bunu ye sonrada git odana." dedi. Nasıl ya ? Neden herkes bu kadar kötü olmak zorunda ki.
"Ama ben hazırladım." kısık sesle konuştum. O gözümün önünde hazırladığım kahvaltını yerken ben önümdeki bir dilim ekmeğe bakıyordum. "Bir tek o var ne düşünüyorsun öyle. Yemezsen yeme sana yalvaran yok." başımı kaldırıp ona baktım. Kısa bir bakış atıp tekrar yemeğini yemeğe devam etti. Dün akşamdan beri hiçbir şey yemediğim için açıydım, o yüzden bunu yemek zorundayım. Kesin akşam babamla bu kadın bana yemek vermeyecekleridi, az da olsun yemem gerek.
Önümdeki ekmeği yiyip odama gittim. Bu defa kapıyı kilitleyip çalışma masamda resim yapacaktım. Geçen babamın yırtığı resimimden sonra hiç yapmamıştım. Bir daha öyle şey yaşamamak için kapıyı kilitlemiştim.
Saatlerce hiç sıkılmadan resim çizip bitirmiştim. Elimdeki kalemi masama koyup çizdiğim resimi elime alıp baştan aşağı baktım. Çok güzel olmuştu. Babamdan gizlemek için defterimin arasına koyacakken kapımın yumruklandığını duydum.
Babam bağırarak "Lan bu kapı neden kilitli? Aç şunu." Elimdeki resimi defterimin arasına sıkıştırıp kapıyı açmaya gittim. Kapını açtığım an yüzüme yediğim yumrukla neye uğradığımı şaşırdım. Kendime gelip geri geri giderken babamda üzerime doğru geliyordu.
"Ne işler çeviyorsun lan ?" Yüzüme yediğim tokatla cevap veremedim. Yakamdan tutup yere doğru fırlattı, tekrar bağırarak "LAN KONUŞSANA, NE HALTLAR ÇEVİRİYORSUN? BEN SANA DEMEDİM Mİ BU KAPI AÇIK KALACAK? DEDİM Mİ DEMEDİM Mİ?"
Kendimi biraz zorlayıp konuştum. "Dedin, evde o kadın var o yüzden kilitledim." karnıma tekmeyle vurup "O zaman neden dinlemiyorsun lan beni, hem Bengü varsa var ne olmuş?"
Ondan sonrada durmadan her yerime vurdu. Dün açtığı yaralar iyileşmeden üzerlerine yeniden vurduğunda canım daha çok acıyordu. Yerde iki büklüm uzanmış ağlarken gözlerimi açtığımda o kadını gördüm, kapıya yaslanmış yüzünde iğrenç gülümsemeyle benim dayak yememi izliyordu. Babamsa hırsla, nefretle her yerime vuruyordu. İkisinden de nefret ediyordum.
O gün öğrendim ki yani babam beni döverken, bağırarak "Sen nasıl Bengü'ye bağırırsın." demişti, ama ben ona sesimi bile yükseltmemiştim.
Kahvaltı hazırla demişti, ben de hazırlamıştım. Babamı laflarıyla doldurup beni dövdürmüştü. Her yerim kan içinde işkencenin bitmesini beklerken, o kadın hiçbir şey yapmadan, Sadece keyifle gülüp izledi. Sonra ikiside hiçbir şey olmamış gibi beni öyle bırakıp gitmişlerdi. Ayağa kalkacak gücüm olmadığı için sabaha kadar yerde ağlayarak yattım.
Ben onlardan bir şey istemiyordum ki, ben sadece yaşamak istiyordum. Ölerek değil, yaşayarak yaşamak...
Kısa olmuş olabilir farkındayım Ama söz gelecek bölüm çok uzun olacak. Ama onu yarın atarmıyım bilmiyorum Yarın olmazsa çarşamba günü sabah erkenden atarım.
Bir de diğer bölümde artık Baha'cım bu işgenceden kurtarmayı düşünüyorum. Artık yeter çocuk biraz daha dayak yerse, dayaktan ölecek. Bir bölüm daha böyle devam edecekti ama dayanamadım. Kıyamadım Baha'ma
