Bölüm 31

5.2K 347 153
                                    

Merhabalarr

🌸💕

Nasılsınız?

💖💖

Keyifli okumalar

🌱💛🌸🌷✨️🦄🪻💛🦋🦋💕💖💙🦄⚘️

Burak'dan
♧♧♧♧♧♧♧

Şuan da arkamda 4 tane köpekle eve doğru koşuyordum. İşten çıkıp eve giderken bizim aşağı mahalledi ki serseri heriflerin yanından geçmek zorunda kaldım. Allah beni kahretmesin ne diye onların yanından geçiyorsam ama başka yol yok ki.

Ben yanlarından geçip gidecektim ki aralarından bir beni göstererek "İşte bu?" demiş ve diğerleri de bu salağa inanıp ellerinde sopalarla arkama düşmüşlerdi. Bana saldıracaklarını anladığımda ayaklarımı kıçıma vura vura koşmuştum.

Koşmaktan nefesim ciğerlerime yetmiyordu. Bacaklarım koşmakta ölüyorlardı. Ne olduğunu hiç bilmiyordum. Neden bir anda arkama düştüler anlamadım ama anladığım tek bir şey var o,da koşmak.

4 tane it herifler ellerinde sopalarla arkamdan bağırarak "Lan dur." diyorlardı ama ben dursam sonum hiç iyi olmayacaktı. Tabi ki onların karşılarına geçerdim ama şimdi ellerinde sopalar var bir de 4 kişiler benim onların aralarından sağ çıkmam imkansız. Ben daha ballı kocama kavuşamadım, ona kavuşmadan kara toprağa kavuşmak istemiyorum.

Kendi mahalleme girdiğimde boğazım yırtılırcasına "İMDAT! YARDIM EDİN!" diye bağırdım. Mahalledekiler sadece bana bakarken hiç kimse yardıma gelmiyordu. Tam kendi apartmanıma doğru koşarken ballı kocam benim bağırmamla arkasını dönüp çatık kaşlarıyla bana ve arkamdakı köpek heriflere baktı. Onun burada olmasına mutlu olmuştum hızımı biraz daha artırıp ona doğru koştum.

Aras'nın yanına geldiğimde hemen arkasına geçtim. Hızlı nefesler alarak sakinleşmeye çalıştım ama vücudum yorgunluktan ayakta duramıyordu. Ben nefesimi düzenlerken bacaklarım beni taşıyamadı. Ben yere düşeceğimi düşünürken önümde duran Aras, benim belimden sıkıca tutup yere düşmememi sağladı. Sonrada yorgunluktan bilincim ve gözlerim kapanmıştı. Bayılmadan önce Aras'ın boğuk sesiyle "Burak?" dediğini duymuştum ondan sonrasını hatırlamıyorum.

°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°

Aras'dan

Eve doğru giderken arkamdan birinin
"İMDAT! YARDIM EDİN! " diye bağırmasıyla arkımı döndüm. Bağıran kişi karşı dairede oturan çocuktu değişik biri ama yine de çocuk konuşurken çok tatlı gözüküyordu. Benimle konuştuğunda nedenini bilmediğim şekilde sesi ve gözlerinin içi titriyordu.

Bana doğru koşarak geldiğinde düşüncelerimden ayrılıp dikkatimi ona verdim arkasına baktığımda 4 kişi elinde büyük sopalarla onu kovalıyordu. Çocuk serseri bir tipe benzemiyordu ama acaba ne oldu da bir kişiye 4 kişi birden dalıyordu.

Burak bana doğru koşup küçük çocuk gibi arkam saklandı dün iki kez kapıma geldiği için adını hatırlıyordum. Arkama saklandığında hızlı nefesler alıyordu sonra ne olduysa bir anda yere doğru düşücekti ki belinden tutum. Bayık gözlerle bana baktı sonrada gözlerini kapattı. Galiba çok koştuğu için bayılmıştı. Bir elimle belinden tutum diğer elimi de dizlerinin altından geçirip kucağıma aldım. Vücutlu olmasına bakmayarak çok ağır değildi.

Hàmuş {BxB}Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin