Stage 23
Naestatwa ako nang marinig ang pagtawag niya gamit ang malungkot at nagsusumamo niyang boses. Naramdaman ko agad ang pag-agaw ng hangin sa aking paligid habang nagtatakang nakatingin dito.
"F-Far..." He calls out again.
Nagtataka rin ang kasama niya habang nakatingin sa kaniya. Habang ako naman ay nanatili ang nanlalaking mga mata na nakatutok dito.
"H-Huh?" I asked confusedly.
I saw how his Adam's apple moved as he tried to take a step forward but to my surprise, I took a step backward like I was trying to get away from him.
He is...he is creeping me out.
"Suriel..." mahinang pagtawag ng isang lalaki sa kaniya. Nakita ko naman kung paano ito nagtiim ng bagang habang nakatitig pa rin sa akin. He is making me confused. And at the same time, he is...creeping me out.
Pero kahit ganoon, mas higit ang kurot na nararamdaman ko sa aking puso na mas lalong nagpapataka sa akin.
Natahimik ang paligid namin. The only thing that we could hear was the chattering of the people around the shop.
The other guy cleared his throat. Ako naman ay nanatili ring ang mga nagtatakang mga mata sa isa. Bumaba ang mata ko sa kaniyang nanginginig na mga labi. Every gestures he does, all I could notice is him, wanted to get close to me. And I don't want that. I don't like that. I don't know him. Why would I let him?
"Miss, how much are these flowers?" Sinubukan no'ng isa na magtanong sa kabila ng tahimik na paligid dahil na rin sa titigan namin ng lalaki. I don't know why I let myself look at him even though I can't really see him clearly due to his cap and sunglasses. But still, I continued to be hostile around him.
"Miss..."
Naglabas ako ng mahabang paghinga bago ko iniwas ang tingin sa isa at saka idinerekta ang mga mata sa kasama nito. I tried to form a small smile on my quievering lips but it ended up in a grim line.
"A-Ah, 850 pesos po sa sunflowers. 750 naman p-po sa lavander," mahina ko'ng sagot bago muling sumulyap sa isang lalaki. Napalunok ako nang makita ko kung paano niya sinubukang lumapit ulit sa akin kaya naman napaatras ako ulit.
"F-Far," nabasag ang kaniyang boses, tila hirap sa pag banggit ng kataga.
Marahan ako'ng umiling dito. "You are mistaking me of someone's identity, Mr..." mahina ko'ng ani at saka tumalikod pagkaabot ng bayad. "I don't want to offend someone but...you are creeping me out. I'm sorry," diretso ngunit mahina ko'ng ani bago ako naglakad nang tuwid papunta sa counter. I immediately regret saying that because I know, there is something inside me that wants to know him. Something that somehow...recognize him.
Mabibigat ang bawat paghakbang ko habang naglalakad papuntang counter. When I arrived, I notice them talking lowly with each other. Kita ko ang panghihina sa isa habang ang isa naman ay tila sinasabihan siya bago umangat ang tingin nito bago ako nginitian.
"Hindi ko na kukuhanin ang resibo, Miss. Keep the change," he said with finality as he tried to clutch the other guy's shoulder like he is trying to pull him out. Kita ko naman ang pagsasalubong ng kilay nito at ang paggalaw ng kaniyang balikat upang matanggal ang kamay ng lalaki bago dire-diretsong naglakad palabas ng shop. Nakahinga naman ako nang maluwag nang makita ang tuluyang pag-alis nito.
"I'm sorry about my friend, Miss. He really did mistake you for someone's identity. Your hostility is understandable. Excuse me," he said meaningfully before flashing a formal smile before he turn his back to leave.
BINABASA MO ANG
Summertime Sadness (The Lost Souls on Tour: The Third Tour)
Romance(The Lost Souls on Tour: The Third Tour) Perfection, does this word truly exist in this world? O baka isang salitang pinipilit na 'tin na magkatotoo kahit na pagbali-baliktarin pa ang mundo, hinding-hindi magagamit ang salitang perpekto sa kahit ano...