Stage 33

644 24 11
                                    

Stage 33

I don't know how I manage to got a grip of myself after that encounter with Suriel. Obviously, he is taunting me. At hindi tama ang oras para magpadala ako sa kaniya dahil may kailangan pa akong gawin ngayon!

Nagsasalita pa rin si Timothy sa tabi ko habang ako naman ay sumisimsim sa aking champagne flute. Dahil sa sinasabi ni Ryzen sa kabilang linya ay hindi ko na naintindihan ang kinukuwento sa akin ni Timothy. 

The appetizer was already served right after Suriel left the table. Ngayon naman ay ang main course na ang sine-serve at lagpas sampung minuto na ay hindi pa rin nagsisimula ang banda sa stage. Though, they are already on the spot, readying their instruments. 

"Stand by, ate," bulong ni Ryzen mula sa kabilang linya. 

Some of the guests removed their mask while eating. Ako naman ay hindi ko inabala ang sarili na tanggalin ang akin dahil hindi pa puwede. Hindi ko pa puwedeng hayaang may makakilala sa akin hangga't hindi pa tapos ang dapat na gawin.

Mabagal ang bawat pagsubo at pagnguya ko ng pagkain habang nagmamasid. Mainly, my eyes are only laid on Bea who is acting like she is Suriel's girlfriend. Grabe rin siya asarain ng mga kausap niya habang pinapanood nila ang banda. And damn, she is even enjoying it. 

I rolled my eyes. Malakas naman ang loob ko na gawin iyon dahil sa aking maskara. Wala rin naman ako'ng pakialam kahit pa may makapansin ng mga reaksyon ko. 

"Saan ka'ng pamilya nanggaling?" Timothy asked. 

Mabagal ang pagnguya ko nang inangat ko ang aking tingin sa kaniya. I slowly crossed my legs and leaned my back on the chair more to see the surroundings behind him; Suriel and Bea. 

"Espinoza," I said coldly, not even lying about it. 

Nanigas ang ngiti ni Timothy. "O-Oh, kamag-anak ka nila?"

Mabagal na sumilay ang maliit na ngiti sa aking labi dahil sa kaniyang sinabi. I reached for the champagne flute to sip some on it as I looked at Timothy after. "Yes."

He smiled sadly. "Ingay pa rin sa corporate world ang nangyari sa pamilyang niyo kahit sampung taon na ang nakakaraan. I'm sorry for what happened. Ang alam ko ay hindi pa rin sloved ang kaso niyo..."

Oh, how I want to laugh about it. Hearing him say that while looking into his eyes makes me want to puke. Ang plastik. If I am not attractive in his eyes, I know he won't bother himself to say that at all. I can't even see any sympathy in his eyes while telling me those words. Mas lalo lang ako'ng naiinis. 

I smirked as I shrugged my shoulders. "I'm not really close with any of them," I let my tongue do the work on my lower lip while staring at him intently. Kitang kita ko kung paano sinundan ng kaniyang mga mata ang dila ko habang ginagawa ko iyon. "So, I don't really care about what happened to them," I said coldly. 

He nodded his head while his eyes remained on my lips. "I really want to see your full face," he whispered. 

Napailing ako nang bahagya roon. "You'll see it later, don't worry."

He laughed a bit. "What's with the suspense?"

I grinned. "Nothing particularly. I'm just trying to teach you how to wait."

Taas-noo ko'ng tiningnan ang stage nang makita ko ang vocalist ng banda na pumwesto na sa gitna. I know him, he is the one who is with Suriel when we first met at my shop. If I am not mistaken, he is Gave; as told by Suriel whenever he is telling me stories about the band. 

Gave immediately held the mic with the mic stand as he disheveled his wavy hair while staring seductively at the crowd: us. 

Kita ko kung paano nawala sa poise ang ibang babae dahil sa ginawa ng bokalista. Lalo na noong ngumisi ito at saka sumulyap sa kaniyang mga ka-banda na ngayon ay nasa kani-kanila nang puwesto. 

Summertime Sadness (The Lost Souls on Tour: The Third Tour)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon