Aşk Acıtır-mış (Düzenleniyor)

1.Bölüm

●Düzenlendi ●

Merhaba! Bu benim ilk kurgum.
Heyecan, korku,umut...hepsini aynı anda yaşıyorum.
Umarım seversiniz.🌸

Bölüm şarkısı:
Kaan Boşnak-Benimle kayboldun

Çocukken Delibal isimli film izlemiştim adam 'Aşk acıtır sevgilim ' demişti çok saçma buluyorum o sözü Aşk neden acıtsın ki ?Sahi Aşk acıtır mı?

Aşk üç harftir.
Kısa ama ömür boyunca sürer.
Aşk kelimesini hecelerine ayıramazsın çünkü aşk sadece ölüm yüzünden ayrılır.

  Pazar sabahına odama giren güneşı şınlarının gözlerimi kamaştırması ile açtım.
Kendime gelmeye çalışırken yataktan kalkmak gibi büyük bir hata yaptım.
Henüz kendime gelmemiştim başımın dönmesi ile yere yığılmam bir olmuştu.
Evet,yere pat diye düşmüştüm.

Kolumda sızı hissetmem ile yüzümü buruşturdum.
Kalkmaya çalıştığımda ablam Esra kapıda belirdi.

Yeşil gözlerini üzerime dikip "Kız niye yerdesin? Ne oldu?" dedi.
Gözlerimi devirip ayaklandım "Gördüğün gibi...düştüm. "
Ablam büyük bir kahkaha attı "Ayy Nalan biz de seni avukat olarak göreceğiz.İlk önce düşmemeyi öğrende ondan sonra kendine bir hedef koy."
Kaşlarımı çattım "Off ne alaka yaa. Her insan düşer,önemli olan kalkmasını bilmek."
"Bak ya yine edebiyat yapıyor. "
Saçımı savurdum "Ben yapmayım da kim yapsın? "
Gülerek başını iki yana salladı "Hadi kahvaltı hazır."
diyerek mutfağa gitti.

Onun arkasından gülerek baktım.
İyi anlaşırız fakat atışmazsak olmuyordu.
Tabi bu atışmalarımız asla ciddi değildi.

Kahvaltıya fazla geçikmek istemezdim bu nedenle hemen lavaboya gidip elimi yüzümü yıkadım daha sonra mutfağa geçtim.
Ablam simiti koparıp ağzına atarken ben de sandalyeye oturdum.
Önüme gelen saçımı arkaya attım ve çayıma şeker attım.
Ablam hızlı hızlı yerken aynı zamanda telaşlı gözüküyordu "Ne bu acelen?"
Yediği lokmayı yutup "Bir dava ile ilgili pürüz çıkmış onu halletmem lazım.Bu nedenle endişe ettim."
Ablam avukattı ve mesleğinde oldukça başarılıydı.
Ben de onu kendime ilham kaynağı olarak görüyorum.
"Anladım. " dememle ablam sofradan kalktı.
"Hadi görüşürüz. " diyip masaya bıraktığı anahtarı aldı ve hızla çıktı.

O gittikten sonra kahvaltımı güzelce yaptım.
Doyduğumu hissettiğimde sandalyeden kalktım,masada bulunan kahvaltılıkları buzdolabına yerleştirip mutfağı topladım daha sonra evin dağıldığını fark ettim ve oraları da toparladım.

Birden annem ve babamı özledim ve çok göresim geldi.
İkisi de emekli öğretmenlerdi ve memleketim Manisa'da yaşıyorlardı.
Odamda bıraktığım telefonu elime alıp annemi görüntülü aradım.
Bir kaç saniye sonra açtı ve ekrana iki sevdiğim insan düştü.
Bana gülerek bakarlarken gülümsemeleri benim suratıma da kondu.
"Ne yapıyorsunuz bakayım? " diye sordum.
"Ne yapalım kuzum,bahçede kahvaltı yaptık şimdi içeri geçtik babanla."
"Oh vallahi ne güzel temiz hava da kahvaltı ediyorsunuz. " diye söylendim.
"Yazın gelin kızım ablanla hem biz sizi özledik."
Babama karşılık olarak "Gelmeyi düşünüyoruz ama ablam işlerden herhalde gelemez."
"Hayırlısı olsun kızım. " dedi annem.
Uzun uzadıya konuşmuştuk,hasretim az da olsa dinmişti.

Bugün okuldan Sema diye birinin doğum günü partisi vardı.
Kızla pek samimi değildik fakat bir kaç konuşmamızda bile iyi niyetli biri olduğu anlaşılıyordu.
Ben de uzun yıllardır arkadaş olduğum kişilerle partiye gidecektim.
Arkadaşlarım;Yeliz,Hilal,Bartu ve Burak.
Yeliz ile teyze çocuklarıyız aynı zamanda çok yakın bir arkadaştık.
Diğerleri ile lisede tanışmıştık ve okulun ilk gününden beri iyi anlaşıyorduk.