Aşk Acıtır-mış (Düzenleniyor)

10.Bölüm

Emir Şamur-Saçma sapan

"Mafya olduğunuzu biliyorum"
Yutkundu.
"Öğrendin demek "
"Öğrendim "
"Nasıl öğrendin "
"Kurtulan kızlardan birisi söyledi.Her şeyi biliyorum "
sessiz kaldı .

"Ne kadar saklamayı düşünüyordun Yağız. Hayır yani neden kandırdın beni" öylece duruyordu ve bu beni çok sinirlendiriyordu.

"Bilmiyordun değil mi babanın yaptırdığını?Sen öyle birisi değilsin.Ordaki kızlara da yardım etmişsin"

Tek bir kelime bile etse yalan dahi olsa inanacaktım.
Konuşmak için dudaklarını araladı.

"Biliyordum "dedi soğuk bir sesle.

Ağlamamak için yukarı bakıyordum.
Aglamamaliydim. Onun karşısında olmamalıydı.

"O kızlara da yardım etmedim.Yalan söylemiş sana "
"Neden bana böyle yakınlaştın peki"

"Gerçekten inandın mı?Zeki sanmıştım seni.Kandırdım seni"
"Neden,neden kandırdın "

"Seni kendime aşık edip babamın aileni öldürdüğünü öğrendiğinde peşimize duşmemen için "

Nasıl bukadar rahattı.

"Hiç mi üzülmedin"
"Hiç "
"Hiç mi vicdan azabı çekmedin
"Hiç "sonra devam etti.
"Hiç pişman olmadım. Hatta keyif aldım. Seni kandırmak çok eğlenceliydi."

"Tamam anladım "dedim.
Daha fazlasını duyup ondan daha çok nefret etmek istemiyordum.

Ayağa kalkıp parayı üstüne doğru fırlattım

"Görüşmemek üzere " diye emin adımlarla kapıya doğru ilerledim. Kapıyı sertçe kapatıp dışarı doğru çıktım.Hastahane bahçesine inmiştim.

Nefes alamıyordum.
İçim bulanıyordu.
Sonra dayanamayıp bir ağaç kenarına kustum.

  
    Hastahaneden çıkıp yürümeye başladım. Nereye gittiğimi bilmiyordum. Sadece yürüyordum. Bir park gördüm içine girip büyük bir ağacın önüne oturmuştum.

Sonra ağlamaya başladım.
Hıçkırıklarla ağlıyordum.
İnsanlar acıyarak bakıyorlardı.
Yanıma gelip yardımcı olmaya çalışıyorlardı,
Kalbim sıkışmaya başlamıştı.
Gözlerim kararıyordu.

Bayılmamalıydım.
Ayakta durmalıyıdım.
Biraz yalnız kalmaya ihtiyacım vardı.
Bir kaç saat orda oturmuştum.Sonra kalkıp eve gittim.
 

   Ablam hâla işteydi.Balkondaki koltuğa oturup kulaklığımı taktıktan sonra müzik açıp dinlemeye başladım. Emir Şamur-Saçma sapan dinliyordum.

Saçma sapan, cümlelerden
Hayatımı mahfeden gülmelerden
İnandığım bu onca yeminlerden
Elimden kayıp gidenlerden

Ömründen, aldın beni benden
Şimdi haber yok o gemilerden
Gönüldedir gözümde silinenler

  Ağlamaya başlamıştım. Kafamda sürekli dedikleri geçiyordu.
Seni kandırmak çok eğlenceliydi
Kandırdım seni
Gerçekten inandın mı?
Peşimize düşmemen için.

Unutuldu tüm bilinenler
Ooof yeniden gel
Gel parçalansın bütün doğrularım
Ben hayalinde sadece seni kurgularım

Harap oldu duygularım ve kaçtı uykularım
Benim kaygılarım var, acılarım (Oof!)
Tükenmeyen ayrılık sancıları
Zamanla demir aldı, gönlümün yolcuları

Şarkıyı kapatıp Odama gittim. Uyursam unutacağımı düşünüp uyudum .

Uyandığımda yataktan kalkıp içeriye geçtim ablam gelmiş masada oturmuş önündeki dosyalarla ilgileniyordu.