Loving A Playboy (Montenegro Series # 1)

C H A P T E R 35

LAST CHAPTER

NAPIKIT ako ng mariin dahil sa naramdaman na humahapdi sa pulsuhan. Sumasakit ang leeg ko dahil siguro sa posisyon ko. Agad na nilibot ang tingin sa buong paligid ng magising ako sa isang hindi pamilyar na kwarto.

Si Clark! Anong ginawa ko dito? Ang huli kong kausap si Vincent tapos may nilagay siyang panyo sa ilong ko... kaya nawalan ako ng malay.

Bakit ito ginawa ni Vincent sa'kin? Anong ginawa ko kasalanan sa'kanya? Bakit niya ito ginawa?

Pilit kong ginalaw ang sariling kahit may nakagapos sa'kin. Napaungol ako ng mahina dahil sa masakit na pulsohan at medyo humapdi narin ang paa kong may nakagapos gamit ang puting tila. Napa-angat ako sa ibabang labi at dahan-dahan na ginalaw uli ang upuan.

Shit! Ang sakit na ng pulsuhan ko!

Ganon parin ang suot kong pantulog na damit at medyo magulo na ang buhok kong nakulugay.

Naririnig ko naman sa labas ang mahinang ng huni ng mga ibon at tunog ng hanging humahampas sa mga kahoy. Medyo nasilip ko ng kaunti bintana na may nakatabon na malaking kurtina. Madilim pa sa labas.

Bumalin ako sa pintong bumukas. Isang ngisi ni Vincent ang sumalubong sa'kin.

"Vincent, anong ibig sabihin nito?" saad ko habang nagsimula ng namuo ang luha ko sa mata.

Pumuntay siya kaya iniwas ko ang mukha ko sa'kanya dahil medyo lumapit ang mukha niya sa mukha ko.  Hinawakan niya ang pisngi kaso kahit anong laban ko nagtagumpay parin siya na iharap ang mukha ko sa mukha niya.

"Bitawan mo ang mukha ko Vincent!"

Hindi ko binigyan ng meaning yung mga salita at kilos niya nung sumama ako sa'kanya magd-dinner. Dahil akala ko galit lang siya kaya niya ginawa 'yon. Akala ko sapat ang pagkakilala ko sa dalawang taon nasa Canada kami pero hindi pala.

Hindi ko inaasahan na umabot sa pa ganito. At mas lalong hindi ko inaasahang gagawin niya ito sa'kin. Sa Canada palang alam niyang hindi ako ng pakita ng motibo na masusuklian ko ang mararadaman niya. Alam ko sa sarili na hanggang kaibigan lang talaga. Hanggang kaibigan lang ang kaya kong ibigay sa'kanya. At alam kong naramdaman niya yun.

Naging mabuti siyang kaibigan sa'kin at naging ama kay Lara kahit hindi naman niya ito anak. At tinanaw ko itong malaking utang na loob. Pero hindi ko naman inakalang maging ganito ang paraan niya para bumawi.

Binitawan nga niya ang mukha pero padabong naman kaya nabaling ang mukha ko sa kanan deriksyon. Tumulo ang luha ko.

Hindi ko na siya kilala. Hindi na siya ang kilala kong Vincent sa Canada.

Dahan-dahan akong humarap sa'kanya kaya nakita ko ang galit niyang mga matang nakatingin sa'kin.

"Oh? Bakit ka umiiyak? Sabi mo, bitawan ko ang mukha mo. Sinunod ko lang naman ang gusto mo."

"V-vincent...anong nangyayari sayo?"

Pinunasan niya ang basa kong mukha kaya nagtaasahan ang balhibo dahil ngumisi naman siya.

"Okay lang naman, Jean...pero bakit hindi mo ako kayang mahalin?!" sunod-sunod ang paghinga ko dahil sa gulat ng pagsigaw niya.

He yelled at me for the first time.

"V-vincent..." nangingining kong tawag sa pangalan niya.

"Puro Clark... p*tang Clark Montenegro na 'yan! Anong meron sa Montenegro na 'yan bakit hindi mo siya kayang kalimutan! I was there for you, Jean! Then, why you couldn't love me, Jean? Why you couldn't replace him? What is wrong with me Jean? Why all people I love couldn't love me back? My parents...my f-first love...and y-you?"