Eliz daha 17 yaşındayken karıştırıldığını öğrenir. Bu haber karşısında ne kadar şaşırsada yeni ailesiyle tanışır. Bakalım Eliz gerçek ailesine alışabilecek mi?
Selamm. Yeni bölümle geldim. Çok uzatmadan geçelimm.
Yüzyüzeyken konuşuruz- Ne farkeder
Sabah uyandığımda yanımda Demir abim vardı. Onu uyandırmamaya dikkat ederek kalktım. Odama geçtim ve banyoya girdim. Elimi yüzümü yıkayıp biraz nemlendirici sürdüm yüzüme. Saçlarımı da tarayınca banyoda işim bitmisti.
Giyinme odasına geçtim. Okul üniformasını üzerime geçirip sonrasında odadan çıktım. Çantamı da alıp çıktım. Sonrasında asansöre binip aşağı indim. Yemek odasına geçince Demir abimden önce uyanmama rağmen o benden önce buradaydı. Bide hazır birşekilde, takım elbisesini giymiş, saçlarını taramıştı. Adam saatine varana kadar hazırken ben sadece üzerimi giyinmiştim.
Buna takılmamaya çalıştım. Herkese günaydınlarımı gönderip masaya oturdum. Hızlıca kahvaltımı yapmaya başladım. Kahvaltı sessiz geçmişti. Sanırım herkes dün akşamki olayın etkisindeydi.
Kahvaltım bitince ayağa kalktım. Fark ettiğim şeyle durakladım.
Lan Burak yok!
Anneme döndüm ve "Burak nerde?" Diye sordum. Annem "dün gece üşütmüş sanırım, karnı ağrıyodu. Sanırım birkaç gün okula gelemicek" deyince başımı salladım. Mert abimde benimle birlikte ayağa kalktı ve "seni bugün ben götüreyim" dedi. Başımı salladım ve Burak'ın yanına çıkacağımı sonrasında gidebileceğimizi söyledim.
Beni onayladı ve sanırım salona geçti. Yukarı kata çıktım ve Burak'ın odasına girdim.
Cidden çok kötü görünüyordu. Yanına yaklaştım. Yüzü solgundu, üzerini iyice örtmüştü. Elimi alnına koydum. Çok fazla ateşi yoktu neyseki.
Alnına bir öpücük kondurup odadan çıktım. Hoplaya zıplaya merdivenlerden indim. Mert abim beni salonda bekliyordu, beni görünce ayağa kalktı. Birlikte dışarı çıktık, arabasına bindik.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yavaş yavaş okula gelirken bir şarkı açtım ve sesini biraz kıstım. Sabah sabah da şarkı dinlemek çok güzel oluyor ha.
Mert abime dönüp "abi bi ara birlikte kitap alışverişine mi çıksak seninle?" Deyip önüme döndüm. Başını salladı. "İyi olur bence de, hafta sonu bir bakalım" deyince başımı salladım ve dışarı döndüm. Uykumun gelmesiyle pencereyi açtım.
Okula gelince vedalaşıp okula girdim, sınıfa çıkınca Yağız'ın olmadığını gördüm. Halbuki bende biraz geç gelmiştim. Bu çocuğun şu an burada olması lazımdı. Sıraya geçerken Yağız'ı aradım.
Üçüncü çalışta açtı. Direk "nerdesin?" Diye sordum. Sanki çok normalmiş gibi "evdeyim" dedi.
"Aaa öyle mi? İyii keyfin filan yerinde mi bari? Şaka mı yapıyosun sen?" Deyince "yioo niye ki?" Dediğinde delirmenin eşiğine gelmiştim.
