Eliz daha 17 yaşındayken karıştırıldığını öğrenir. Bu haber karşısında ne kadar şaşırsada yeni ailesiyle tanışır. Bakalım Eliz gerçek ailesine alışabilecek mi?
Sabah annemin beni çağırmasıyla uyandım. Bugün tatildi. Ben ne kadar tatil olduğu için uyumayı planlasamda yakında anneanne hanımlar geleceği için annem alışveriş yapmaya gitmemiz gerektiğini söylemişti.
Burak dan öğrendiğime gore anneanne hanımın adı Gülnur'du ve Gülnur hanım Elif ile çok iyi anlaşıyordu. Bundan dolayı endişelenmişlerdi sanırım, çünkü kim sevdiği torununun yerine gelen kızı severdi ki?
Öyle düşünmeyelim. Belki bi mucize olurda sever bizi.
Nedense hiç senin düşündüğün gibi düşünmüyorum iç ses.
Düşüncelerimi ve tavanla olan romantik bakışmamızı sonlandırıp banyoya gidip elimi yüzümü yıkadım ve kurulanıp giyinme odasına geçtim. Hem rahat birşeyler, hemde alışveriş için uygun biseyler aramaya başladım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sonunda guzel şeyler bulunca giyinip aşağı indim. Yemek odasına girince bi tek benim olmadığımı gördüm. Annem kahvaltıdan önce hazırlanmamı söylemişti. Bu sayede kahvaltı yapar yapmaz alışverişe gidicez ve tüm gün bizim olucaktı.
Aslında bende alışverişe çıkmayı planlıyordum. Ama ben kendim çıkarsam yeteri kadar durduğumu düşününce bırakırdım alışveriş yapmayı. Ama annem için hiçte öyle görünmüyordu
Oturup kahvaltı yapmak için abi takımının tabağımı doldurmasını bekliyordum çünkü kolum hâlâ kırıktı. Ama artık acısını pek hissetmiyordum. Sanırım iyileşmeye başlamıştı. Bunu Deniz abime söyleyip en kısa zamanda şu alçıdan kurtulmak istiyordum.
Yine her zamanki gibi abilerin tabağımı doldurduğu ve ben hariç herkesin bana yemek yedirdiği bir kahvaltı sofrasından kalkınca annemde sanki beni bekliyormuş gibi hemen kalkmıştı. Yanıma çanta almayı planlamıyordum. Sadece telefonum yeterdi.
Kapının oraya gittik ve ayakkabılarımızı giymeye başladık. Tabi ben ayağa kalkınca giydiklerimi yeni farkeden abi takımı birşey demek için ağzını açıyor ama hiçbirşey söylemeden geri kapatıyorlardı. Zaten büyük ihtimalle annem hemen karşı çıkar ve susmalarını söylerdi.
Sanırım onlarda bunu bildikleri için bişe demediler ama Mert abim ayağa kalkıp yanıma geldi ve portmantodan bi ceket alıp koluma dikkat ederek giydirdi. Ceketi giyince burnuma gelen Mert abimin parfümü gülümsememe neden oldu.
Ceketi giydirince burnumun ucundan öptü ve "çıkartma bunu tamam mı? Biz sana güveniyoruz ama etrafta şerefsiz insan çok, bakarlar filan, olmaz yani" dedi. Sanki benimle değilde kendi kendine konuşuyordu.
Gülüp "tamam çıkartmam" dedim. Mert abim bile kıyafetim hakkında endişe duyuyorsa diğerleri ne düşünüyordu Allah bilir.
Başımın üzerinden öpüp fısıldayarak "bende mi gelseydim ya?" Dedi. Kıpırdayıp "gerek yok abicim, merak etme bizi" dedim. "Abicim çok açık alma tamam mı kıyafetlerini, bak evde biz cinnet geçiriyoruz" dedi.
