Yeni Ailem

29.Bölüm

Helloo. Diyecek birşey yok usnshsbsh. Bu yüzden direk bölüme geçiyorumm.

İyi okumalar💗

Bir hafta sonra

Sabah annemin başımda uyanmam için söylediği şeyleri sadece  dinliyordum. Çünkü şu anda hiç kalkasım yoktu.

"Offf anne yaa ben biraz daha uyuyicam. Bırak beniiğğ" diye resmen yalvardım. Ama annem direk "hayır olmaz! Kalk kız çabuk. Bak bugün davet var. Ben ne dedim size? Seçme şansınız yok. Geliceksiniz dedim. Şimdiden hazırlan geç kalmayalım." Demesiyle bu işten kurtuluşumun olmadığını anladım.

Derin bir nefes alıp yerimde doğruldum. Annem elini başımın üstüne koyup sıvazladı ve "aferin kızıma" deyip gitti.

Anne ne yapıyosunn?!! Köpek mi seviyorsun anneeğ?!!

Önemsememeye çalışıp kalktım ve banyoya geçtim. Elimi yüzümü yıkadım. Duş almak için kendime kıyafet ayarladım ve banyoya geçtim. Güzel bir duşun ardından banyodan çıktım ve üzerimi giyindim.

Yüzüme biraz bakım yaptıktan sonra saçlarımı kuruttum. Hemen hazırlanmak istemiyordum. Çünkü davet akşam olacaktı. Ama annem kahvaltıya bile hazır gelmemizi ve sanırım davete kadar elbisemin kırışmasını istiyordu(!)

Merdivenleri kullanıp Demir abimin odasına geldim. Kapıyı tıklatıp içeri girdiğimde abimi üzerine takım elbisesini giymiş saatini takarken buldum.

Abim kapı açılınca bana döndü. Beni görünce gülümsedi ve "abicim, günaydın" dedi. Aşk adamım yaa.

Hemen yanına gidip yanağından öptüm ve "abi davet akşama, yoksa sen annemin zoruyla şimdiden mi hazırlandın?" Dedim gülerek.

Küçük bir kahkaha attı ve "hayır abicim, şirkette birkaç işim var onları halletmem gerek" deyip alnımdan öptü.

"Abi benide mi götürsen? Evde akşama kadar annemin hazırlanmamı söyleyen bağırışmalarını duymak istemiyorum" dedim ve kıkırdadım.

Eliyle saçımı okşadı ve "gelmeni çok isterdim ama işler bugün yoğun. Muhakkak herkes koşuşturmaca içerisinde olacak bende bundan dolayı sana vakit ayıramayacağım. Ama söz başka bir zaman senide götüreyim. Birlikte vakit geçiririz tamam mı?" Dediğinde itiraz etmedim ve direk başımı salladım.

Tekrardan alnımdan öpüp "benim şimdi çıkmam gerek kahvaltı yapmayacağım. Ama sen yap tamam mı? Seni seviyorum akşam görüşürüz" dedi ve tam kapıya yönelmişti ki duraksadı ve bana döndü.

Sanki birşey söylemek istiyormuş ama emin değilmiş gibi bir hali vardı.

Çok merak ettiğim için "noldu abi?" Dedim direk. Bana dönüp "güzelim, beni abin olarak görüyorsun değil mi?" Dediğinde şaşırmıştım. Ama direk cevap verdim.

"Abi ben sana boşuna abi demiyorum sonuçta. Seni tabiki abim olarak görüyorum ama sen bunu neden sordun?"

Dediğimde "bu asla değişmesin olur mu? Her ne koşulda olursak olalım beni de diğer abilerini de her zaman sev olur mu?" Dedi.

Tamam, artık bu konuşma garip bir hal alıyordu.

"Abi bunları neden söylüyorsun?" Dedim. Kafam karışmıştı. Birşey mi olacaktı?

"Hiç. Sadece unutma istedim" deyip buruk bir gülümseme gönderdi. Hemen sonrasında el sallayıp odadan çıktı. Abimin odasında tek başıma kalırken içimi kötü bir his kapladı.

Abim neden öyle söylemişti? Bunları sadece unutmamam için söylemediğini ikimizde biliyorduk. Tek fark  o neyden bahsettiğini bilirken ben bilmiyordum ve bu kötü hissetmemi sağlıyordu.