Yeni Ailem

31.Bölüm

Selamm. Nasılsınızz?

Söyleyecek pek birşey yok sanırım.

Bölüme geçelimm.

İyi okumalar💗

Sabah uyandığımda yataktan kalkmamak için resmen bir direniş başlatacaktım. Tam yorganın altına tekrar girecekken telefonuma gelen bildirimle dikkatim dağıldı. Komodinin üzerindeki telefonumu aldım ve kimden geldiğine bakmak için uygulamaya girdim.

Bulut!?

Sabah sabah aklına ben mi gelmiştim de yazmıştı cidden.

Ayy kesin aşıkk.

İçimden geçen şeylerle yüzümün kızardığını hissettim. Sonrasında Bulut'a görüldü attığım aklıma gelince hemen kendime geldim.

Bulut: Günaydın. Bugün okula geliyorsun değil mi?

Hemen cevap yazdım.

Siz: Evet evet. Yeni kalktım. Hazırlanacaktım şimdi.

Lan hani gitmek istemiyodun!? Bir çocuk için fikir değiştirilir mi?!!

Bulut: Hmm güzel. Seni evinden almamı ister misin?

Siz: Aslında güzel olabilirdi ama Burak iyileşti ve onunla gidiyorum. Muhakkak bi ton soru soracak.

Bulut: Anlıyorum.

Nedense kendimi kötü hissettim ve mesaj yazmaya başladım.

Siz: Ya da okula gidince birlikte kahvaltı yaparsak olabilir, birlikte gidebiliriz.

Hemen yazıyor olarak görüldü.

Bulut: Güzell, o zaman ben seni almaya geliyorum.

Siz: Tamam, bekliyorum.

Hemen kalkıp banyoya geçtim. Elimi yüzümü yıkadım. Sonrasında giyinme odasına geçip okul üniformasını giymeye başladım. Giyinme odasından da çıkıp saçımı yapmaya başladım.

Yüzüme güzel bir makyaj yapınca da artık hazırdım. Parfümü mü sıkıp, çantamı omzuma taktıktan sonra asansöre bindim. Yemek odasına geçince annem, babam ve Demirkan abi  buradaydı sadece. Annem beni görünce gülümsedi ve "günaydın kızım, gel kahvaltı yap" dedi.

"Ee anne ben kahvaltı yapmayacağım. Bir arkadaşımla birlikte okula gideceğiz de. Okulda yerim birşeyler" deyip hemen kapının oraya yöneldim. Arkamdan gelen ayak seslerini duyunca biraz telaşlandım ama belli etmemeye çalıştım.

Ayakkabımı giyerken annem hemen "Eliz, kim bu arkadaş kızım?" Diyip tek kaşını kaldırırken sinsice gülümsüyordu.

"Bir arkadaş işte anne" dediğimde bu onu tatmin etmedi ve koluma yavaşca vurdu. Bundan kurtuluşum olmayacağını anlamıştım.

Derin bir nefes alıp "Bulut. Hani şu Didem yengenin oğlu" dediğimde yüzünde bir gülümseme oluştu.

"Ayy, seni evden almaya mı gelmiş? Maşallah pek kibar çocuk" dediğinde "annee!" Diye bi sitemde bulundum. Ama annem bunu da umursamadı ve "ne var!? Kızımın konuştuğu erkeklerden haberim oluyo işte" deyip sonrasında aklına çok güzel bir fikir gelmiş gibi gözleri parladı. Allah'ım lütfen çok kaçık bir fikir bulmuş olmasın.

"Akşam yemeği düzenleyelim. Ben Didem'le konuşayım, bize davet edeyim. Hem ne zamandır buluşamıyorduk. İyi olur. Babanda babasıyla iyi anlaşıyor zaten. Aile bağlarımız kuvvetlenir." diyip küçük bir kahkaha attı.