Bordonun Sevdası

14. Bölüm

Çıkış saati geldiğinde eşyalarımı toplayıp bende çıkmaya hazırlandım.

"İyi tatiller çocuklar!"

Evet bugün okulun son günüydü. Ara tatil gelmişti . Zamanın nasıl geçtiğini anlamamıştım bile. İyisiyle , kötüsüyle yine de burada bir şeyler yaşamıştım. Seviyordum ya burayı.

Düşüncelerimden kurtularak arabama binip eve doğru yol aldım. Çok işim vardı çok. Eve geldiğimde üzerime rahat bir şeyler giyip kendime yemek yaptım. Yemek bittiğinde ise hemen oraları topladım ve dolabımın üzerinden valizimi aşağı indirdim. Evet İstanbul'a gidiyordum ailemin yanina tatil için. Onları o kadar çok özlemiştim ki...

Valizimi indirip içine bir kaç eşya koydum. Çok fazla eşya almama gerek yoktu yanıma sonuçta orda da kıyafetim vardı. Bir haftalığına gidecektim keşke fırsatım olsa da daha uzun dursaydım. Neyse o da bir sonraki tatilde artık. Valizimi yerleştirdiğimde onu bir köşeye koydum. Çalan telefona baktığımda Özlemin ardığını gördüm.

"Şöbiyetimm."

"Özlemim."

"Naptın hazırladın mi?"

"Evet bitti işim."

"Tamam uçağın 2'de iniyordu değil mi?"

"Evet evet."

"Tamam o zaman bunu soracaktım. Ayyy geliyorsun yarin."

"Evett. Sizi çok özledim."

"Bizde seni cimcime."

"Eren'e söylemediniz değil mi?"

"Yok yok merak etme. Garibim seni önünüzdeki tatillerde gelecek sanıyor."

Sesli bir şekilde gülmüştüm buna. Ben gidince yüz ifadesini gerçekten çok merak ediyordum Erenin.

"Ee asko tutmayım ben seni yat dinlen sen."

"Tamam canım yarın görüşürüz."

"Görüşürüz."

Daha sonra arayan Sibel ile telefonu tekrar kulağıma götürdüm.

"Deryaa."

"Sibel."

"Direkt konuya giriyorum uzatmadan. Yarın tatile gidelim mi?"

"Canım çok isterdim ama ven yarın İstanbul'a dönüyorum."

"Ne?! Derya ne İstanbul'u?"

"Ay dur sakin. Ailemi özledim bir hafta orda olacağım."

"Ayy korkuttun beni. Senin adına çok sevindim hem ailenle de hasret giderirsin senin için de çok iyi olur."

"Evet onları gerçekten çok özledim."

"İyi tamam o zaman arada konuşuruz yine."

"E zatenn."

"Ben seni tutmayım da dinlen sen. Hem benim yapacak işim var."

"Tamam canım."

"İnince haber et ama."

"Tamam tamam ederim merak etmeyin."

"İyi hadi öpüldün. Görüşürüz."

"Görüşürüz."

Telefonu kapatıp kendime bir çay yaptım. Aslında gitmeden önce içimden bir ses Alparslanı görmek istiyordu. Ne ara ona o kadar çok bağlanmıştım hiç bir fikrim yoktu ama onu görmek çok hoşuma gidiyordu.

Kapının çalmasıyla kaşlarımı çaktım. Bu satte kim gelecekti? Yavaş adımlarla kapıya doğru yürüdüm. Kapının merceğinden baktığımda Alprslanı gördüm. Hemen kapıyı açtım.