Bordonun Sevdası

34. Bölüm

Keyifli okumalar dilerim...

2 AY SONRA

Aynadan kendime son bir bakış atıp evden koşarak çıktım.

Evet geç kaldım.

Öğrencilik hayatımda geç kaldığım yetmiyormuş gibi öğretmenlik hayatımda da geç kalıyordum ya , bravo bana. Arabama hızlıca binip okula doğru sürmeye başladım. Şanslıydım ki bugün yollar bomboştu o yüzden yetişebilmiştim rahatça. İçeri girdiğimde okulun sıcağı içimi ısıtırken yaz'ın gelmesi için bir kez daha dua ettim içimden ve öğretmenler odasına girdim.

Eşyalarımı alıp sınıfa giderken telefonuma gelen bildirim sesiyle yüzümde bir gülümseme meydana geldi.

Huzurumm:
-Günaydın güzelim.

Siz:
-Günaydın Yüzbaşımm.

Huzurumm:
-İşte şimdi günüm gerçekten aydı ;)
-Sesini duymam mümkün mü?

Siz:
-Maalesef ders başladı sınıfa girmeliyim.

Huzurumm:
-Neyse idare edeceğiz artık.
-Seni çok özledim.

Siz:
-Bende seni...
-Derse girmeliyim şimdi.
-Seni çok seviyorum kendine dikkat et.
-Allah'a emanet ol.

Huzurumm:
-Bende seni seviyorum güzelim.
-Sende...

Telefonu kapatıp sınıfa girdim.

"Evet bir tanelerim Günaydınnn."diyerek her zamanki girişimi yapmıştım.

"Günaydın öğretmenim!"

"Nasılsınız bakalım?"

"İyiyiz!"

"O zaman yeni şeyler öğrenmeye başlayalım mı?"

"Hayır!"

Duyduğum cevapla güldüm. Evet sıradan bir pazartesi günümüz.

" Ne yapalım peki?" Diye sordum.

"Oyun oynayalım!"

"Resim yapalım!"

"Dışarı çıkalım!"

"Eve gidelim!"

Gelen fikirler karşısında ağzım açık kalırken o sırada içeri Osman girdi. Babasının işinden dolayı hep geç geliyordu.

"Öğretmenim günaydınn , arkadaşlar günaydınn!" Diyerek sınıfa her zamanki girişini yapmıştı Osman sonlarını uzatarak.

"Günaydın!"dediler çocuklar hep bir ağızdan.

"Günaydın Osmancım geç hadi yerine."