Bordonun Sevdası

31.Bölüm

Keyifli okumalar

Size daha önce hiç demiş miydim? Vedalar dan nefret ederim. Evet çok can yakarlar. Alıştığın biri olur sevdiğin olur sevgilin olur , birlikte o kadar vakit geçirip anı biriktirirsiniz ve sonra...
Ya sen gidersin ya o. Yine bir veda yine bir veda.

Şunu hep merak ederim giden mi , kalan mı daha çok acı çeker diye. Giden gittiği yerde yeni bir başlangıç yapar , yeni bir hayat , yeni insanlar, yeni bir okul... Kalan peki? Arkasından baka kalır gidişini izler , sonra tekrar o da hayatına döner ama eksikle döner. Kafasını sağ çevirir bir bakar sıra arkadaşı yanında değil , sola çevirir bir bakar sevdiği orda değil...

Havalimandayım ya bakıyorum etrafa kafamı sağ çeviriyorum ağlayan bir çift görüyorum , adam sıkı sıkı sarmalıyor kadını. Sola çeviriyorum bir anne ağlıyor bu sefer oğluna sarılıyor. Diğer tarafta bir baba kızını gönderiyor... Kim ne derse desin biz vedalar mutlaka uğrayacak bize de. Bunun hiç bir kaçışı yok. En sonunda ise en büyük vedayı biz yaşayacağız hemde bir daha bu dünyaya geri dönmemek üzere. İşte o zaman belki arkamızdakilere de bakmayacağız son kez olsa bile...

Duyduğum uçak anons sesiyle hepimiz ayaklandık. Annemgille boş boş bakışırken ilk adımı Eren attı. Bana yaklaşıp kollarını boynuma doladı.

"Kendine çok dikkat et abla."

Kokusunu içime çektim "Sende dikkat et küçük askerim benim. Annem sana emanet."

"Merak etme." Ayrıldıktan sonra o da Özleme sarıldı ordan da Alparslana. Evet o da gelmişti annemleri yolcu etmek istemişti.

İlk adımı ben attım ben anneme karşı ve yaklaşıp kollarımı boynuna sıkıca doladım. Dolan gözlerimle annemi de kokladım. "Anne dikkat edin kendinize."

"Sende dikkat et yavrum. Yemeğini , içmeni aksatma. Sıkı sıkı giyin hava soğuk , hasta olma."

"Tamam anne merak etme."

"Dolaba sevdigin yemeklerden yapıp koydum ısıtır ısıtır yersin."

"Ellerine sağlık annecim."dedim daha sonra benden ayrılıp yanağıma bir öpücük kondurdu. Ağlamıyordum çünkü ağlarsam eğer annemde ağlardı ve anlamaması gerekiyordu.

Benden ayrılıp Özleme sarıldı sıkıca ordan da Alparslana. Ona da uzun uzun sarıldı ve bir şeyler söyledi. Yanlarına hafifçe yaklaştigimda ise tek duyduğum bu olmuştu.

"Kızımın emaneti sana oğlum. Ona iyi bak olur mu?"olmuştu.

Daha sonra birkaç bir şey daha söyledi ama orda daha fazla dikkat çekerdim ve yerime geçtim o yüzden duyamadım.

Annem Alparslandan ayrılınca Alparslan üzgün bakışlarla anneme bakıyordu. Daha sonra annem ve Eren uçağın kapısına doğru gittiler. İçeri girecekleri an son kez dönüp bize bakıp el salladılar ve girdiler...

Onlar gittiklerinde bizde dışarı çıktık ve uçan uçağa baktık sadece. Şimdi belki dersiniz ki amma dram yaptın. Ne yapayım ben böyleyim aşırı duygusal , hassas , her boka ağlayan bir varlığım. Hem annemi de sık görememenin üzüntüsü de var , hemde bazen bir şey olma korkusu geliyordu. İster istemez...

Gözümden akan bir damla yaşla Özlem de bana sarıldı , ben burdayım demek için. Bende ona doladim kollarımı.

Bende ayrılıp yüzüme bakti "Aşkım benim direkt çarşıya inmem gerek biliyorsun bir kaç yer gezeceğim , yollarımız ters düşüyor."

"Biliyorum canım , dikkat et hadi sende kendine. Haberdar et beni de."

"Tamam canım." Uzanıp hemen arabamın anahtarını ona verdim itiraz edecekken eline anahtarı verip onu susturdum daha sonra bana ve Alparslana bakıp tebessüm edip gitti.