Runaway Heiress [ONGOING]

Chapter 11

LEAH

My smile never fade as we are heading to the Vergara's property. Kasalukuyang pinaparada ni Tito Gary ang sasakyan sa malaki nilang garahe. Tanaw ko rin mula rito ang nakahandang round tables at malalaking speaker kasama ang nakatayong mga higanteng ilaw.

This kind of event is not new to me. Lagi akong nakakakita ng ganito kapag may ganap sa company. Mas engrande pa nga kaysa rito kapag ginaganap ang foundation day. But I'm not saying that this is a cheap one, sigurado akong malaki ang ginastos nila para sa ganitong event.

But it didn't amaze me even a bit. And I was just saying.

“Ate Eya, tara na!” masiglang aya sa akin ni Rihan bago lumabas sa kotse. Doon ko lang nakita na wala na sina Mommy at Tito.

I jump out from the car and follow them. Pumasok kami sa loob kung saan in-escort kami ng isa sa kasambahay nila. From the porch to the inside, which is the living area, you can see the wealthiness of this family. No wonder why they are known to this city. Mayaman naman kasi talaga sila. The decorations and ambience says it all.

I hate to admit that they are richer than us, Delgados. But the hell I care. Hindi naman nadadala sa kabilang buhay ang kayamanan. And I'm not saying that I envy them. It was more of insulted. The fact that she worked for us and fooled me?! The audacity! Bumabalik tuloy iyong parehong intensity ng inis ko sa kaniya noong nalaman ko ang totoong katayuan niya sa buhay.

Speaking of that bitch, where the hell is she?

“Ate, sama ka sa 'kin. Hanapin natin 'yong kambal.”

Napakunot ako ng noo sa kapatid ko. “You're allowed to roam around?”

“Hmm, I was told by Tita Cosette.”

“Cosette?”

Tumango ito sabay turo sa kasalukuyang kausap ni Mommy. I was facing her back kaya hindi ko kita ang itsura. But judging her clothes, I can tell that she's not just a maid or a worker here.

“Mother siya nila Nish at Lish.”

Doon ay nasagot ang tanong ko.

Napalinga-linga ako at napansin iyon ni Rihan. “You okay, Ate Eya? May hinahanap ka?”

I motion my hand to wave her questions. “Let's go, saan ba natin sila pupuntahan?”

“Sa taas daw, doon sa kuwarto nila.”

“Okay,” tipid kong sabi at nagpatangay rito nang isukbit niya ang braso sa akin.

The twins were happy to see us, especially to see me kahit na medyo hindi halata kay Lisha dahil passive lang ang mukha nito nang ibeso ako. Hindi katulad ni Nisha na dinamba pa ako ng mahigpit na yakap at halik sa magkabila kong pisngi. Natatawa na lang talaga ako sa kaibahan nila. I can clearly identify who is who if they were identical, pero magkaiba na sila ng mukha at ugali kaya hindi na kailangan. Kung hindi ko lang alam na kambal sila, papasa silang magkasunod ng taon lang na ipinanganak.

Busy kaming umiinom ng tea sa maluwag nilang salas kasama si Cosette---na masasabi kong may kagandahan ding taglay pero wala sa kalingkingan ko---nang makuha ang atensyon namin ng babaeng kapapasok lang. Pinanood namin ito habang pumupungas-pungas siya ng mga mata hanggang sa napanganga na lang kami nang nilampasan lang kami nito. Ni hindi man lang nag-abala na bumati at tapunan kami ng tingin.

I can't hide my annoyance and glare at her back.

“Pasensiya na po kayo, bagong gising po kasi si Ate Callie, nanggaling po kasi kami sa parada kanina.” Si Nisha na hindi maitago ang ngiti sa labi dahil sa ginawa ng ate niya. Napabungisngis pa ito. “Ganyan po talaga siya kapag bagong gising, hindi namama---”