The Doctor Affection (De Viola #2)

Chapter 15

Sagot

"You're so beautiful..." kumento nito. Dumating na rin ang araw na pupunta kami sa pamilya niya, hindi ko rin alam kung bakit niya ako isasama sa family dinner. Kung ipapakilala niya akong girlfriend niya ay ayos lang naman sa akin.

"Doc..." tawag ko sa kaniya, hinablot niya kasi ako at napangiti. Suot ko na rin ang silk na pink dress na pinapasuot na sa akin ni Doc Cutler.

"Lesha, don't call me 'doc' wala naman ako sa hospital, you can call me 'cutler' that's enough. It's mean you're comportable to me," paliwanag niya.

Hindi ako sanay sa ganon, hindi rin kasi ako tumatawag basta sa pangalan niya maski isang beses simula nang tumuntong ako rito.

"Pero, doc... hindi naman ako sanay sa pangalan mo lang. Syempre ginagalang kita at maganda naman sa pandinig ang may kasamang doc eh," giit ko naman.

"Pero kapag nagdinner tayo kasama ang pamilya ko, change my name."

"Pero..."

"Lesha, please. I think they want to know you because they know that we are in a relationship." Sagot niya naman. Tumitig siya sa akin at pinaupo ako sa kaniyang lap, mabilis ang ginawa niya dahil mukhang gamay na gamay niya na 'yon.

"Pero hindi pa kita sinasagot!" sigaw ko sa kaniya.

"Sagutin mo na ako, liligawan naman kita palagi kapag naging tayo na, ganon din naman 'yon." Sagot niya naman. Pero hindi pa ako ready sa relasyon, tama naman akong may gusto ako sa kaniya pero nadala na rin ako dati dahil sa ginawa niya sa akin.

"P-pero tinrato mo akong mukhang pera..." sambit ko. Napakagat ako sa aking labi at nag-iwas ng tingin sa kaniya. Kumunot ang kaniyang noo sa aking sinabi at parang may naalala. "Hindi mo na yata ako naaalala.... Doc"

"Kailan?" kunot-noong tanong niya.

Napakagat ako ng labi dahil sa tanong niya, hindi niya ako naalala? Kinalimutan niya na ba talaga ang nangyari sa pagitan naming dalawa? Kaagad ko siyang tinulak. Ayoko nang pag-usapan pa 'yon kung hindi niya gustong alalahanin ang unang nangyari sa amin.

Binuksan ko ang kaniyang fortuner na black, at doon na ako sumakay. Yari naman na akong mag-ayos at alam ko rin na ayos na ako, ewan ko lang sa kaniya. Iniwan ko rin siya doon ng walang binibigay na sagot.

Pero wala na akong pakialam doon, kung hindi niya na natatandaan pwes ipapatanda ko sa kaniya. Lagot siya sa akin mamaya, ewan ko lang kung hindi niya matandaan 'yong gagawin kong pagpapaalala sa kaniya.

"Lesha..." tawag niya.

Nakasuot siyang polong itim na nakatupi hanggang sikongayon at slacks na itim habang may black shoes. Sobrang formal ng kaniyang pananamit, pati ang kaniyang bango ay nakakatindig balahibo dahil ang bango niya ay hindi masakit sa ilong.

Iyon ang naamoy ko sa kaniya simula pa noon, hindi niya talaga pinapalitan ang kaniyang pabango para siguro maalala siya.

Hindi ko nalang siya kinibo at pinatong ang aking ulo sa front seat. Ayokong kausapin siya dahil iniiba niya ang usapan niya na 'yon kapag isasali ko. Ayaw niya talagang maalala ang nangyari sa amin noon.

"Lesha, hindi ko na 'yon inaalala dahil hindi maganda ang nangyari sa atin, hindi dahil sa ayoko sa nangyari sa pagitan natin. Kung hindi sa edad mo noon, halos mabaliw na ako sa kakaisap na nakagalaw ako ng minor de edad..." pagpapaliwanag niya.

Tumingin ako sa kaniya at napabuntong hininga, hindi ko rin alam dahil nablangko na rin ako non. Kung susumahin ako ang may kasalanan dahil ako ang nagpumilit, lasing din siya at nagtake advantage ako sa pagiging lasing niya.