Dean, içeri girerken motel personelinden uygun bir şekilde endişeli bakışlar alıyordu çünkü gizemli adam sayım için hazır ve bir bar kavgası bahanesiyle halıların her yerine kan akıtıyordu. Adamı kaba bir şekilde yatağa atmadan önce koridordan odasına doğru yarı taşır yarı sürükler bir şekilde götürmeyi başardı.
Dean, artık adamın her santimini uygun ışıkta görebilirken, yakından bir inceleme yapıyordu. Muhtemelen otuzlu yaşlarının ortasında, belki de daha yaşlı ya da daha gençti; ne zaman bayıldığını söylemek zordu. Kiliseye giden biri gibi giyinmişti, siyah pantolon, siyah ayakkabılar, beyaz gömlek, mavi çizgili kravat, ıslak trençkot. Çıkık çene, koyu renk saç, uzun kirpikler. Hala dudaklarının kenarından alt çenesine kadar uzanan bir miktar kuru kan vardı.
"Pekala," dedi Dean kendi kendine bilinçsiz olan yabancıya. "Senin kim olduğunu bulalım."
Tuz uygulandığında hiçbir tepki vermedi -ne babasının kutsal su şişesi ne de adamın parmak uzuna gümüş bir bıçakla yaptığı küçük kesik bir sonuç vermişti.
Yani bildiği bir şey değildi. Belki de babası biliyordu? Babası bu tür saçmalıkları hep bilirdi.
Dean hala kafasında takılmış durumdaydı -birdenbire arabasına çarpması, evet, ama daha fazlası vardı, bu adam adını böylesine... tanıdık bir şekilde söylemişti. Onu daha önce hiç görmediğine emindi, bu da belki babasının ya da Sam'in bir arkadaşı olabileceği anlamına geliyordu ama bu bile ona tam olarak uymuyordu. Adam ona baktığı gibi, sanki... neredeyse, Tanrıya şükür. Dean.
Dean bu düşüncelerden sıyrıldı ve bir sonraki doğal hareket tarzına geçti ki bu da adamın tüm eşyalarına el koymaktı. Ellerini adamın omuzlarından dikkatli bir şekilde aşağıya indirerek pantolonunun ön cebinin çıkıntısında ulaşarak sade ve siyah bir cüzdan bularak başladı. Daha sonra incelemek için arka cebine attı ve ellerini adamın kollarında gezdirdi, uç taraftara doğru sivrilen sert bir şey hissedince şaşkınlıkla kaşlarını çattı. Daha fazla araştırma, Dean'in daha önce görmediği ancak değerli ve önemli görünen uzun, keskin bir gümüş bıçağı ortaya çıkardı.
Adamın trençkotunun ceplerini yoklamadan önce yabancıya, "Bunu geri alıp alamayacağına daha sonra bakacağız," diye mırıldandı.
Dokunulduğunda hafif bir şıngırtı oluyordu ve Dean'in araması için bir dizi araba anahtarıyla sonuçlandı. İlgisizce onları bir kenara atmak üzereydi ama ışık onlara vurunca durdu ve baktı. Ve biraz daha baktı.
Hayatta olmaz.
Dean emin olmak için bir avuç anahtarı lamba ışığının altına itti halkadaki anahtarları tek tek taradı, sonra ceketinin cebine uzandı ve aynı seti çıkardı, emin olmak için yan yana tutup bir iki ve üçüncü kez onları karşılaştırıp durdu.
Dean, babasının sadece bir set yaptırdığından kesinlikle eminken, bu adamın İmpala'nın bir takım anahtarına sahip olmasının kesinlikle bir nedeni olmalıydı. Elbette bunun mantıklı, açıklanabilir, makul bir nedeni vardı.
Dean arka cebine koyduğu cüzdanı almaya gitti ve iki anahtar takımını da komodinin üzerine bir takırtıyla düşürdü. Başparmağıyla açıp plastik ucundaki ehliyete gözlerini kısarak bakıyordu.
James Novak, Pontiac, IL, 61764. DOB 7-10-1973
Dean adamın 28 yaşına göre biraz yaşlı göründüğünü düşündü ama belki de yanılıyordu.
"Ne oluyor be," diye kendi kendine yüksek bir sesle mırıldandı. Sanki bu daha da garipleşebilirmiş gibi.
Cüzdanın geri kalanını aradı, ancak yaklaşık 50 dolar nakit, iki sahte kredi kartı ve buruşuk bir makbuz dışında başka bir şey yoktu.
Adam yumuşak bir iniltiyle çevre görüşünde kıpırdandı, bir eli şakağını avuçlamak için havaya kalktı ve Dean gerildi, belinin arkasındaki bıçak birdenbire olduğundan çok daha ağır geldi.
"Güzel, uyandın," dedi adam gözlerini açtığında, adam ona bakmak için başını çevirdiğinde midesinin verdiği gergin çırpınmayı görmezden gelerek düz, ifadesiz bir sesle, "Eğer iş birliği yaparsan cevaplaması kolay olacak bazı sorularım var."
Adam doğrulmaya çalıştı ama başarısız oldu, gözlerini sersemlemiş bir şekilde odanın içinde gezdirmeden önce inleyerek tekrar yastıklara geri gömüldü. "Neredeyiz biz?"
"Motel odası. Hastane olmaz dedin, yani."
"Teşekkür ederim," dedi adam, çenesine şefkatle masaj yaparak ve kurumuş kanı ovuşturarak.
"Önce sorular," dedi Dean, ışığı keskin bir şekilde yakalaması için bıçağı kemerinden kaydırarak. Adam merakla kıpırdamadan duruyordu, gözleri kocaman açılmıştı, şaşkın bir ifadeyle Dean'e bakıyordu. "Adımı nereden biliyorsun?"
"Hangi yıldayız?" adam sordu, ki açıkça boşuna olduğu belliydi, ve Dean hazırlıksız yakalanarak gözlerini kırpıştırdı.
"Bunun komik olması mı gerekiyor?" diye kükredi ve adamın şaşkın mavi gözleri yeniden ona dikildi.
"2001," dedi adam, sanki bir şeyi kendi kendine onaylıyormuş gibiydi. Sanki onu yeni bir açıdan görüyormuş gibi Dean'e şaşkınlıkla göz kırpıyordu ve şaşkınlıkla," Sen sadece bir çocuksun," dedi.
Dean sinirlendi, hakarete uğramış gibi hissetti. "Dostum,, 22 yaşındayım."
Adam, "Hmm," dedi, gözlerini kıstı, hala esrarengiz bir kesinlikle Dean'e odaklandı. Sanki adam onun içini kemiklerine kadar görebiliyormuş gibiydi, Dean'in tüylerini ürpertiyordu. "Yapmam gereken bazı açıklamalar olduğunu görüyorum."
"Evet, deme be."
"Arkadaşınım desem bana inanır mısın?" dedi adam.
"Seni hayatımda hiç görmedim," dedi Dean alayla. "Genelde arkadaşlar, bilmiyorum, gerçek bir geçmiş konuşma falan isterler. O yüzden ya açıklamaya başlarsın ya da ben bıçakla başlarım."
"Yapmayacaksın," dedi adam nazikçe. "Sen gerçekten bir işkenceci değilsin, Dean."
"Kapa çeneni," dedi Dean bıçağı dairesel hareketlerle sallayarak. "Beni tanıyormuş gibi davranmayı bırak."
Adam yenilgiyle iki elini de yarı havaya kaldırdı, avuç içleri öne dönüktü.
*03.09.2023*
ŞİMDİ OKUDUĞUN
A Turn Of The Earth / Destiel
Fanfiction*A Turn of the Earth serisinin ilk kitabıdır. *Tamamlandı *Çeviridir Dean, bir Eylül gecesi trençkotlu bir yabancı arka camına çarpıp, onu gelecekten tanıyan bir melek olduğunu ve kaçmakta olduğunu iddia edene kadar tipik yarı öksüz, canavar öldür...
