The special wolf-girl (voltooid)(herschrijven)

Hoofdstuk 3

POV Lynn
Ik werd wakker, en ik zag dat ik nog steeds in wolfvorm in de grot lag. Ik liep naar buiten en rekte me uit. Hoe kom ik terug in mij mensen vorm? 'Door aan je mensenvorm te denken, en als je wolf wil worden, denk je aan je wolfvorm' zo simpel? 'Ja' oke, mooi. 'Je weet dat je wel naakt bent he? Als je transformeert van wolf naar mens?' O ja, ships. 'Nee hoor,' zei Shannon 'dankzij mij niet'. Ik dacht aan mijn mensenvorm en even later was ik een mens, met kleren aan. "Eindelijk kan ik hardop praten!" 'Ja, heel leuk. Zullen we zwemmen?' "Waar dan" 'in het meertje voor je neus suffie' "oh ja. Goed idee". 'Je weet dat je niet hardop hoeft te praten he? Je kan ook gewoon denken' "yep, maar ik wil gewoon even hardop praten" ik rende het water in, met kleren en al. In het water trok in ze uit, totdat ik alleen nog mijn ondergoed aanhad. Ik begon lekker te zwemmen terwijl er allerlei vissen om me heen zwommen. Ik lachte, dit was heerlijk!

POV Alexander (Lynn's vader)
We zochten nu al uren naar haar, en we hadden haar nog steeds niet gevonden. Het was gisteren een shock voor iedereen, omdat ze met gemak een Alpha bevel negeerde. Dat is nog nooit iemand zo gemakkelijk gelukt. Het was ook voor het eerst dat ik zo'n streng Alpha toon gebruikte. De hele roedel helpt mee met zoeken naar haar, maar ze lijkt wel spoorloos verdwenen, er is nergens een geursporen gevonden namelijk.... Plotseling krijg ik via de link een bericht binnen "Alpha, we hebben haar gevonden" "mooi zo. Breng haar hier".

POV Lynn
Ik was lekker aan het zwemmen, komt er plots zo'n stom mens van de roedel mijn plekje opgelopen! Ze heeft me vastgebonden en nu kan ik dus niks doen. Bah, echt stom. Ze neemt me mee naar de Alpha, pap dus. Jippie. Ik denk dat we eigenlijk als we je straf te horen hebben gekregen, maar is opzoek moeten gaan naar je mate zei Kira plots. Wat? Hoezo? Nou, dan ontloop je je straf. Dat is waar. Maar ik ga nu nog niet opzoek, ik ben net 1 dag zestien, dus. We komen aan bij mijn huis, en ik word de trap op getild, terwijl mijn handen en voeten nog steeds zijn vastgebonden. Ik word naar mijn vader's kantoor gebracht en op een stoel neergezet. Dan verlaat de vrouw het kantoor. Na 5 minuten wachten komt mijn vader binnen en gaat hij op de stoel tegenover me zitten. 'Wat wil je van me' zeg ik zodra hij zit. Hij zucht 'ik wil mijn excuses aanbieden van gisteren. Ik had niet zo fel moeten reageren op je, maar ik was gewoon heel boos toen jij niet kwam opdagen, en je je niet aan de tradities hield. Het spijt me dat ik je heb gekwetst en je krijgt dan ook geen huisarrest, maar dan moet je je wel aan de regels houden'. 'Oke, excuses aanvaard. Ik zal proberen om me aan de regels te houden'. 'Goed. Dan wil ik het nu hebben over je grootte. Als wolf, bedoel ik. Het is niet gebruikelijk dat kinderen groter zijn dan hun ouders als ze nog moeten groeien, en het komt al helemaal niet voor dat ze groter zijn dan de Alpha, al zijn het de kinderen van de Alpha zelf. Bovendien zijn vrouwen altijd iets kleiner dan mannen, daardoor word het nog opmerkelijker. Ik heb de hele roedel laten zweren op hun alles, dat ze niet doorvertellen an wie dan ook dat jij groter bent dan de Alpha, al scheelt het niet zo heel veel. Weet jij waarom je zo groot bent?' 'Niet zeggen! Niet zeggen!' Riep Shannon in mijn hoofd. Nee, ik ga het niet zeggen, maar wat moet ik wel zeggen? Ik weet het! Riep Kira 'ik, je wolf dus, stamt af van de maangodin! 'Hmmm... Nou oke dan. Maar wel een heel ver familie lid hoor, niet zo dicht bij' zei Shannon. Oke, is goed. "Vraag je het aan je wolf?" Vroeg mijn vader toen ik lang stil bleef, en dus aan het praten was met Kira en Shannon. Ik knikte 'ja, en ze zegt dat ze het niet zeker weet maar dat ze misschien van de familie afstamt van de maangodin. Daardoor is ze groter'. 'Hmmmm....' Mijn vader wreef bedenkelijk over zijn kin 'kan wel kloppen..... Nee, ik weet het zeker. Ze stamt af van de maangodin. Dat moet de roedel weten' 'nee, dat moeten ze niet, als ze het doorvertellen, of het nou per ongeluk is of expres, dan ben ik er geweest. Bovendien is ze een verre afstammeling en stond ze niet zo heel dicht bij de maangodin, anders zou ze het wel weten toch?' 'Ja, daar zit wat in. Oke dan, het blijft onder ons, zelfs je moeder mag hier dan niks van weten'. Ik knikte 'ja, prima'. We waren even stil, toen zei mijn vader 'hoe heette je wolf ook al weer?' 'Kira, hoezo?' 'Niks, ik was het vergeten. Je kan gaan'. 'Mooi". Ik bleef zitten 'ga je nog?' 'Ja, gaat lekker makkelijk als je handen en voeten aan elkaar vastgebonden zitten he'. Mijn vader grinnikte 'ik zal je los maken' 'fijn'. Toen ik eindelijk los was, begon ik op en neer te springen, en zo sprong ik ook zijn kantoor uit, naar mijn kamer. Toen ik uitgesprongen was, dat deed ik omdat ik gewoon even mijn handen en voeten moest bewegen, ik kan namelijk niet eens 5 minuten stil zitten, ging ik op mijn bed zitten en pakte ik een boek over weerwolven, door mensen geschreven. Ik vind het wel grappig dat ze ons monsters noemen, en denken dat we alleen mer volle maan veranderen, en er ook heel monsterlijk uitzien. We huilen wel graag naar de volle maan, maar veder hebben we er niets mee te maken... Ik ging veder met lezen waar ik was gebleven.

Het was zondag. Jippie. Niks doen dag. Dus niet. Hier betekende zondag: vergaderdag met alle Alpha's uit de buurt. Jippie. Ik moet ook mee. Weer jippie. Er komt 1 Alpha niet, omdat hij ons vorige week de oorlog heeft verklaart, blijkbaar. Nog meer jippie. Zijn we eindelijk van onze vijand af, de Black Blood Pack, komt de volgende roedel aan, nu is het de Red Wolves Pack. Dubbele jippie, zij zijn een van de meest grote en machtigste roedels ever. We waren eerst bondgenoten, maar nu hebben ze om een of andere reden ons de oorlog verklaart. Dus, vandaag weer vergadering, en er komen 3 andere Alpha's die wel nog steeds mee doen in ons bondgenoot schap. Vandaag ga ik voor het eerst mee naar een vergadering, dus....... Kan je stoppen met dat sarcasme van je, het is nu wel duidelijk hoor. Dat je er geen zin in hebt Kira, sorry. Ik..... Heb gewoon geen zin in vandaag. Dat heb ik ook wel door, hoor. Ik ben niet dom ofzo k grinnikte, nee dat ben je verre van? Ja toevallig wel ja leuk. 'Lynn? Kom je? We moeten nu gaan!' Mijn vader roept precies op tijd 'yep, ik ben klaar, ik kom er aan!' Ik rende de trap af, naar de voordeur, en toen naar de auto. Ik zat er sneller in dan pap, ondanks dat hij al beneden was. Dat kwam door Shannon, ik was niet alleen groter, maar ook sterker en sneller. En ik kon natuurlijk veranderen met me kleren aan. Pap stapte ook in, en we reden ons territorium af, naar het territorium van de Black Engles Pack. Daar was vandaag de vergadering.

Ik stapte achter mijn vader aan, een zaal binnen, waar drie andere mannen aan tafel zaten, en 2 jongens vanongeveer mijn leeftijd. Mijn vader ging aan de tafel zitten en ik ging naast hem zitten. 'Goed,' begon er een man 'we zijn compleet. Alpha Alexander, wie heb je bij je?' 'Mijn dochter Lynn, zij word de Luna van de Silver Moon Pack. Ze is 2 dagen geleden voor het eerst getransformeerd'. De man knikte en richtte zich op de man naast mij 'Alpha Caleb, jij hebt zo te zien je zoon Stephan meegenomen, Alpha Rik, jij hebt zo te zien je zoon Sam mee genomen. Lynn, ik ben Alpha Tobias, en dan gaan we nu beginnen met de vergadering....' Ik luisterde met een half oor, en zat voor me uit te staren. Een beetje te dagdromen en te praten met Kira en Shannon. Toen de vergadering was afgelopen, ging ik samen met mijn vader terug naar huis. Toen we ons territorium opreden, kreeg ik een slecht voor gevoel. 'Pap?' 'Ja, wat is er?' 'weet niet.... Ik heb een slecht voor gevoel". Hij keek me verbaasd aan , maar toen we bijna thuis waren, roken we de lucht van bloed. 'Oh nee, ze hebben ons aangevallen!' Riep mijn vader uit. We sprongen uit de auto,meanderde in onze wolfvorm en rende naar ons mini dorp waar alle pack leden woonden. Daar zagen we allemaal vechtende wolven. 'Jij gaat opzoek naar alle kleine kinderen, en je brengt ze in veiligheid. Ik ga opzoek naar je broertje, zusje en je moeder' zei mijn vader via de link. Ik knikte en sprong tussen de vechtende wolven.