The special wolf-girl (voltooid)(herschrijven)

Hoofdstuk 9

POV Lynn
Ik werd wakker, in bed. Ik bleef heerlijk liggen, en deze keer was er geen Kira die me commandeerde op te staan. Toen ik na aan half uur blijven liggen op wilde staan, hield ze me zelfs tegen. Oke, Kira. Ik ga niet naar school, oke? 'Oke. Maar gaan we dan lekker rennen? Met Dave en Nikki?' Prima. Ik kleedde me aan en ging langs Nikki. "Nikki, zou je mee willen gaan rennen vandaag? Dave gaat ook mee" "prima. Wie is Dave?" "Nieuwe roedel lid. Serieus, heb jij hersenen?" "Ja, duhh, ik doe vwo hoor" "ja ja, laat maar. Kom, we gaan hem ophalen. Dan gaan we naar de kust". We liepen naar het Pack-huis en haalden Dave daar op. We transformeerden, allemaal zonder mijn gave, haha, gemene ik, en we begonnen lekker te rennen. Toen we op het strand waren gingen we zwemmen, en we hadden heel veel lol. Ik zei dat ik even een eindje alleen wilde lopen, even uitwaaien. Plotseling hoorde ik een gil, van een meisje. Ik rende er op af en zag in een duinpan een meisje zitten. Voor haar stond een jongen, een vampier. Dat rook ik en dat zag ik, ik zag zijn hoektanden namelijk. Hij liep op het meisje op terwijl hij haar hongerig aankeek. Ik begon te grommen en stormde op de vampier af. Hoe durft hij een meisje van een jaar of 6, 7, te bedreigen?! Ik besprong hem en gooide hem keihard tegen het zand aan. Ik sprong boven op hem en liet grommend mijn tanden zien. Het meisje zat versteend van angst te kijken. De vampier duwde me van hem af en gaf me een klap. Hij stormde op het meisje af, greep haar vast en zetten zijn tanden in haar nek. Nu was het genoeg. Ik maakte me nog groter en ik begon zwaar en diep te grommen. Ik stormde op hem af en beukte hem aan de kant. Ik spring weer bovenop hem en beet hem in zijn been en in zijn arm. Hij jammerde dat ik moest stoppen en ik liet hem los, maar gromde nog steeds dreigend. Hij hinkte zo snel als hij kon weg. Hij was super sloom, waarschijnlijk had ik zijn been en arm gebroken, en bij vampiers heelt alles net zo snel als bij gewone mensen. Ik draaide me om naar het meisje dat versteend van angst naar me keek. Ik trippelde op haar af, en ging achter haar staan. Het meisje verroerde zich niet en kneep haar ogen dicht. Ze dacht waarschijnlijk dat ik haar wilde vermoorden... Ik likte aan de twee gaatjes in haar nek, en dankzij de maangodin kracht-dinges heelde het meteen. Ik ging voor haar zitten en keek haar nieuwsgierig aan. Ze keek me verbaasd aan en voelde toen voorzichtig aan haar nek, die geheeld was. Ze keek me weer verbaasd aan, maar daarna gaf ze me een voorzichtige glimlach. Ik ging voor haar liggen en gebaarde met mijn staart dat ze op me moest komen zitten. Ze begreep het en ging voorzichtig op mijn rug zitten. Ze aaide mijn vacht voorzichtig. "Mijn mama en papa zitten in een van die huisjes daarzo" zei ze, en ze wees naar een paar strandhuisjes. Ik begon er naartoe te lopen, en ging steeds sneller lopen, totdat ik rende. Het meisje genoot duidelijk. Ik zag twee mensen voor een van de huisjes zitten en remde vaart af. Ik liep naar ze toe. "Mama! Papa!" Riep het meisje naar ze, en de man en vrouw keken op. Ze zette grote ogen op toen ze zagen dat hun dichter op de rug van een wolf zat. En een hele grote ook nog is. Wij weerwolven zijn groter dan gewonen wolven, en ik al helemaal natuurlijk. Ik ging vlak bij hen liggen en het meisje gleed van mijn rug af. "Dankjewel voor het terug brengen, lieve wolf" zei het meisje tegen me, en ik gaf haar een lik. Ze lachte, en liep naar haar ouders toe. "Dag lieve wolf!" Riep ze, en ik draaide me om en rende terug naar mijn vrienden. "En, lekker gerend?" Vroeg Nikki via de link. Ik knikte. "Zullen we terug gaan?" Stelde Dave voor. "Ah, neeeee... Waarom?" Zei Nikki. "Omdat het over een uur donker word, misschien?" Zei ik, en ze grinnikte "o ja, das waar". We liepen terug, naar huis, en we gingen die avond lekker slapen. Morgen was het zaterdag, ik weet het, we hebben gespijbeld, maar zo erg is het niet.., ik bedoel, ik heb een jaar lang gespijbeld, dus...

Ik werd wakker van Shannon die aan het gillen was. Oke Shannon. Effe dimmen, wat is er aan de hand. 'Ik wilde je wakker maken' waarom 'nou, je grootste opdracht aller tijden heb ik net ontvangen. De vampieren hebben de oorlog verklaard aan de weerwolven, dus... Klein probleempje, zeg maar'. Oke, wacht WAAAAT?!?!?! 'De vampieren hebben de oorlog verklaard aan de weerwolven. Alleen de maangodin en de bloedgodin kunnen de oorlog stoppen' oke, wie the fuck is de bloedgodin? 'De godin van de vampieren. Luister, de maangodin en de bloedgodin zijn beste vriendinnen. Het enige verschil is: de maangodin is een wolf, en de god van de weerwolven. De bloedgodin is een vampier, en de god van de vampieren. We moeten opzoek naar haar'. Ja hallo, ik ben net drie tellen wakker, kom jij aan met zo'n verhaal. Ugh, waarom moet ik nou weer de maangodin zijn? 'Weet ik niet, en kleed je aan, we moeten weg' maar ik ben net twee dagen thuis! 'Dus?!' Oke, laat maar. Ga de discussie maar aan met Kira. Ik sloot Shannon af en stapte uit bed. Ik ging uitgebreid douchen en liep naar beneden. Ik maakte een ontbijtje voor mezelf en at het op. Ik kamde mijn haar en deed mijn schoenen aan, ik was namelijk van plan om naar Nikki te gaan. Ik hoorde de deurbel en deed open. Zodra ik de deur open deed verstijfde ik. Daar stond Ryan. Met Nikki. Ryan. Hield. Een. Mes. Tegen. De. Keel. Van. Nikki. Gedrukt. Ik haalde diep adem. "Wat is er" zei ik zo rustig mogelijk, maar je hoorde dat ik moeite had met me te beheersen. "Jij komt met mij mee" zei Ryan. "En anders" zei ik. Hij grijnsde gemeen "anders snijd ik de keel door van dit meisje, dat gisteren achter je aanrende de klas uit. Ik heb zo'n idee dat ze een goede vriendin van je is". Hoe kan hij, mijn mate, me dit aan doen! "Ik ga met je mee. Maar denk maar niet dat ik je ooit ga accepteren als mate, begrepen" zei ik, nog steeds had ik moeite me te beheersen, en Kira maakte me het er ook niet makkelijk op. 'Oh, ik ga hem zo vermoorden, he! Echt, hij mag dood neervallen!' Kira, je maakt het een stuk makkelijker voor me, he. 'Sorry hoor, alsof jij dat niet denkt' oke. Laat maar. "Jij gaat me accepteren als mate, meisje. Anders zie je iedereen hier nooit meer terug. Begrepen?" oke, het word steeds moeilijker. Ik haalde diep adem en zetten een emotieloze blik op. "Ik ga met je meer zei ik, op een toon alsof ik me over geef. "Laat me nog vijf minuten met haar praten. Alleen". Hij keek me met gespleten ogen aan, en knikte toen toch maar. Hij liet Nikki los die me snikkend om de hals vloog. Ik nam haar mee naar binnen en deed de deur dicht. "Oke, Nikki. Ik ga met hem mee. Luister, ik ben bevriend geraakt met heel wat roedels. Ik ben een paar keer bij de Wolf Blood Pack geweest, en de Luna daar is een hele goede vriendin van mij geworden. Als er hier problemen zijn, en jullie redden het niet, ga dan naar hen toe, je kent de roedel vast wel, toch?" Nikki knikte, terwijl de tranen over haar wangen heen kropen. "Ik red me wel. Luister, de vampieren hebben de oorlog verklaard aan ons, de weerwolven. Als jullie worden aangevallen, sluit dan een pact met zoveel mogelijk roedels. Hier in Nederland ben ik bij bijna alle roedels geweest. Jullie kunnen ze om hulp vragen, maar je moet wel zeggen dat ik ook van de roedel ben. Het komt goed, ik vind een manier, oke? Het is te laat voor plan B, maar als ik weet te ontsnappen gaan we meteen weg. Beloofd. Ik ga je heel erg missen en vertel mijn ouders wat er is begeleid, maar dat ze niet mogen aanvallen. Ik ga je missen". Ik gaf haar een stevige knuffel en liep naar de deur. Ik deed hem open en liet me beetpakken door 4 mannen. Alsof dat zo helpen, als ik wilde ontsnappen. In mijn hoofd bleef Kira tekeer gaan, maar ik vond en manier om het een soort van te negeren. Ik werd in een auto gepropt en ze reden naar het territorium van de Black Engels.

Ik werd opgesloten in een kamer. Dezelfde als eerst. Ryan was verandert van een gevoelloze Alpha die soms toch wat gevoel had naar een harteloze Alpha die bekend stond als moordenaar. Hij had op de school gezeten om op mij te wachten. Zodra ik terug zou komen, dan kon hij me meenemen.  Ik had het kunnen weten. De deur werd open gedraaid en Ryan kwam binnen. Wat moet hij nu weer. "Zo, ik kom is even kijken hoe het met je gaat". Ik zweeg. Ryan zuchtte "en, hoe gaat het?" Ik zweeg nog steeds. "Hoe. Gaat. Het". Ik zuchtte, "wat denk je nou zelf?". Dit antwoord had hij duidelijk niet verwacht. "Hoe bedoel je?" "Jij dreigt mijn vriendin te vermoorden, ik zit opgesloten en zie geen daglicht meer waardoor Kira bijna gek word, en jij zegt alleen maar: hoe gaat het?!?!?!?!?!". Ik bleef veder stil. Hij had bijna te veel uit me gekregen. Hij streek met zijn hand over mijn gezicht, maar ik sloeg hem boos weg. "Ik weet dat je wolf zecht dat je het toe moet laten" zei hij. 'Hij denkt waaaaat?!' Kira, shut up oke?. "Ik weet het. Geef toe. Doe wat je wolf zegt". Ik kwam overeind. "Weet je wat mijn wolf zegt?" "Ja natuurlijk, maar vertel alsnog maar" "dat ik je nu ter plekke moet vermoorden, en dat ze je ontzettend haat. Ik krijg steeds meer moeite haar in bedwang te houden, dus als je slim bent ga je weg". Ryan keek even verbijsterd, maar lachte toen. "Tuurlijk. Je wolf vervloekt je nu, dat je dit zegt". Hij vroeg om een connectie, voor even, en ik liet het toe. 'What the hell doe je?! Lynn! Je laat hem toe! Als ik jou was zou ik dat nooit doen, maar hem vermoorden!' Ja, dat weet ik nu wel. Ryan kan je horen he 'o ja, chips'. "Wat? Dat zegt ze echt?" "Je hoort het zelf oliebol". Ik zette hem de kamer uit en draaide de deur op slot. Ik liet de sleutel er in zitten. Ik liet me op het bed vallen en begon met Kira een discussie over wat te doen. Af en toe mengde Shannon zich er ook in. Ik had de connectie geweigerd, dus Ryan kon niet meer horen wat ik en Kira en Shannon zeiden.

Ik werd wakker. De eerste nacht zat erop. Jippie. Nog de rest van mijn leven te gaan. 'Nee, dat kan niet! We moeten de bloedgodin vinden!' Riep Kira. Zeg, weet jij nou ook al alles over dat gebeuren? 'Ja'. Oke. Fijn. Nu moet alleen ik, die alles moet doen, het nog weten. Jippie. Ik stapte uit bed en bonkte op de deur. Even later sloeg er iemand "wat is er?" "Ik wil naar de badkamer". Even later ging de deur open, en werd ik door twee mannen begeleid. Ze duwde me ruw de badkamer in "zeg, beetje respect graag" zei i,. De mannen bromden terug: "waarom zouden we, je bent onze gevangene" "ja, en ook... Ach, laat maar. Als jullie rot Alpha dat niet eens aanvulling vertelt, laat dan maar", ik deed de deur op slot en zette de douche aan. Ik spoelde heerlijk af en kleedde me daarna weer aan. Toen werd ik terug naar mijn kamer er gebracht. Jippie. Dot gaat nog een lange, saaie dag worden.....